Για κάθε μαμά, η στιγμή που το μωρό της τής χαμογελάει για πρώτη φορά είναι μια στιγμή μεγάλης ευτυχίας που μένει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη. Υπάρχουν, όμως, και μαμάδες που έχουν στερηθεί αυτό το υπέροχο θέαμα επειδή στερούνται το φως τους. Αν και η μητρότητα δεν διαφέρει στην ουσία της ως εμπειρία για καμία μαμά, είναι κάποιες όμορφες στιγμές που αποτελούν κοινό σημείο αναφοράς για όλους και που μια μαμά η οποία έχει χάσει την όρασή της, δεν μπορεί να απολαύσει…

Η απόφασή μου να γίνω μητέρα δεν ήταν εύκολη. Το λαχταρούσα όμως από πολύ νωρίς και όταν βρήκα τον άνθρωπο της ζωής μου, το στήριγμά μου, ένιωσα ότι ήμουν έτοιμη να το κάνω. Παρ’ όλ’ αυτά, έχοντας στερηθεί την όρασή μου εκ γενετής, μόλις έμεινα έγκυος με κυρίευσαν σκέψεις απαισιόδοξες και ένας φόβος ότι δεν θα τα καταφέρω να προσφέρω στο μωρό μου όλα όσα χρειάζεται.

Ευτυχώς, ο σύζυγός μου δεν άφησε τα μαύρα σύννεφα να δηλητηριάσουν την εγκυμοσύνη μου. Ήταν δίπλα μου σε κάθε στάδιο, κάθε επίσκεψη στο γιατρό και κάθε ξενύχτι, ώσπου, εδώ και λίγο καιρό, ζήσαμε κι εμείς την πιο όμορφη μέρα στη ζωή κάθε γονιού. Μετά από μια σχετικά εύκολη γέννα κρατούσα επιτέλους στα χέρια μου το κοριτσάκι μου, το φως μου.

Είχα ακούσει πολλά για τον πρώτο καιρό με το παιδί, τότε που μια μάνα περνάει σχεδόν όλη τη μέρα της μαζί με το μωράκι της. Η αδερφή μου και οι περισσότερες φίλες μου, ήταν ήδη μανούλες και μου είχαν πει για τις υπέροχες στιγμές που έζησαν – μου μίλησαν και για τις δυσκολίες, αλλά κι αυτές έχουν την άγρια ομορφιά τους. Ανυπομονούσα, λοιπόν, να το νιώθω να βολεύεται στην αγκαλιά μου, να βιώσω τη χαρά του θηλασμού και να ακούω την ανάσα του το βράδυ που θα κοιμόμαστε δίπλα δίπλα.

Πόσο τυχερή νιώθω που τα ζω όλα αυτά, δεν λέγεται. Ποια γυναίκα δεν θα ένιωθε το ίδιο; Η μητρότητα είναι αληθινή ευλογία και σου δίνει φοβερή δύναμη. Τέτοια δύναμη που δεν ήξερες ότι κρύβεις μέσα σου πιο πριν.

Έχω όμως και ένα παράπονο.

Πριν λίγες μέρες, ο άντρας μου μού αποκάλυψε συγκινημένος ότι το μωρό μας του χαμογέλασε για πρώτη φορά. Μαζί του συγκινήθηκα κι εγώ, αλλά τα δάκρυά μου έκρυβαν και λίγη θλίψη. Είχα ήδη ζήσει τόσα πολλά με το κοριτσάκι μας που δεν είχα σκεφτεί ουτε δευτερόλεπτο τι θα έχανα επειδή δεν βλέπω. Όταν αντιλήφθηκα, όμως, ότι δεν θα δω ποτέ το χαμόγελό της, στεναχωρήθηκα. Ζήλεψα και λίγο που ο μπαμπάς της μπορούσε να το απολαύσει, αν και εκείνος έχει χάσει περισσότερα τώρα που η μικρή είναι ακόμη προσκολλημένη σε μένα.

Βέβαια, το μωράκι μας πλέον δεν χαμογελάει μόνο αλλά γελαει κιολας, και το γέλιο του μπορώ να το ακούσω μια χαρά. Και το χαμόγελό του μπορώ να το νιώσω με την αφή, και να το φανταστώ κιόλας.

Και πάλι, όμως, αν μπορούσα να ζητήσω μια χάρη μόνο, αυτή θα ήταν να ξαναβρώ το φως μου για μια στιγμή μόνο. Τη στιγμή που το μωρό μου μού χαμογελάει για να δω τα ματάκια του να με κοιτάζουν με όλη την αγάπη, την τρυφερότητα και την ευγνωμοσύνη που κρύβουν τα μάτια ενός μωρού για τη μητέρα του.