Δεν ζούμε μόνοι μας. Θα ζήσουμε μαζί με άλλους. Η ζωή περνάει μέσα από την σχέση. Εκεί θα μάθουμε να αγαπάμε. Ζωή θα πει έρωτας, αγάπη, έκσταση, πόθος.

Την τρίτη κατά σειρά ομιλία του με θέμα: «Ο Χριστός είναι ζωή», πραγματοποίησε ο αγαπητός και χαρισματικός κληρικός, Αρχιμανδρίτης Ανδρέας Κονάνος, εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέα του Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου.

Η ομιλία δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…». Προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο την Βηματάρισσα, την Βατοπαιδινή.

Έχοντας κάνει ήδη δύο ομιλίες με θέματα «ο Χριστός είναι χαρά» και «ο Χριστός είναι οξυγόνο», ο π. Ανδρέας πραγματοποίησε την τελευταία για φέτος ομιλία του, με το θέμα «ο Χριστός είναι ζωή».

Κι όπως υπογράμμισε εξαρχής, για να καταλάβουμε ότι ο Χριστός είναι ζωή, είναι ανάγκη η δική μας η ζωή να έχει μπολιαστεί, να έχει ενωθεί με την ζωή του Χριστού. Είναι αυτό που μας λείπει. Μας λείπει η προσωπική εμπειρία του Χριστού.

«Ζούμε από ένα θαύμα. Το ότι η ζωή του Χριστού μπήκε στη ζωή μας, το ότι μας τράβηξε ο Χριστός κοντά Του, ότι έχουμε μέσα μας το αίμα Του και το Πνεύμα Του, το ήθος Του, είναι ένα θαύμα.

Είναι μεγάλο το δώρο της ζωής, το ότι είμαστε ζωντανοί χάρη στην αγάπη του Ιησού Χριστού.»

Το όνειρο κάθε ανθρώπου πραγματικά ζωντανού, είναι να ζήσει, να κάνει πράγματα που αγαπάει, να ξυπνάει το πρωί και «να πίνει το ποτήρι» της ζωής, να μην βαριέται που ζει, να μην είναι σαν ζωντανός νεκρός.

Ο Χριστός, τα χρόνια που έζησε πάνω στη γη, σκόρπισε την ζωή, έδωσε ζωή στους ανθρώπους. Έχω το Χριστό μέσα μου θα πει με ζωογονεί, μου δίνει κίνηση και ώθηση για την ζωή. Η θεία Κοινωνία μας δίνει ζωή. Δεν είναι στάσιμο αυτό που δίνει ο Χριστός, αλλά ζωντανό.

Ο Χριστός, συνέχισε ο π. Ανδρέας, μας ζητάει να κάνουμε αυτό που μπορούμε κι Εκείνος θα κάνει το δύσκολο. Αυτά που θέλουμε να γίνουν για να αλλάξει η ζωή μας, δεν θα γίνουν μαγικά, δεν θα μας τα κάνει κανένας ενώ εμείς καθόμαστε και περιμένουμε έτοιμη τη λύση. Κανείς δεν θα κάνει κάτι, αν εμείς δεν συμβάλλουμε σε αυτό το έργο της ζωής μας.

«Συμμετέχουμε στη ζωή. Και ο Χριστός θέλει να μας κάνει υπεύθυνους. Δεν μας υποτιμά, αλλά μας δίνει αξία, μας σέβεται. Είναι θέμα συμμετοχής.

Μην αφήσουμε τον φόβο να μας παραλύσει. Γιατί ο φόβος μπορεί να διαλύσει τον άνθρωπο. Μπορεί να μας κόψει κάθε όρεξη για τη ζωή.

Δεν ζούμε μόνοι μας. Θα ζήσουμε μαζί με άλλους. Η ζωή περνάει μέσα από την σχέση. Εκεί θα μάθουμε να αγαπάμε. Ζωή θα πει έρωτας, αγάπη, έκσταση, πόθος.»

Ο Χριστός θέλει να ζήσεις τα όνειρά σου, τόνισε. Όνειρο είναι να βρεις τον εαυτό σου, να βρεις τον Θεό σου, να βρεις την αγάπη, να βρεις την ταπείνωση, να βρεις την Εκκλησία.

Θέλει αγώνα αυτή η ζωή, ώστε να έχει νόημα αυτό που κάνουμε μέσα στην Εκκλησία και να μην περνάνε έτσι οι ημέρες μας.

Έρχεται ο Χριστός να μας φέρει ζωή στους θανάτους της ζωής μας. Αν έχουμε τον Χριστό μέσα μας, θα φρεσκάρει τη ζωή μας. Ο Χριστός είναι πάντα νέος. Κι όταν αγαπάμε τον Χριστό και είμαστε μαζί Του, πάντα νέοι θα αισθανόμαστε.

Η ψυχή δεν έχει ηλικία. Το κορμί γερνάει και κουράζεται. Η ψυχή ωριμάζει, αλλά η νεανική της κατάσταση διατηρείται όσο είμαστε κοντά στον Θεό.

Γι’ αυτό και είναι μεγάλο μυστικό νεότητας και ζωής, να είναι ο άνθρωπος ενωμένος με τον Χριστό που είναι η ζωή.

«Πόση ώρα ενωνόμαστε με τον Χριστό και παίρνουμε ζωή από την ζωή Του; Πόση ώρα είδα σήμερα τηλεόραση και πόση ώρα έκανα σήμερα προσευχή κι έχω αισθανθεί ότι ζω;

Πως θα πάρουμε ζωή; Πως θα μεταγγίσει μέσα μας το Πνεύμα Του; Όποτε κάνουμε προσευχή, αισθανόμαστε ότι ζούμε.

Μεγάλο πράγμα να ενωνόμαστε με τον Χριστό δια της προσευχής. Μεγάλο πράγμα να ενωνόμαστε με τον Χριστό δια της θείας Κοινωνίας και η ζωή Του, να γίνεται ζωή μας.»

Και όπως υπογράμμισε ο π. Ανδρέας, και μόνο να σκέφτεσαι τον Χριστό στη ζωή σου, ζεις, ζωογονείσαι, ξυπνάς, χαίρεσαι, ανασταίνεσαι. Η επίκληση του ονόματός Του, η επίκληση της χάρης Του, η ένωση μαζί Του στην θεία Κοινωνία, το να μπορείς να ακουμπήσεις την ψυχή σου στον πνευματικό σου στην εξομολόγηση, θα πει ότι είσαι ζωντανός.

Για να μπορείς να κλάψεις, θα πει ότι ζεις. Για να μπορείς να έχεις μετάνοια, θα πει ότι είσαι ακόμα εν ζωή, με ελπίδες αλλαγής.

Όποιος είναι ζωντανός και αμαρτάνει και μετανιώνει. Και κάνει λάθος, αλλά και κλαίει. Και είναι τα ωραιότερα δάκρυα αυτά.

Να ζήσουμε πριν πεθάνουμε, τόνισε. Κι αυτό θα γίνει μόνο με τον τρόπο της Εκκλησίας. Με την προσευχή, με την παρέα με ζωντανούς ανθρώπους, με το χαμόγελο των παιδιών.

Όλα τα προβλήματα μας, να τα σκεφτόμαστε και να έχουμε πίστη στην αιώνια ζωή που δίνει ο Θεός και την κάνουμε δική μας. Και να λέμε πως ότι και να γίνει, είμαστε αιώνιοι, αθάνατοι. Έχουμε προβλήματα, αλλά ο Θεός κυκλοφορεί στις φλέβες μας και Αυτός είναι αιώνιος και αθάνατος, νικητής, είναι ζωή.

Και η ζωή Του είναι ζωή μου και δεν φοβάμαι τα προβλήματα που συναντάω στη ζωή μου.

Και πριν το τέλος της ομιλίας του σημείωσε:

«Ζήσε την ζωή σου ενωμένος μόνο με τον Χριστό. Και μετά θα αγαπάς και τους ανθρώπους, χωρίς να τους καταπιέζεις και να τους πνίγεις.

Να είμαστε πάντα νέοι μαζί με τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι πάντοτε νέος, φρέσκος, αισιόδοξος, χαρούμενος και μας μεταδίδει αυτό το οξυγόνο Του και τη χαρά του και τη ζωή Του.

Και η ζωή Του να γίνεται πάντοτε ζωή μας.»