«Οικογένεια» για τον Έλληνα σπιτονοικοκύρη τους έγινε ζευγάρι Ιρακινών και τα 7 παιδιά τους αφού, όταν αυτός έμεινε κατάκοιτος ύστερα από τροχαίο, τον φρόντισαν και τον περιποιήθηκαν χωρίς να φύγουν στιγμή από δίπλα του.

Ο Δημήτρης Χατζησαββίδης δηλώνει ευγνώμων και γεμάτος αγάπη για την οικογένεια Ιρακινών που στάθηκε στο πλευρό του, καθώς η 41χρονη μητέρα προσαρμόστηκε μέχρι και στις διατροφικές επιλογές του, μαγειρεύοντάς του καθημερινά vegan πιάτα.

Ο 52χρονος τον τελευταίο σχεδόν έναν χρόνο, έχει ενοικιάσει δύο διαμερίσματα από το τριώροφο σπίτι του στην Κατερίνη, σε οικογένεια Ιρακινών, στο πλαίσιο του προγράμματος ESTIA της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, που υλοποιείται στην Κατερίνη μέσω της ΜΚΟ «Περιχώρησις»

Η οικογένεια με τα 7 παιδιά, ηλικίας από 5 έως 18 ετών, εγκαταστάθηκε τον περασμένο Αύγουστο στο οίκημα του κ. Χατζησαββίδη, όπου διαμένει και αυτός μόνος του, στον τελευταίο όροφο. Αν και όλα τα μέλη της προσφυγικής οικογένειας μιλούν ελάχιστα ελληνικά και αγγλικά, οι σχέσεις τους με τον σπιτονοικοκύρη τους ήταν πάντα αρμονικές, και «σχεδόν κάθε μέρα», λέει συγκινημένος, «φρόντιζαν να μαγειρεύουν και για μένα».

«Τις πρώτες μέρες, μάλιστα, μού έφερναν πολλά πιάτα με κρέας και έβλεπαν απορημένοι, ότι εγώ δεν τα τρώω. Επειδή δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, λόγω της γλώσσας, τους έδειξα εικόνες με ζώα και τους έκανα νοήματα πως εγώ δεν τα τρώω γιατί είμαι vegan και έτσι τις επόμενες μέρες η μητέρα της οικογένειας, η Κουντράτ προσαρμόστηκε και μού έφερνε ρύζι, φασόλια ή φακές», λέει γελώντας ο ίδιος.

Το ατύχημα, που συνέβη πριν από περίπου ενάμιση μήνα, σύσφιξε περισσότερο τις σχέσεις τους, αφού ο 52χρονος έμεινε κατάκοιτος για μερικές μέρες και η οικογένεια των Ιρακινών μαζί με έναν φίλο του, ανέλαβαν τη φροντίδα του.

«Στις 23 Μαΐου είχα ένα ατύχημα με το μηχανάκι μου, με χτύπησε αυτοκίνητο και μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο με θλαστικά τραύματα. Όταν με έφεραν φίλοι μου στο σπίτι και μ’ έβαλαν στο κρεβάτι, εγώ έπεσα απ’ αυτό, το βράδυ, και παρέμεινα λιπόθυμος στο πάτωμα. Όμως ένα παιδί της οικογένειας άκουσε τον γδούπο και ειδοποίησε τους γονείς, οι οποίοι ανέβηκαν στο σπίτι με το κλειδί που τους είχα πει πού το είχα κρυμμένο και με βρήκαν αναίσθητο. Με σήκωσαν, με έβαλαν στο κρεβάτι και φώναξαν στη συνέχεια Έλληνες γείτονες για να ρωτήσουν αν χρειάζομαι κάτι. Έκτοτε, η Κουντράτ ερχόταν καθημερινά με φαγητό για μένα και με τάιζε γιατί αδυνατούσα να φάω μόνος μου, φρόντιζε το σπίτι και γενικότερα, όλη η οικογένεια, είχε την έννοια μου καθώς ανέβαιναν συνέχεια στο σπίτι μου για να δουν αν χρειάζομαι κάτι», διηγείται συγκινημένος. «Τόση αγάπη», συμπληρώνει, «δεν έχω δεχθεί από κανέναν στη ζωή μου».

Ιδιαίτερη ωστόσο αδυναμία, όπως ομολογεί, έχει στο μικρότερο παιδί της οικογένειας, τον 5χρονο Σαμπρί. «Μόλις ξυπνάει ο Σαμπρί, το πρώτο που ζητάει είναι να ανέβει στο σπίτι του Δημήτρη», λέει η μητέρα του μικρού, ενώ ο κ. Χατζησαββίδης δηλώνει εντυπωσιασμένος από τη συμπεριφορά της πολυμελούς οικογένειας, που «παρά τα τόσα παιδιά και σε αντίθεση με τα όσα γνωρίζω για τις ελληνικές οικογένειες, δεν ακούγονται ποτέ φωνές και φασαρία, σεβόμενοι τους γείτονες».

«Μακάρι να είχα τη δυνατότητα να τους κάνω ένα μεγάλο δώρο για όσα κάνουν για μένα», λέει συγκινημένος ο 52χρονος, ο οποίος ήταν πρωταθλητής ελληνορωμαϊκής πάλης και εργαζόταν ως καθηγητής φυσικής αγωγής αλλά είναι άνεργος τα τελευταία χρόνια.

«Είμαστε όλοι άνθρωποι και νιώθουμε πολύ χαρούμενοι που μπορούμε να βοηθήσουμε. Επιπλέον, ερχόμενοι στην Ελλάδα και συζητώντας με συμπατριώτες μας που βρίσκονται σε διάφορες χώρες, πιστεύουμε ότι οι Έλληνες είναι οι καλύτεροι άνθρωποι απ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες», τονίζει ο 50χρονος πατέρας της οικογένειας, Χακίμ.

Η προσφυγική οικογένεια από την πόλη Ζάχο του Ιράκ, βρίσκεται τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα και πριν από την ένταξή της στο πρόγραμμα διαμονής, παρέμενε στο Κέντρο Φιλοξενίας Διαβατών.

Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ/ Φωτογραφίες: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΟΣΙΔΗΣ