Συνέντευξη του Βαγγέλη Αυγουλά στη ραδιοφωνική εκπομπή των μαθητών του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης τυφλών

Η ευκαιρία να μιλήσει κανείς σε ένα περίπου υβριδικό ραδιοφωνικό σταθμό που τον λειτουργούν μαθητές και μάλιστα τυφλοί και –επιπλέον- εκπέμπει διαδικτυακά, δημιουργεί συνθήκες πρόκλησης. Μια προσφορά λοιπόν απ’ αυτόν το μοναδικό σταθμό να σε ……επισκεφτεί στο χώρο σου και μια ομάδα προικισμένων νεαρών να σού πάρει μια συνέντευξη είναι πρόκληση.

Ο Βαγγέλης Αυγουλάς δέχτηκε την πρόσκληση, αποδέχτηκε την πρόταση, «άνοιξε» την πόρτα του δικηγορικού γραφείου του και τα υπόλοιπα θα τα διαβάσετε πιο κάτω. Μιλάμε για το Μαθητικό Ραδιόφωνο και για τη ραδιοφωνική ομάδα του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ) που εκπέμπει τη δική της εκπομπή με τίτλο «BETTE», διανύοντας ήδη την τρίτη χρονιά συμμετοχής της στο European School Radio.

Πρόκειται για την διαδικτυακή ραδιοφωνική εκπομπή μαθητών με οπτική αναπηρία, που αγαπάνε τη μουσική, το ραδιόφωνο και επιθυμούν να επικοινωνήσουν τις ιδέες, τις δημιουργίες, και τις ανησυχίες τους στην μαθητική κοινότητα και όχι μόνο.

Οι «ραδιοφωνιτζήδες» μαθητές καλωσορίζουν τον Βαγγέλη Αυγουλά, χαρακτηρίζοντάς τον «ένα νέο άνθρωπο που παρά την οπτική του αναπηρία, παραμένει δραστήριος». Κι αυτός συνδιαλέγεται :

Β.Α. Εκπέμπουμε σήμερα από έναν επαγγελματικό χώρο, ένα δικηγορικό γραφείο και πρέπει να πω την αλήθεια: ότι είναι δύσκολο να το κρατήσει ένας άνθρωπος με πρόβλημα όρασης. Αλλά είναι ενδεχομένως δύσκολο ακόμα και να σπουδάσει, σε οποιαδήποτε σχολή, για οποιοδήποτε επάγγελμα. Και είναι δύσκολο όχι μόνο να σπουδάσει δικηγόρος, αλλά και να παραμείνει στην μάχιμη δικηγορία. Κάθε μέρα, όλη μέρα να τρέχει με διαφορετικές υποθέσεις, όπως το βλέπουμε καμιά φορά στην τηλεόραση. Να μιλάει με άλλους δικηγόρους, να αντιμετωπίζει έκτακτα θέματα, να έχει ανάγκες να πάει κάπου για να υπερασπιστεί κάποιον και για να το κάνει, να πρέπει να μετακινείται συνέχεια με τις δυσκολίες που ξέρετε αφού τις ζείτε κι εσείς, στη μαθητική σας ζωή και να πληρώνει πρόσθετα χρήματα σε γραμματειακή υποστήριξη για να ξέρει τι υπογράφει και που θα βρει ποια αίτηση να συμπληρώσει κλπ..

«Μην αφήνετε τις δυσκολίες να σας φοβίζουν»

Ερώτηση: Εσείς, μιας που αναφέρατε τη μαχόμενη δικηγορία γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο κλάδο;

Β.Α. : «Θυμάμαι από μικρός ότι έβλεπα πάρα πολλές ταινίες, με τον δικό μου τρόπο βέβαια. Εγώ γεννήθηκα τυφλός, όμως υπάρχει η δυνατότητα, να «βλέπουμε», μέσα σε εισαγωγικά, με όλες τις άλλες αισθήσεις. Μου άρεσαν πάντα οι ταινίες με δικαστήρια, δίκες, ανατροπές, όλα αυτά τα ωραία που συναρπάζουν και συγκινούν και τα παρακολουθεί ο κόσμος και ενθουσιάζεται. Άλλες φορές παρακολουθούσα αστυνομικές υποθέσεις και πώς εξελίσσονταν ενώ παράλληλα ασχολιόμουν με τα Κοινά και στο σχολείο, ως πρόεδρος τάξης, ως μέλος του πενταμελούς, του δεκαπενταμελούς. Ήθελα από τότε να διεκδικώ. Ήμουν καλός και στην έκθεση. Οπότε το είχα όλο αυτό το πακέτο που σχεδόν μόνο του με οδήγησε στο να θέλω να μπω στη Νομική Σχολή. Μόνο εκεί. Χωρίς άλλη σκέψη. Πάντως ένα πράγμα θα σας πω παιδιά: ότι και να θέλετε να κάνετε μεγαλώνοντας, μην αφήνετε τις δυσκολίες να σας φοβίζουν. Ξέρω, φαίνονται εξ’ αρχής πολλές, αλλά ας σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν και χειρότερα. Είτε βλέπεις είτε δεν βλέπεις. Πάντα υπάρχει το χειρότερο γύρω μας γι’αυτό ας μη γκρινιάζουμε φέρνοντας την καταστροφή».

Ερώτηση: Εσείς πόσες δυσκολίες αντιμετωπίσατε στο να ασκήσετε το επάγγελμα σας, όντας τυφλός ;

Ένα είναι το βασικό: Ζούμε σ΄ ένα κόσμο που είναι φτιαγμένος από βλέποντες για βλέποντες. Οι δυσκολίες μπορεί να ξεκινούν από τις μετακινήσεις. Πως θα φτάσεις κάπου όπου χρειάζεται να πάει ένας δικηγόρος; Όχι μόνο σε δικαστήριο. Σε οποιαδήποτε συνάντηση, σε κάποια υπηρεσία για να πάρεις έγγραφα για τον πελάτη σου, σε εφορίες, σε δήμους, σε κέντρα εξυπηρέτησης πολιτών, σε αστυνομικά τμήματα, σε τράπεζες. Μετακινήσεις που γίνονται κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Πρώτα πρώτα γιατί ξέρετε πόσο χάλια είναι τα πεζοδρόμια γύρω μας. Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που ίσως πρέπει να χρησιμοποιήσεις δεν σε πηγαίνουν και έξω από την πόρτα κάθε υπηρεσίας που θέλεις. Επίσης με τα μέσα μεταφοράς χρειάζεσαι πάντα παραπάνω χρόνο. Έπειτα: οι δικηγόροι είναι συνεχώς βουτηγμένοι σε έγγραφα επί εγγράφων. Κάποιος δεν πρέπει να τα βλέπει για εσένα, για να στα διαβάσει, για το τι αντίγραφα θέλεις, για το τι υπογράφεις; ‘Όλα τα έγγραφα είναι φτιαγμένα για βλέποντες. Άρα θέλεις πάντα μία βοήθεια, μια γραμματειακή υποστήριξη, την οποία πρέπει να την πληρώνεις από την τσέπη σου. Δεν μπορείς να μεταβιβάζεις στον πελάτη σου αυτά τα πρόσθετα έξοδα που σου επιβάλλει η αναπηρία σου να κάνεις. Δεν μπορείς να του χρεώσεις ταξί επειδή είσαι τυφλός και δεν μπορείς ή δεν ξέρεις να πας με τα πόδια. Δεν μπορείς να του πεις ότι οι υπηρεσίες σου κοστίζουν παραπάνω γιατί θέλεις γραμματέα να σου διαβάσει τα έγγραφα ώστε να ξέρεις τι κάνεις. Έτσι θα γίνεις ακριβότερος. Ποιος θέλει να πληρώσει περισσότερο γιατί ο δικηγόρος του δεν βλέπει; Κάθε δυσκολία όμως που ξεπερνάς καθημερινά, σου δίνει τεράστια δύναμη να συνεχίσεις. Γιατί πρόκειται για τη δύναμη του ότι έχεις καταφέρει κάτι μόνος σου και το να τη νοιώσεις είναι αίσθηση μαγική. Σκεφτείτε ότι κι εσείς κάνετε μια φοβερή εκπομπή. Αλλά και η δουλειά στο ραδιόφωνο, όπως και η άσκηση της δικηγορίας, είναι φτιαγμένο από βλέποντες για βλέποντες. Αυτό πρέπει να το ξεπεράσετε. Και ήδη μια χαρά τα πάτε»!

«Καμιά φορά, η όραση είναι μια …τεμπέλικη αίσθηση»

Ερώτηση: Έχετε μία ιστοσελίδα, το «Με άλλα Mάτια». Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο γι’ αυτή;

Το «Με άλλα μάτια» είναι ένας συμβολισμός. Θέλω να δείξω ότι δεν πρέπει να μένουμε μόνο σε αυτό που φαίνεται. Δεν πρέπει να μένουμε στην πρώτη ματιά, στην πρώτη εντύπωση, στη βιτρίνα. Σκεφτείτε κάτι: Καμιά φορά η όραση, για όσους φίλους μας την έχουν, είναι λίγο τεμπέλικη αίσθηση. Μας αφήνει σ’ αυτό που βλέπουμε. Καμιά φορά, αυτό είναι οφθαλμαπάτη. Κάποιος άνθρωπος που δεν είναι και ιδιαίτερα «κούκλος», μπορεί να είναι πανέξυπνος, μπορεί να έχει φοβερή ψυχή, μπορεί να μας βοηθήσει περισσότερο απ’ ότι μπορούμε να φανταστούμε, μπορεί να είναι φοβερός αθλητής και να μας κάνει περήφανους, μπορεί να είναι καλός μουσικός, μπορεί να είναι πάρα πολλά που δεν φαίνονται από την πρώτη ματιά. Ούτε απ΄ τη δεύτερη καν. Γι’ αυτό δημιούργησα το meallamatia.gr, εδώ και έξι γεμάτα χρόνια. Αυτό είναι το κάλεσμα μου. Είναι πολύ καλό να βλέπουμε με τα μάτια μας. Αν δεν μπορούμε όμως; Εγώ θέλω να βλέπουμε τη ζωή με «άλλα μάτια». Και μέσα στην ύλη της ιστοσελίδας υπάρχουν κυρίως θετικά παραδείγματα ανθρώπων αναπήρων κυρίως αλλά και όχι μόνο ανάπηρων. Θετικά παραδείγματα ανθρώπων που ξεπέρασαν δυσκολίες και πετυχαίνουν πράγματα στην ζωή τους. Και υπάρχουν και παραδείγματα ανθρώπων που δεν έχουν κάποια αναπηρία, αλλά θέλουν να βοηθούν συνανθρώπους τους και κατασκευάζουν πράγματα, κάνουν εφευρέσεις, αναπτύσσουν εφαρμογές και υπηρεσίες που διευκολύνουν τη ζωή των άλλων. Όλο αυτό το φιλοξενούμε δωρεάν και για να ενημερώνουμε τον κόσμο που ενδιαφέρεται, αλλά και για να βγάζουμε προς τα έξω όμορφες και καλές ειδήσεις, όπως αυτή η εκπομπή που κάνετε.

Ερώτηση: Θα ήθελα να ρωτήσω επίσης ποια είναι η σχέση σας με τo ραδιόφωνo; Ακούτε ραδιόφωνo;

Ακούω πάρα πολύ ραδιόφωνο, οπουδήποτε, στο αυτοκίνητο, λίγο πριν κοιμηθώ, το πρωί που θα ξυπνήσω. Έκανα και ραδιόφωνο, στο διαδίκτυο για περίπου τρία χρόνια, σ΄ έναν ιντερνετικό σταθμό που πήγαινε πάρα πολύ καλά. Θέλω να ξανακάνω ραδιόφωνο για δικές μου εκπομπές και για δική μου χρήση. Με φιλοξενούν συχνά στο ραδιόφωνο, και το θεωρώ το πιο αληθινό μέσο ενημέρωσης που έχουμε σήμερα. Το θεωρώ δικό μου πράγμα. Όχι αποκλειστικά για βλέποντες. Στο ραδιόφωνο όλοι οι ακροατές είμαστε ίσοι. Φτιάχνουμε εικόνα μόνο ακούγοντας φωνές , μουσικές, γεγονότα. Δεν έχουμε εικόνα τηλεοπτική, άρα δεν χρειάζεται να λειτουργεί η όραση και όλοι πρέπει με τη φαντασία μας να πλάσουμε όχι μόνο την εικόνα αλλά την προσωπικότητα του ανθρώπου πίσω από το μικρόφωνο. Ποιον ακούμε; Ποιος είναι αυτός; Πως μπορεί να είναι, τι εικόνα μας μεταφέρει ο ρεπόρτερ από τα επεισόδια που μας περιγράφει ή από ένα ματς ποδοσφαίρου ή μπάσκετ; Είναι ένα πολύ δυνατό όπλο το ραδιόφωνο, και πετυχαίνουν πάρα πολλοί άνθρωποι είτε καλλιτέχνες είτε δημοσιογράφοι με πρόβλημα όρασης να είναι πολύ καλοί . Είναι πολύ κοντά στην ουσία της καθημερινότητάς μας το ραδιόφωνο. Πολύ περισσότερο απ’ ότι όλων των άλλων που βλέπουν αλλά αν στερηθούν για λίγο της όρασής τους ή αν δεν μπορούν να την χρησιμοποιήσουν, εγκλωβίζονται, ανησυχούν, αφοπλίζονται, νιώθουν δηλαδή ότι έχασαν κάτι από τη δύναμη τους. Δεν είναι όμως έτσι.Καθόλου.

«Τι θα κάνω σε 5 χρόνια; Οικογένεια δικιά μου. Και παιδιά»!

Ερώτηση: Γενικά πώς βλέπετε τον εαυτό σας σε πέντε χρόνια από τώρα;

Σε πέντε χρόνια; Δεν ξέρω. Κάθε μέρα που τελειώνει, μπορεί να πέφτω να κοιμηθώ κουρασμένος γιατί κάνω πολλά πράγματα πέραν της δικηγορίας αλλά θέλω να κοιμάμαι πλήρης και ικανός να πω ότι : «σήμερα κάτι καλό κάναμε». Από το ότι βοηθήσαμε έναν άνθρωπο, μέχρι ότι λύσαμε ένα θέμα, ότι είχαμε μια επιτυχία στη δουλειά. Σε Πέντε χρόνια; Δεν σχεδιάζω συνήθως τόσα πολλά χρόνια μπροστά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλω να κάνω οικογένεια. Δεν ξέρω αν αυτό γίνει σε τρία χρόνια, σε πέντε ή σε εφτά. Θέλω όμως να κάνω οικογένεια, παιδιά, και να μη δουλεύω πάρα πάρα πολλές ώρες, όπως τώρα, ώστε να είμαι μαζί τους. Είναι μεγάλη παγίδα να δουλεύουμε είκοσι ώρες το εικοσιτετράωρο ενώ έχουμε παιδιά και να μη μπορούμε να τα βλέπουμε, να τα αγκαλιάσουμε, να παίξουμε μαζί τους. Δουλεύω πολύ με παιδιά, συνεργάζομαι με παιδιά, κάνω πράγματα για τα παιδιά και το εισπράττω αυτό. Ότι δεν θέλουν υλικά αγαθά αλλά θέλουν έντονη και ανθρώπινη την παρουσία σου.

Ερώτηση: Πριν λίγο αναφέρατε ότι ασχολείστε με τα κοινωνικά θέματα. Τι εννοείτε;

Έχω ασχοληθεί με κοινωνικά θέματα με διάφορους τρόπους. Εδώ, στην πόλη μου στο Ίλιον που ζω , έχω και το δικηγορικό μου γραφείο. Λέω «μια πόλη», γιατί μας ακούν και πολλοί συμμαθητές σας και μπορεί να μην ξέρουν πως είναι στα Δυτικά της Αθήνα. Έχω χρηματίσει Αντιδήμαρχος για τέσσερα χρόνια και φρόντιζα για τις κοινωνικές υπηρεσίες και δομές του δήμου. Φρόντιζα για ανθρώπους που δεν είχαν να πάρουν τα φάρμακά τους, που δεν είχαν χρήματα ακόμα και για το καθημερινό τους φαγητό, για ανθρώπους που ζουν μόνοι τους και δεν μπορούν να κάνουν όλες τις δουλειές του σπιτιού. Έκανα πολλά κοινωνικά προγράμματα και για τον αθλητισμό των ανθρώπων με αναπηρία. Έκανα δομές, προγράμματα, υπηρεσίες που θα στήριζαν και θα μπορούν να στηρίξουν αυτούς τους ανθρώπους. Και μέσα από το meallamatia.gr, κάνουμε πανελλαδικά κάθε τόσο κοινωνικές εκδηλώσεις, συναυλίες, το «Δείπνο στο σκοτάδι» και διάφορες εκδηλώσεις που τα έσοδα τους πάνε σε ανθρώπους, σε παιδιά που έχουν προβλήματα. Έχω βοηθήσει σε οργανώσεις, στα παιδικά χωριά SOS, στο «Χαμόγελο του παιδιού», στη «Φλόγα» για τα παιδιά με καρκίνο, στον σύλλογο «Ελπίδα» και διάφορους συλλόγους για ανθρώπους με αναπηρία, στην Κρήτη, απ’ όπου κατάγομαι, αλλά και σε άλλες πόλεις. Και στην σχολή Τυφλών βέβαια, στη Θεσσαλονίκη, έχουμε μπορέσει να κάνουμε δουλειά, και όλα αυτά γιατί θέλω να στέλνω το μήνυμα, ότι κι εμείς οι ίδιοι, άνθρωποι με αναπηρία, δεν θέλουμε μόνο να πάρουμε τη βοήθεια συνανθρώπων μας, αλλά μπορούμε και να τη δώσουμε πίσω σε όποιον μας χρειάζεται. Να την ανταποδώσουμε, να την στείλουμε πίσω.

«Δείπνο στο σκοτάδι: Μια τρελή ιδέα… μια υπέροχη πραγματικότητα»

Ερώτηση: Πριν λίγο αναφέρατε κάτι για το «Δείπνο στο σκοτάδι».

Είναι μία «ρομαντική και τρελή» ομάδα, μέσα σε εισαγωγικά, από ανθρώπους που βλέπουν και από ανθρώπους που δεν βλέπουν, που μοιράστηκαν μαζί μου τον ελεύθερο χρόνο τους κι εγώ μοιράστηκα μαζί τους μία ιδέα. Όταν είχα πάει στο Παρίσι πριν 12 χρόνια, είχα ζήσει την εμπειρία του να πάω σ’ ένα εστιατόριο που λειτουργούσε μόνιμα στο σκοτάδι από τυφλούς ανθρώπους. Δηλαδή απαγορευόταν κάθε πηγή φωτός μέσα (όχι κινητά, όχι αναπτήρες, τα φώτα όλα κλειστά, δεν έμπαινε φως από πουθενά. Τα παράθυρα, ακόμα και τα πιο μικρά λαμπάκια από συσκευές όπως το ψυγείο, η κουζίνα του εστιατορίου, ήταν καλυμμένα με ταινία). Μας συνόδευαν από την είσοδο μέχρι μέσα τυφλοί άνθρωποι, και κάποιοι άλλοι βλέποντες εκπαιδευμένοι να λειτουργούν στο σκοτάδι, μας βοηθούσαν να καθίσουμε, με τις κατάλληλες οδηγίες, να παραγγείλουμε, μας σέρβιραν. Και βέβαια δεν επιτρεπόταν ο καθένας να πάει όπου θέλει όποτε θέλει. Πάλι συνόδευαν τον κόσμο έξω αν δεν άντεχε ή αν ήθελε να φύγει ή μέχρι την πόρτα της τουαλέτας (μετά μπορούσε να λειτουργήσει το φως στην τουαλέτα). Όλο αυτό ήταν τρομερή εμπειρία, γιατί άκουγα τους συνταξιδιώτες μου εκεί πέρα να είναι συγκλονισμένοι. Ενώ ήταν άνθρωποι που δούλευαν με τυφλούς, (ήμασταν αποστολές από διάφορες χώρες, συνοδοί τυφλών, δάσκαλοι τυφλών κλπ) ήταν συγκλονισμένοι που ήρθαν στη θέση μας για δύο ώρες εκείνο το βράδυ. Γυρνώντας στην Ελλάδα, το ξεκίνησα την πρώτη φορά στο Ρέθυμνο, με εβδομήντα ανθρώπους, φοιτητές κυρίως, από διάφορες σχολές, και τέσσερις εθελοντές τότε. Τώρα πλέον που μιλάμε, έχουν γίνει δώδεκα «Δείπνα στο σκοτάδι» σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καρδίτσα, Τρίπολη, Ρέθυμνο και Ηράκλειο Κρήτης) και έχουν πάει πολύ καλά. Αυτή την εμπειρία, να φάνε ένα βράδυ στα τυφλά, την έχουν ζήσει 2.500 άνθρωποι στις δικές μας διοργανώσεις. Υπάρχει μια τιμή πρόσκλησης και τα έσοδα πάνε για ένα κοινωνικό σκοπό πάντα. Να λοιπόν ένας όμορφος κύκλος για να προσφέρουμε και να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο.

Ερώτηση: Και τι ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σας;

Νιώθουμε έναν άνθρωπο διαφορετικά. Μπορεί να μην τον βλέπουμε, όμως ο ήχος μιας φωνής, το άρωμα του/της, μια χειραψία λίγο διαφορετική, το να αγγίξουμε ένα πρόσωπο και να μας αρέσει, όλα αυτά είναι σημάδια. Και οι φίλοι μας που τώρα μας ακούν και κάποιοι έχουν ίσως την όρασή τους, θα διαπιστώσουν ότι τέτοια ζητήματα, σιγά σιγά θα αρχίσουν να τους απασχολούν. Αν δεν τους απασχολούν ήδη. Και πρέπει να γνωρίζουν ότι οι ανθρώπινες επαφές δεν γίνονται σχέσεις μόνο αν ταιριάζουν οπτικά για μια φωτογραφία στο Instagram. Γιατί μετά από την κοινή φωτογραφία, αν δεν επικοινωνούμε με αυτόν ή αυτήν, αν δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, αν δεν μας καταλαβαίνει τι να τον κάνουμε; Δεν χρειάζεται να βλέπεις για να ζεις ωραία πράγματα.

Ακούω τα πάντα αλλά κυρίως ελληνική μουσική. Μπορώ να πάω να διασκεδάσω σε κάποιο μέρος που παίζει ξένη μουσική, απλά δεν θα κάτσω να ψάξω μόνος μου στο Youtube ή να βάλω μόνος μου έναν σταθμό που να παίζει ξένα. Ακούω ελληνικά και ανάλογα με τη διάθεση ακούω και είδος μουσικής. Θα πω για τον Γιάννη Χαρούλη, που έκανε γνωστή την Κρήτη με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Όπως και από παλιούς καλλιτέχνες μου άρεσε, η κορυφή της Κρήτης, ο Νίκος Ξυλούρης. Θα σας πω και για τον Πασχάλη Τερζή που είναι λαϊκός καλλιτέχνης. Έχει σταματήσει πλέον να τραγουδάει, είναι όμως και προσωπικός μου φίλος, και δεν τον αγαπώ μόνο επειδή είναι φίλος μου και συναντιόμαστε και τα λέμε. Τον αγαπώ γιατί πραγματικά είναι απλός άνθρωπος. Και είναι κι ένας άνθρωπος που γκρέμισε τον οπτικό μύθο των τραγουδιστών. Είναι …παχουλός και κάνει μόνος του πλάκα για το πόσα κιλά είναι. Κι όμως ! Δεν άλλαξε καθόλου για να βγαίνει στην πίστα και στην τηλεόραση, πέτυχε πάρα πολύ, είναι κορυφαίος λαϊκός τραγουδιστής και ο κόσμος τον αγάπησε γι αυτό που κάνει. Σήμερα πολλοί υπηρετούν μόνο την εικόνα. Νομίζουν ότι έτσι υποστηρίζουν αυτό που κάνουν. Μα αν είσαι καλός σε αυτό που κάνεις, τι άλλο χρειάζεσαι; Θα πω και για τον Παντελή Παντελίδη, που έφυγε πολύ άδικα και νωρίς και που ήταν κι αυτός προσωπικός μου φίλος. Ο οποίος έδειξε ότι καμιά φορά αν πιστεύεις πάρα πολύ σε αυτό που κάνεις και το υπηρετείς καλά, μπορείς να μιλήσεις απευθείας στον κόσμο και ο κόσμος να σε αγαπήσει χωρίς να χρειάζονται άλλα πράγματα. Θα σας αναφέρω και τον Κωνσταντίνο Αργυρό που σας είχε επισκεφθεί στο ΚΕΑΤ πρόσφατα».

«Τα παιδιά δεν ξέρουν. Μπορεί να είναι σκληρά, αλλά είναι αληθινά»

Ερώτηση: Ας αλλάξουμε τώρα θέμα. Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ ρατσιστικά σχόλια για το πρόβλημα της όρασης σας;

Για εμένα ο ρατσισμός έχει έναν ορισμό λίγο σύνθετο. Θεωρώ ότι ρατσιστής, κι ας μην το κάνει επίτηδες, αλλά ρατσιστής με την έννοια ότι βάζει εμπόδιο σε κάποιον άνθρωπο ή τον βάζει στο περιθώριο ή του δυσκολεύει τη ζωή γιατί κοιτάει την πάρτη του είναι και αυτός που παρκάρει πάνω σ ένα πεζοδρόμιο. Το πιστεύω. Γιατί δεν πρέπει να το κάνει, το ξέρει ότι δεν πρέπει να το κάνει και το κάνει. Και μετά, σου λέει μια χαζή δικαιολογία. «Πέντε λεπτά θα το αφήσω, πάω να κάνω μια δουλειά». Συνεπώς θα πρέπει να κλείνουμε ραντεβού για το πότε θα περνάμε από τα πεζοδρόμια; Και κάτι άλλο: Όταν ήμουν μικρός και πήγα σε σχολείο μαζί με παιδιά που βλέπουν, με στεναχωρούσαν παιδιά από άλλες τάξεις που έλεγαν «μα πώς είναι έτσι τα μάτια του;». Γεννήθηκα με μία σπάνια ασθένεια που δεν άφησε τα μάτια μου να ολοκληρώσουν τη δομή τους. Φαίνονται λίγο διαφορετικά, σαν να μη «λειτουργούν» . Θεωρούσα ότι τα άλλα παιδάκια με κορόιδευαν. Δεν έφταιγαν τα παιδιά. Τα παιδιά δεν ξέρουν γι αυτό μπορεί να είναι σκληρά, αλλά είναι αληθινά. Τα μόνα αληθινά είναι τα παιδιά γύρω μας. Ρωτάνε απευθείας αυτό που θέλουν, εκφράζουν απευθείας αυτό που νιώθουν κι είναι πολύ σημαντικό. Υπάρχουν όμως και ρατσιστές με την πολύ σοβαρή έννοια, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν και το λένε και δημόσια ότι πρέπει να κυνηγήσουμε τους διαφορετικούς ανθρώπους σε χρώμα, σε γλώσσα, σε θρησκεία, σε αναπηρία. Υπάρχει και μια μορφή κόμματος που έχει βρεθεί και στην Βουλή με περίεργες ρατσιστικές προσεγγίσεις. Θέλει πάρα πολύ προσοχή αυτό . Γιατί το φαινόμενο του ρατσισμού σε θυμώνει . Αλλά δεν πρέπει να αφήνουμε τον θυμό μας να τον εκμεταλλεύονται κάποιοι που είναι επαγγελματίες στο να εκμεταλλεύονται τα συναισθήματα του άλλου.

Ερώτηση: Και τώρα να κλείσουμε σιγά σιγά. Τι θα ευχόσασταν στους ακροατές μας για το νέο έτος;

Να έχουν μια χρονιά ει δυνατόν με λιγότερες δυσκολίες και λιγότερες στενοχώριες και λιγότερα δάκρυα θλίψης απ’ ότι πέρυσι. Έστω και μια κακή στιγμή λιγότερη αν έχουμε, θα έχουμε πετύχει μια χρονιά καλύτερη.

Τι σημαίνει BETTE.

ΒΕΤΤΕ είναι ένα αγαπημένο όνομα , στο άκουσμα του οποίου όλοι οι συμμετέχοντες της ομάδας, μαθητές και καθηγητές νιώθουν μία ζεστασιά και μία ανάγκη να συνεχίσουν να προσπαθούν, συμμετέχοντας σε καινοτόμα προγράμματα και βιώνοντας ισότιμα εκπαιδευτικές εμπειρίες. Η ραδιοφωνική ομάδα του ΚΕΑΤ αφιέρωσε τον τίτλο της εκπομπής της, στη μνήμη της Διοικήτριας του ΚΕΑΤ και Προέδρου του Δ.Σ., Μπέττυς Λεωτσάκου, που έφυγε πρόωρα από κοντά μας, πριν προλάβει να…. «Συντονιστεί στον ενθουσιασμό μας!». Σαν ακρωνύμιο ΒΕΤΤΕ σημαίνει Broadcasting Emotions Together Tuning Excitement! Με απλά λόγια Εκπέμπουμε Συναίσθημα Όλοι Μαζί!

Η ομάδα ΒΕΤΤΕ στο ραδιόφωνο μετράει ήδη 12 ωριαίες εκπομπές, 3 δεκαπεντάλεπτες και 5 σποτ με πλούσια θεματολογία και μουσική, φτιαγμένα με όλη την δημιουργικότητα και το μεράκι των μαθητών και των καθηγητών που την πλαισιώνουν! Με συμμετοχές στο 4ο και 5ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Μαθητικού Ραδιοφώνου σε Ρέθυμνο και Τρίκαλα αντίστοιχα, το βραβείο της καλύτερης αφίσας και 2 βραβεία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού και Ραδιοφωνικού Μηνύματος, η ομάδα συνεχίζει δυναμικά για τη νέα χρονιά και ετοιμάζει βαλίτσες για το 6ο Φεστιβάλ Μαθητικού Ραδιοφώνου στον Βόλο!

Που βρίσκουμε τις εκπομπές των παιδιών

Τις ραδιοφωνικές δημιουργίες των μαθητών μπορεί να τις ακούσει κάποιος όχι μόνο την ώρα που μεταδίδεται στο ραδιόφωνο η εκπομπή ΒΕΤΤΕ πατώντας στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση

(http://europeanschoolradio.eu/player.php), αλλά και στον παρακάτω σύνδεσμο που σας συνδέει κατευθείαν με την βιβλιοθήκη εκπομπών και ραδιοφωνικών μηνυμάτων

(http://europeanschoolradio.eu/el/archives/school/58470316e67de6-14005371).