Αυτό το άρθρο γεννήθηκε μέσα από την επαφή μου μ’ εσάς και είναι μόνο για εσάς. Είναι μια απάντηση στο διαρκές ερώτημα σας: «Τι σκέφτεται ο/η ψυχολόγος μου κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας;».
Αυτό το άρθρο θα μπορούσε να είναι ένα γράμμα προς τους πρώην, νυν και μελλοντικούς θεραπευόμενους/ες μου. Αυτό το άρθρο γεννήθηκε μέσα από την επαφή μου μ’ εσάς και είναι μόνο για εσάς. Είναι μια απάντηση στο διαρκές ερώτημα σας: “Τι σκέφτεται ο/η ψυχολόγος μου κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας;”. Είτε τολμάτε να εκφράσετε αυτό το ερώτημα είτε όχι, ξέρω πώς αργά ή γρήγορα αυτό θα βρεθεί να αιωρείται ανάμεσα μας. Και ίσως κάποια στιγμή αυτό το ερώτημα – εύλογα – να σας “βασανίσει”.
Δεν ξέρω τι σκέφτονται όλοι οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας του πλανήτη, οπότε μπορώ απλά να σας πω τι σκέφτομαι εγώ.
Είμαι ευγνώμων που είστε εδώ και που αποφασίσατε να ξεκινήσετε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες διαδικασίες της ζωής σας έχοντας εμένα στο πλάι σας. Αυτό που εύχομαι περισσότερο είναι το κοινό μας “ταξίδι” να αποδειχθεί αποδοτικό και ωφέλιμο. Και για τους δυο μας.
Σκέφτομαι πως είμαι χαρούμενη που προσπαθείτε. Κι άλλες φορές είμαι προβληματισμένη που δείχνετε αρνητικοί/ες στο να δοκιμάσετε κάτι έξω από τα συνηθισμένα. Σας καμαρώνω όταν κάνετε ένα βήμα μπροστά και πεισμώνω όταν το βήμα που λέμε εδώ και καιρό να γίνει απλά δεν σας βγαίνει.
Σκέφτομαι πως είστε πολύ γενναίοι/ες όταν τολμάτε κάτι περισσότερο κι άλλες φορές κατανοώ πως φοβάστε και δεν νιώθετε σ’ ετοιμότητα να επιχειρήσετε κάτι καινούριο.
Θέλω συνεχώς να σας θυμίζω πως δεν προσπαθείτε για ‘μένα ή για οποιονδήποτε άλλον, αλλά για εσάς. Δεν είμαι εδώ για να σας σώσω, είμαι εδώ για να σας δείξω πως θα σώσετε οι ίδιοι/ες τους εαυτούς σας.
Δεν είναι αλήθεια ότι δεν με νοιάζει ποια κατεύθυνση θ’ ακολουθήσετε, γιατί βαθιά μέσα μου επιθυμώ να πάρετε αργά και σταθερά τον δρόμο της ευτυχίας σας. Έστω κι αν αυτό σημαίνει πως θα περάσετε καιρό μες τη δυστυχία σας πεπεισμένοι/ες πως δε θα μπορέσετε ποτέ ν’ αλλάξετε πορεία.
Δεν είμαι προσωπική σας φίλη αλλά σίγουρα δεν είμαι μία ξένη. Είμαι η ψυχολόγος σας. Κι αυτή η σχέση ίσως κρατήσει μια ζωή, ακόμη κι αν ολοκληρώσουμε τη θεραπευτική διαδικασία μεταξύ μας.
Θέλω να θυμάστε πως ως ψυχολόγος δεν νιώθω πρότυπο, ούτε αποσκοπώ να φαίνομαι έτσι. Είμαι ψυχολόγος κι εδώ τελειώνει όλο το μεγαλείο μου. Πέρα από το επάγγελμα μου έχω προσωπικές σχέσεις να διατηρήσω, όνειρα να χτίσω, προβλήματα να λύσω και δαίμονες να διαχειριστώ. Κάνω ακριβώς ό,τι κι εσείς. Απλά συχνά δεν το βλέπετε αυτό γιατί στις συνεδρίες μας μιλάμε για εσάς και όχι για ‘μένα. Κι έτσι θα είναι πάντα για το δικό σας καλό.
Ποτέ να μην ξεχάσετε πως δεν ξέρω περισσότερα από εσάς για εσάς, ούτε μαντεύω τι θέλετε και τι σκέφτεστε. Με την πείρα που έχω είμαι καλή μόνο στο να υποθέτω. Πάντα περιμένω την έγκριση σας για να συνεχίσω τα υποθετικά σενάρια μου.
Τα κλειδιά της καρδιάς και του νου σας τα έχετε εσείς και αν θέλετε μου τα δίνετε. Θα σας δείξω πως ανοίγει η κλειδαριά που έχουμε μπροστά μας. Την πόρτα όμως θα την περάσετε εσείς, χωρίς εμένα. Εγώ θα είμαι πάντα έξω από το δωμάτιο που εσείς τώρα εξερευνάτε. Η μόνη μου εξουσία και δικαιοδοσία ασκείται όταν σας ρωτώ: “Τι βλέπετε μες το δωμάτιο;”. Κι εσείς εφόσον μ’ εμπιστεύεστε, θα προσπαθήσετε όσο καλύτερα μπορείτε να μου περιγράψετε τι υπάρχει γύρω σας, δηλαδή μέσα σας.
