Η υπέροχη ιστορία του αγοριού με σύνδρομο TCS που εγκατέλειψαν οι γονείς του, αλλά τον διάλεξε η θετή μαμά του
Το αγόρι με σύνδρομο TCS που εγκατέλειψαν οι γονείς του αλλά πήρε αγάπη από τη θετή μαμά του Στις 31 Οκτωβρίου του 1985 στο Ηνωμένο Βασίλειο, ήρθε στη ζωή ένα μωρό πολύ διαφορετικό. Η όψη του περίεργη. Η εμφάνιση του δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμεναν οι γονείς του. Προφανώς.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
ο αγόρι με σύνδρομο TCS ήταν ένα μικροσκοπικό και εύθραυστο μωρό που χρειαζόταν επειγόντως φροντίδα και αγάπη. Η κοινωνική υπηρεσία της περιοχής άρχισε αμέσως να ψάχνει υποψήφιους ανάδοχους γονείς για τον μικρούλη. Μια γυναίκα που είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον, μόλις τον είδε έλαμψε το πρόσωπο της. «Πότε μπορώ να πάρω αυτό το μωρό στο σπίτι μου;» Από εκείνη την ημέρα λοιπόν, ο Jono Lancaster, το αγόρι με σύνδρομο TCS βρήκε τη μαμά του. Βρήκε αγάπη, συμπόνοια και στοργή. Βρήκε μια ζεστή αγκαλιά και μια οικογένεια.
Η εξομολόγηση του Jono
«Γεννήθηκα με μια σπάνια γενετική πάθηση που επηρεάζει τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου. Δεν έχω ζυγωματικά και έτσι τα μάτια μου πέφτουν προς τα κάτω. Λατρεύω τα μικροσκοπικά αυτιά μου, δεν κρυώνουν ποτέ. Αλλά χρειάζομαι ακουστικά βαρηκοΐας γιατί δεν ακούω». Έτσι περιγράφει ο ίδιος ο Jono το σύνδρομο TCS από το οποίο πάσχει. Το σύνδρομο Treacher Collins ή TCS, είναι μια σπάνια γενετική διαταραχή. Περίπου 1 στα 50.000 μωρά στις ΗΠΑ θα έρθει στη ζωή με αυτό το σύνδρομο. Ενώ περίπου 1 στα 10.000 μωρά στο Ηνωμένο Βασίλειο, (δηλαδή τη χώρα καταγωγής του Jono).
Το TCS μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη των οστών του προσώπου, της γνάθου, των ζυγωματικών και του πηγουνιού. Περίπου οι μισοί από τους ανθρώπους που πάσχουν από αυτή τη διαταραχή έχουν προβλήματα ακοής. Επηρεάζει εξίσου αγόρια και κορίτσια. Κάποια παιδιά έχουν μόνο ορισμένες ήπιες αλλαγές στο πρόσωπο, ενώ άλλα βιώνουν πολύ σοβαρά συμπτώματα. Η πάθηση μπορεί να είναι κληρονομική, αλλά πολλές φορές το σύνδρομο θα εμφανιστεί χωρίς προειδοποίηση.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
“Μισούσα να βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη!”
Αν και η θετή μαμά του, η Jean τον πήρε σχεδόν αμέσως στο σπίτι της και έγινε ο γιος της, επίσημα τον υιοθέτησε στις 18 Μάϊου του 1990. Η Jean προσπαθούσε για χρόνια ολόκληρα να βρει τους γονείς του μικρού και να έρθει σε επαφή μαζί τους. Δεν κατάφερε ποτέ τίποτα. Μεγάλωνε όμως το αγόρι της με μπόλικη αγάπη και ζεστασιά. Ο έξω κόσμος όμως ήταν αρκετά σκληρός μαζί του. “Μισούσα να βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη!”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο ίδιος περιγράφει ότι όλα άλλαξαν όταν πήγε σε ένα μπαρ και βρήκε εκεί έναν φίλο που δεν γελούσε με την εμφάνιση του. Αλλά με αυτά που έλεγε. Σταδιακά ο Jono άλλαξε φιλοσοφία. Ενδυνάμωσε τον εαυτό του. Το 2015 συνάντησε τη σύντροφο του Laura, στο γυμναστήριο που δούλευε σαν γυμναστής.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.