Του ΑΝΤΩΝΗ ΣΚΟΡΔΙΛΗ

Αναλύοντας με τρόπο εξαιρετικό την μαρτυρία μιας γυναίκας με αναπηρία που βίωσε τις πρόσφατες φωτιές στη Καλιφόρνια, οι εξαιρετικές κυρίες της υπέρ-δραστήριας Κίνησης Γυναικών με Αναπηρία μας κομίζουν μια αξιολογότατη σχετική τελική διατύπωση. Την ακόλουθη:

Η πρόσφατη φωτιά στην Καλιφόρνια φέρνει στους ανάπηρους της Αμερικής, σκέψεις ανάλογες με αυτές που πέρασαν από το δικό μας μυαλό εφέτος το καλοκαίρι με τη φωτιά στο Μάτι. Ανάλογα με το που έτυχε να ζουν, κάποιοι ανάπηροι χρειάζονται κάποια επιπλέον βήματα για να σωθούν, ενώ κάποιοι άλλοι βρίσκονται ακόμα στο μηδέν, δεν ξέρουν καν την ύπαρξή μας οι διασώστες, την μαθαίνουν μόνο εκ του αποτελέσματος και εκεί αν δώσουν σημασία στα στατιστικά των καταγραφών

Μπορεί να τα έχει γράψει η φίλη μας σε πρώτο πρόσωπο, όμως λέει πολλά από όσα λείπουν σε περιπτώσεις καταστροφών.

Για την αναγκαιότητα της ύπαρξης τμήματος Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών που θα συμπεριλαμβάνει όλους τους πολίτες, όχι μερικούς, ναι και τους ηλικιωμένους και τους ανάπηρους, στο σχεδιασμό του για την ετοιμότητα της πολιτείας σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, σε περίπτωση διακοπής ρεύματος, σεισμού ή πυρκαγιάς.

Να μη μένει κανείς-καμιά πίσω κατά τη διάρκεια των εκκενώσεων ή να μην αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα πρόσβασης σε υπηρεσίες σε καταφύγια και κατά τη διάρκεια της ανάκαμψης.

Υπάρχουν, λέει, πάρα πολλές περιπτώσεις ηλικιωμένων ενηλίκων και ατόμων με αναπηρίες που πεθαίνουν ή βλάπτονται λόγω έλλειψης σχεδιασμού, προσβασιμότητας και παραμέλησης κατά τη διάρκεια καταστροφικών γεγονότων.

Αναφέρει ότι ο μέσος όρος ηλικίας των ανθρώπων που πέθαναν στις περιοχές Νάπα και Σονόρα, στις πυρκαγιές ήταν τα 79 έτη. Άνθρωποι που θα μπορούσαν να είχαν δυσκολίες στην κινητικότητα, την επικοινωνία, την κατανόηση, την ακοή και την όραση, αποκλεισμένοι από την ειδοποίηση – προειδοποίηση εκκενώσεων αλλά και αντιμετώπισης της κατάστασης.

Στη συνέχεια δίνει στοιχεία μιας έκθεσης, που αξιολογεί τις καταστροφές που δηλώθηκαν ομοσπονδιακά μεταξύ Αυγούστου 2017 και Ιανουαρίου 2018, με μερικά παραδείγματα των προκλήσεων και των συστηματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ανάπηροι:

• Οι άνθρωποι σε στέγες διαβίωσης – ξενώνες και σε άλλα ιδρύματα δεν εκκενώθηκαν
• Έλλειψη ισότιμης πρόσβασης σε καταφύγια
• Καθυστερήσεις ή αποτυχίες στην παροχή κρίσιμων πληροφοριών σε προσβάσιμες μορφές (π.χ. κείμενα, βίντεο, λεζάντες βίντεο, διερμηνείς νοηματικής γλώσσας) και παροχή βοήθειας
• Κενά στην πρόσβαση σε τρόφιμα, νερό και άλλες μορφές βοήθειας
• Έλλειψη επαρκούς υγειονομικής περίθαλψης, υπηρεσιών και εξοπλισμού όπως το οξυγόνο, η αιμοκάθαρση και ο τυχόν απαραίτητος ιατρικός εξοπλισμός και άλλα