Έχει μπει στο λεξιλόγιό μας τελευταία, αλλά πόσοι από μας καταλαβαίνουμε τι είναι ενσυναίσθηση;

Είναι η ικανότητα ή καλύτερα η ευχέρεια να γνωρίζουμε τα συναισθήματα του άλλου μέσα από το φάσμα των δικών μας συναισθημάτων – χωρίς να χάνουμε τη θέση μας – και εμπλέκεται σε μια ευρύτατη σφαίρα δραστηριοτήτων της ζωής. Από τις επιχειρήσεις μέχρι την οικογενειακή και συζυγική ζωή.

Είναι αλήθεια ότι τα ανθρώπινα συναισθήματα περιγράφονται δύσκολα. Συχνά τα αναγνωρίζουμε από άλλα σημάδια: τα μη λεκτικά στοιχεία της επικοινωνίας, ο τόνος της φωνής, η σιωπή,  η έκφραση του προσώπου και του σώματος και άλλα. Κάποιες φορές όμως, περνούν απαρατήρητα…

Ωστόσο, η ενσυναίσθηση κτίζεται πάνω στην αυτοεπίγνωση. Όσο περισσότερο ανοικτοί είμαστε με τα δικά μας συναισθήματα –τι ακριβώς αισθανόμαστε την κάθε στιγμή- τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε τα συναισθήματα των άλλων.

Αποτελέσματα μελετών δείχνουν ότι ήδη από τη βρεφική ηλικία, τα βρέφη στεναχωριούνται όταν ακούσουν ένα άλλο μωρό να κλαίει.

Πρόκειται για μια αντίδραση που πολλοί θεωρούν σαν προάγγελο της ενσυναίσθησης. Τα βρέφη αναπτύσσουν την ικανότητα της ενσυναίσθησης, ανάλογα με το βαθμό της ενσυναίσθησης των γονιών του: όταν ένας γονιός αποτυγχάνει να εκδηλώσει τα συναισθήματά του απέναντι στα συναισθήματα του παιδιού –χαρά, λύπη, ανάγκη για αγκαλιά – τότε το παιδί αρχίζει να αποφεύγει να εκφράζεται και ίσως ακόμα, και να νιώθει αυτά τα συναισθήματα.

Πηγή: «Η συναισθηματική νοημοσύνη» – Daniel Goleman