50 χρόνια πριν συνέβη ένα τρομακτικό ατύχημα. Σχολικό εν κινήσει έπιασε φωτιά, με αποτέλεσμα 8 παιδιά να υποστούν σοβαρά εγκαύματα.

Η Καλλιόπη Αθανασιάδη είναι ένα από τα καμμένα παιδιά. Ενα από τα παιδιά που παγιδεύτηκαν στο σχολικό του εκπαιδευτηρίου «Γ. Κουμαντάκου» καθώς επέστρεφε από το σχολείο στο σπίτι της. Ηταν 4 ετών.

Σήμερα, 50 χρόνια μετά, είναι η Προέδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργών Θώρακος–Καρδίας– Αγγείων και υπεύθυνη του Θωρακοχειρουργικού Τμήματος στον «Ευαγγελισμό». Στις 26 Ιανουαρίου στη συμπλήρωση των 50 χρόνων από το φριχτό ατύχημα με το σχολικό, έκανε ένα post, μαζί με μία φωτογραφία από τα παιδικά της χρόνια λίγο πριν από το ατύχημα, στέλνοντας το δικό της μήνυμα.

«50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ!
“Το τραγικό ατύχημα, όπως το χαρακτήρισαν εφημερίδες, «δραματικό» κατά τον εισαγγελέα Ι. Καρατζά (καταδίκασε τους 2 ενόχους σε έναν χρόνο φυλάκιση και απάλλαξε τους υπολοίπους), συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, συνέβη στις 26 Ιανουαρίου του 1970 όταν το σχολικό λεωφορείο του εκπαιδευτηρίου «Γ. Κουμαντάκου» επέστρεφε τα παιδιά του νηπιαγωγείου και του δημοτικού στα σπίτια τους. Θα ήθελα να πω, σε όσους βιώνουν μία αντίστοιχη κατάσταση, οτι εγώ δεν αντιμετώπισα κανένα bullying στο σχολείο μου ή τις παρέες μου. Δύο πράγματα βοήθησαν σε αυτό, η μητέρα μου και οι φίλοι μου. Η μητέρα μου μου έμαθε οτι σε πατάνε, όταν εσύ τους αφήνεις περιθώρια, ενώ οι φίλοι μου, όλοι με αγωγή από την οικογένεια τους, με στήριξαν στην οποιαδήποτε τρέλλα μου! Στους γκόμενους επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ, άλλοι μου χάρισαν αγάπη, άλλοι μου πρόσφεραν τον ουρανό με το άστρα κι άλλοι ένα μάθημα. Πολλοί θα προσπαθήσουν να σε μειώσουν (το συνειδητοποίησα στη δουλειά μου, ήταν όμως αργά, η μαμά μου με είχε ήδη προετοιμάσει για τη ζωή!), θα προσπαθήσουν να βρούν το σημείο εκείνο, που θεωρούν αδυναμία σου… Μην τους αφήσεις κανένα περιθώριο! Και για όσους αναρωτιούνται, κατ´επιλογή δεν έκανα αισθητικές επεμβάσεις… Να σας θυμίσω το τραγούδι… «Σ´όποιους αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε!».

Το ατύχημα με το σχολικό που συγκλόνισε το πανελλήνιο

Ηταν 26 Ιανουαρίου 1970, μεσημέρι. Το σχολικό λεωφορείο των εκπαιδευτηρίων «Γ. Κουμαντάκου» έχει παραλάβει παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού από το σχολείο στο Χολαργό και ξεκινά το δρομολόγιο για να τα επιστρέψει στα σπίτια τους. Σε αυτό επέβαιναν 13 παιδιά.

Περίπου 600 μέτρα μακριά από το σχολείο, τα παιδιά ειδοποίησαν τον οδηγό πως μυρίζει κάτι περίεργο, σαν να καίγεται κάτι. Ο οδηγός σταμάτησε το όχημα στην συμβολή των οδών Κεραμεικού και Περικλέους, και χωρίς να κλείσει τη μηχανή κατέβηκε για να ελέγξει τι συμβαίνει. Με το που άνοιξε το καπό, η μηχανή άρπαξε φωτιά και οι φλόγες άρχισαν να τυλίγουν το όχημα. Ακολούθησαν σκηνές.Τα παιδιά προσπαθούσαν έντρομα να βγουν από την πόρτα, ενώ κάποια από αυτά καιγόντουσαν. Περίοικοι αλλά και διερχόμενοι οδηγοί σταμάτησαν και προσπάθησαν να βοηθήσουν με τον οποιοδήποτε τρόπο. Τρία χρόνια μετά στη δίκη, οι γονείς κατήγγειλαν τη στάση του οδηγού την ώρα της φωτιάς  αποκαλύπτοντας πως «το ένα παιδί έσωζε το άλλο, ενώ εκείνος αδρανούσε και έδειχνε να τα έχει χαμένα».

Τα παιδιά μεταφέρθηκαν στο Παίδων. Ως εκ θαύματος κανένα δεν κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του. 8 από αυτά, ωστόσο, υπέστησαν σοβαρά εγκαύματα και νοσηλεύτηκαν για μεγάλο διάστημα.

Στη δίκη που ακολούθησε, το 1973, στο σκαμνί του κατηγορουμένου κάθισαν ο ιδιοκτήτης του σχολείου, ο οδηγός του λεωφορείου, ένας μηχανικός του υπουργείου Μεταφορών και δύο ιδιοκτήτες συνεργείων αυτοκινήτων, στους οποίους είχε ανατεθεί η συντήρηση του σχολικού. Από την έρευνα της αστυνομίας προέκυψε ότι το σχολικό ήταν ένα κινούμε φέρετρο το οποίο θα έπρεπε να είχε αποσυρθεί. Η φωτιά φαίνεται να ξεκίνησε από το σωλήνα του καρμπιρατέρ που ήταν δεμένος με σπάγκο.

Το Τριμελές πλημμελειοδικείο έκρινε ένοχους τον ιδιοκτήτη του σχολείου και τον οδηγό του λεωφορείου στους οποίους υπεβλήθη ποινή φυλάκισης ενός έτους και έξι μηνών και ενός έτους και δύο μηνών αντίστοιχα, ενώ απήλλαξε από τις κατηγορίες του άλλους τρεις εμπλεκόμενους.