‘Δεν θέλω να είμαι μόνος/μόνη, αν μου συμβεί κάτι.’’
‘‘Δεν θέλω να πεθάνω μόνος/μόνη.’’
Αυτές είναι κάποιες σκέψεις, που ίσως οι περισσότεροι έχουμε συλλογιστεί σε στιγμές μελαγχολίας και βαθύ προβληματισμού. Η ανακούφιση έρχεται να τις αντικαταστήσει, όταν φέρνουμε στο μυαλό μας τα αγαπημένα μας πρόσωπα, καθώς επίσης την αγάπη ή τη φροντίδα, των οποίων είμαστε αποδέκτες. Τι γίνεται ωστόσο, στην περίπτωση των ατόμων που δεν έχουν αυτή την ‘‘πολυτέλεια’’; Ο Μohamed Bzeek μας δίνει τη δική του απάντηση.
Γνωρίζοντας τον Mohamed Bzeek
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου ανθρώπου, αποτελεί ο Λιβυκής καταγωγής Mohamed Bzeek (Μοχάμεντ Μπιζίκ). Ο Mohamed ζει εδώ και χρόνια στο Λος Άντζελες της Αμερικής ως μετανάστης. Αυτό που τον ξεχωρίζει, είναι η προσφορά του σε μελλοθάνατα παιδιά με βαριάς μορφής αναπηρία και ασθένειες σε τερματικό στάδιο.
Έργο του, είναι η παροχή στέγης και οικογενειακής θαλπωρής μέσω αναδοχής, όταν αυτά (εδώ είναι ίσως, το τραγικότερο της ιστορίας) εγκαταλείπονται από τις οικογένειές τους σε νοσοκομεία, αφού γίνει γνωστή η αναστρεψιμότητα της κατάστασης τους. Το αξιοσημείωτο είναι, πως ο Bzeek είναι ο μοναδικός ανάδοχος ετοιμοθάνατων παιδιών, αναλαμβάνοντας πάνω από 80 και κηδεύοντας περίπου 11 μέσα σε 30 χρόνια. Αν αναλογιστούμε, την ψυχική δύναμη που απαιτεί μία τέτοια επιλογή, δεν μας εκπλήσσει αυτή του η μοναδικότητα!
Πώς ξεκίνησαν όλα;
Πηγή έμπνευσής του ήταν η πίστη του. Στην προσπάθεια του να είναι ένας καλός Μουσουλμάνος, ξεκίνησε με τη σύζυγό του το εγχείρημα αυτό το 1989. Μαζί αναλάμβαναν παιδιά που κανείς δεν ήθελε να υιοθετήσει, λόγω της ιδιαίτερης κατάστασής τους. Σχετικά με αυτό ο Mohamed Bzeek, αναφέρει:
‘‘Στην θρησκεία μου, αν κάποιος χρειάζεται την βοήθειά μου και μπορώ να την προσφέρω, τότε επιβάλλεται να το κάνω.’Είναι πολύ επίπονο να χάνεις ένα παιδί. Ειδικά, ένα μωρό είναι πολύ σκληρό! Εμείς αναλαμβάνουμε αυτά τα παιδιά, γιατί δεν το κάνει κανείς. Θέλουμε να αισθάνονται, πως έχουν οικογένεια, δεν είναι μόνα, έχουν πατέρα, μητέρα και αδέρφια. Nα ξέρουν, πως σε μία δύσκολη στιγμή της ζωής τους, θα είμαστε δίπλα τους προσπαθώντας να είναι όσο το δυνατόν χαρούμενα και άνετα.’’
Το 2015, η σύζυγός του έφυγε από την ζωή, αλλά ο Mohamed δεν το έβαλε κάτω. Η προσωπική του εμπειρία μάλιστα, με την επάρατη νόσο το 2016, σε ηλικία 62 ετών τον ενθάρρυνε, να μην παύσει να αποτελεί μία μεγάλη αγκαλιά για όλα αυτά τα παιδιά. Όπως, δηλώνει ο ίδιος:
‘‘Πήγαινα στον γιατρό μόνος μου. Ήμουν τρομοκρατημένος και σκέψου ότι είμαι ενήλικας! Φαντάσου αυτά τα μικρά παιδιά στο νοσοκομείο να μην έχουν κανένα δίπλα τους …Επισκεπτόμουν την Παιδιατρική και αντικρίζοντας όλα αυτά τα αδύναμα παιδιά, χωρίς να έχουν κάποιον να τα χαϊδεύει στο κεφαλάκι τους ή να τα φιλάει πριν ξεψυχήσουν, αποφάσισα να τους αφιερώσω την ζωή μου, όταν σταθώ ξανά στα πόδια μου …Αυτή η εμπειρία, με καθόρισε σαν άνθρωπο και μου έδωσε κουράγιο, για να προσφέρω περισσότερα σ’ αυτά τα παιδιά.’’
Όταν η αγάπη νικάει τον θάνατο
Το τελευταίο του παιδί έπασχε από σοβαρά προβλήματα υγείας με υψηλό ποσοστό αναπηρίας, αναλαμβάνοντας το το 2011. Η θετή του κόρη είχε διαγνωστεί με έλλειψη όρασης, ακοής, μικροκεφαλία, ανεπάρκεια εγκεφάλου, ενώ ταλαιπωρούνταν και από επιληπτικές κρίσεις.
‘‘Όταν την είδα για πρώτη φορά, μου είπαν πως, αν είμαι τυχερός, θα ζήσει δύο εβδομάδες με δύο μήνες το πολύ. Τώρα, είναι 7,5 χρονών και ζει ακόμα! Ξέρω πως έχει ψυχή και συναισθήματα, γι’ αυτό της μιλάω συνέχεια, παρότι δεν γνωρίζω, αν με ακούει ή αν με καταλαβαίνει. Μιλώντας της και αγγίζοντάς την, πιστεύω ότι αντιλαμβάνεται την παρουσία και την αγάπη μου.’’
Δημοσιότητα και βραβεύσεις
Η ιστορία του Mohamed Bzeek, έγινε γνωστή, όταν το προσωπικό του νοσοκομείου που επισκεπτόταν, ενημέρωσε τις LA Times. Η εφημερίδα σε συνεργασία με την ιστοσελίδα GoFoundMe ανάρτησαν ένα βίντεο, με τον ίδιο να αφηγείται αυτή την πορεία χρόνων. Το βίντεο στόχευε στην παρακίνηση του ευρέος κοινού για παροχή οικονομικής στήριξης.
Ο Bzeek τιμήθηκε για την συνολική του προσφορά στην κοινωνία το 2019, με το βραβείο Citizen of the Year. Ο ίδιος δηλώνει μέχρι και σήμερα, ιδιαίτερα πρόθυμος να συνεχίσει, να είναι ένας πατέρας για κάθε παιδί που το χρειάζεται.
Ακολουθεί σχετικό βίντεο:
Συνοψίζοντας…
Στο έργο αυτού του ανθρώπου, φαίνεται ταιριαστή η φράση του Πάμπλο Πικάσο : το νόημα της ζωής είναι να βρεις το δώρο σου, ο σκοπός της είναι να το προσφέρεις. Θα λέγαμε, πως ο Mohamed έχει βρει και τα δύο! Νόημα για τον ίδιο αποτελεί η λέξη ‘‘οικογένεια’’ με όλη της την σημασία, ενώ σκοπός του να την παρέχει ανιδιοτελώς σε όποιον την έχει ανάγκη. Επιγραμματικά, τα λόγια του πλαισιώνουν όλη την ουσία:
«Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα σε ένα μέρος, που θα φωνάζουν σπίτι και σε κάποιον, που θα μπορούν να φωνάζουν οικογένεια».
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο:
e-charity.gr
www.gofundme.com
www.youtube.com
