Η Μάρσια δεν μπορεί να πει τίποτα παραπάνω από ένα «γεια σου». Ο Άρθουρ, όμως, παραμένει τόσο ερωτευμένος μαζί της που η διάλεκτος των συναισθημάτων του δεν εκφράζεται με λέξεις και δεν αλλοιώνεται στον χρόνο.

Λογικά βέβαια θα είχαν πει κι αυτοί κάποτε την ατάκα «Τα είχαμε από παιδιά»

Οι δυο τους γνωρίστηκαν στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν. Η Μάρσια ήταν από τη Νέα Υόρκη και ο Άρθρου από το Χάμοντ της Ινδιάνας. Ο Άρθουρ εργάστηκε στην Επιτροπή Εργατικού Πολέμου στην Ουάσιγκτον κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Έχει πτυχίο οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Η Μάρσια ήταν διευθυντής κοινωνικής εργασίας για ηλικιωμένους στο Ρίβερντεϊλ της Νέας Υόρκης.

Πίσω από τα ρυτιδιασμένα πρόσωπα, πίσω από τα χρόνια, τη δυσκολία στην κίνηση και στην ομιλία, κρύβεται μόνο αγνή, αυθεντική, αιώνια αγάπη.

Μία σχέση, την οποία ακόμη κι αν νιώσουμε, δύσκολο να τη ζήσουμε τόσα πολλά χρόνια. Προς το παρόν την παρακολουθούμε, τη χειροκροτούμε και ανατριχιάζουμε.