Η προσβολή του Υπουργού Βορίδη στους αναπήρους δεν είναι απλή υπόθεση | του κου Βαγγέλη Αυγουλά
Βορίδης χωρίς «λόγου γνώσιν».
O Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης (και δικηγόρος) κ. Μάκης Βορίδης, είναι γνωστό ότι σε αρκετά θέματα έχει εκφράσει ακραίες θέσεις με τις οποίες ούτε το ίδιο το κόμμα του, η Νέα Δημοκρατία δεν συμφωνεί. Οι προσωπικές, ατομικές θέσεις, απόψεις και γνώμες του είναι απόλυτα σεβαστές στο πλαίσιο της Δημοκρατίας μας. Θεωρώ όμως ότι δεν είναι αποδεκτές από έναν Υπουργό της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και είμαι σίγουρος ότι αν τον άκουσε το πρωί της Τετάρτης, 30/10 στον Skai ο προσεκτικός κ. Μητσοτάκης , θα χρειάστηκε να πάρει τουλάχιστον τρία Λεξοτανίλ για να συνέλθει.
Προφανώς, γνωρίζοντας «πολλούς ανάπηρους» ο κ. Υπουργός, εννοούσε ότι οι ανάπηροι έχουν δικαιολογία την αναπηρία τους για να γελοιοποιήσουν την Εθνική Εορτή, την Παρέλαση και την Ελληνική Σημαία γιατί είναι… ανάπηροι. Ανίκανοι να κρίνουν. Ίδιοι και απαράλλαχτοι με τα μωρά των δυο ετών. Ότι δεν είναι συνομιλητές, δε συνεννοούνται και κάνουν αηδίες που κατ’ εξαίρεση , μπορεί και να μην είναι καταδικαστέες γιατί τα ανάπηρα παιδιά έχουν και το ακαταλόγιστο! Επίσης, οι άνθρωποι με αναπηρίες, όσων ετών και αν είναι, γενικά ταυτίζονται με τα μωρά και σε αυτή την περίπτωση δεν αξίζει να ασχολούμαστε!
Συμπέρασμα;
Η Νέα Δημοκρατία που υποτίθεται ότι εκφράζει ο κ. Βορίδης, σίγουρα είναι σαφώς αντίθετη, τουλάχιστον έτσι όπως φέρεται και εκφράζει θέσεις και απόψεις ο γιατρός και Ευρωβουλευτής του κόμματος Στέλιος Κυμπουρόπουλος.
Γιατί ως αριστούχος μαθητής, ο κινητικά ανάπηρος Στέλιος Κυμπουρόπουλος το 1999, παρέλασε ως σημαιοφόρος, τιμώντας τη χώρα μας και καταργώντας μια αναχρονιστική, θεσμοθετημένη κρατική παλαιολιθική αντίληψη, ότι την Ελληνική σημαία πρέπει να τη φέρουν μόνο αρτιμελείς. Και πολλοί άλλοι, αριστούχοι ανάπηροι μαθητές, ακολούθησαν μετά, μεταξύ αυτών και εγώ.
Άραγε το έχει καταλάβει το μέγα του ατόπημα ο κ. Βορίδης σε σημείο ώστε να ανασκευάσει τη δήλωσή του και φυσικά να ζητήσει άμεσα δημόσια συγγνώμη από εμάς και τις οικογένειές μας, που ζούμε και αγωνιζόμαστε να επιβιώσουμε σε ένα εχθρικό περιβάλλον, παλεύοντας καθημερινά να αποδείξουμε την αξία μας και να καρπωθούμε τα αυτονόητα;
Τελειώνω: Αν και στο δημόσιο λόγο, βιώνουμε πλέον την απαξίωση ενός πρωτοκλασάτου Υπουργού της Κυβέρνησης, τότε δικαιολογημένα ανησυχούμε και αγωνιούμε για το μέλλον μας σε αυτή τη χώρα.
Θλίβομαι, οργίζομαι, διαμαρτύρομαι, αντιδρώ και αποδοκιμάζω. Μαζί με δεκάδες χιλιάδες άλλων αναπήρων.