Ήταν 4 Αυγούστου του 1955 όταν οι γιατροί στο Τζάνειο Νοσοκομείο του Πειραιά ήρθαν αντιμέτωποι με ένα θλιβερό και παράλληλα αποτρόπαιο θέαμα.

Ένα 14χρονο κορίτσι έκανε εισαγωγή με υψηλό πυρετό, αφόρητους πόνους και εγκαύματα σε όλο του το σώμα. Η γυναίκα που το συνόδευε εξηγούσε λίγο αργότερα στους γιατρούς, ότι τα εγκαύματα προήλθαν από μία κατσαρόλα με καυτό νερό.

Η ιστορία της Σπυριδούλας ξεκίνησε όταν αυτή ήταν 12 χρονών, στη Ματαράγκα Αγρινίου όπου ζούσε με τους γονείς και τα επτά αδέλφια της. Μία μέρα εμφανίστηκε στο χωριό η Αντιγόνη Βεϊζαδέ. Μια σύζυγος και μητέρα ενός μικρού παιδιού, που ζητούσε να πάρει ένα παιδί στο σπίτι της για να προσέχει το μωρό και να τη βοηθάει λίγο στις δουλειές. Οι γονείς της Σπυριδούλας, βιοπαλαιστές οι ίδιοι, αποφάσισαν να δώσουν την κόρη τους, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον από αυτό που της επεφύλασσε η ζωή στο χωριό.

Το νέο περιβάλλον δεν ήταν καθόλου όπως το είχαν περιγράψει στους γονείς της μικρής Σπυριδούλας. Η Αντιγόνη Βεϊζαδέ με τον σύζυγό της Γιώργο (γνωστός στα καταγώγια της Τρούμπας), κακοποιούσαν ψυχολογικά και σωματικά το κορίτσι σε καθημερινή βάση, ενώ είχε επωμιστεί και τις βαριές δουλειές του σπιτιού «Έμεινα μαζί τους δύο χρόνια. Φρόντιζα το παιδί, καθάριζα, σφουγγάριζα, έπλενα, κουβάλαγα τα ψώνια του σπιτιού (…). Έκανα υπομονή και δε μιλούσα» θα πει αργότερα στους δημοσιογράφους η Σπυριδούλα. Και δεν είναι μόνο αυτά. Μετά από δύο χρόνια, τα σημάδια της ασιτίας ήταν εμφανή στο σώμα του κοριτσιού.

Η κορύφωση ωστόσο του δράματος ήρθε μια ζεστή νύχτα του Αυγούστου του 1955 και αφού η Σπυριδούλα είχε ζήσει δύο δραματικά χρόνια με τους Βεϊζαδέους. Ο πατέρας της οικογένειας κατηγόρησε το νεαρό κορίτσι για κλοπή.

Του έλειπε όπως υποστήριξε στη σύζυγό του ένα χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων και ήταν πεπεισμένος πως το είχε πάρει η Σπυριδούλα. Χωρίς να χάσει χρόνο φώναξε τη 14χρονη και τη ρώτησε πού ήταν το χαρτονόμισμα. Έκπληκτο το κορίτσι, απάντησε ότι δεν γνώριζε, ωστόσο ο Γιώργος Βεϊζαδές δεν υποχώρησε. Επέμενε ότι τα λεφτά τα πήρε η Σπυριδούλα και για να ομολογήσει την πράξη της, το ζευγάρι άρχισε να τη χτυπά με τα χέρια και με ένα ξύλινο αντικείμενο. Την επόμενη ημέρα ο Βεϊζαδές επανήλθε στο θέμα.

Η Σπυριδούλα όμως -και πάλι αρνήθηκε τα πάντα. Τότε της είπε ότι έχει ένα μέσο για να την κάνει να μιλήσει. Εννοούσε το ηλεκτρικό σίδερο που ήταν στην πρίζα και βρισκόταν στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού.

Το σατανικό ζευγάρι από τον Πειραιά, έγδυσε το κορίτσι και με τη βία το ξάπλωσε πάνω στο τραπέζι. Η Αντιγόνη Βεϊζαδέ την κρατούσε από τους ώμους ώστε να μην μπορεί να σηκωθεί, ενώ ο σύζυγός της ξεκίνησε τα μαρτυρικά βασανιστήρια στο παιδί. Άρχισε να την καίει πρώτα στα πόδια για να προχωρήσει στα χέρια και κατόπιν σε όλο της το σώμα. Η Σπυριδούλα σφάδαζε από τους πόνους και λιποθυμούσε κάθε τόσο.

Το σατανικό ζευγάρι όμως επανερχόταν κάθε φορά που η μικρή είχε και πάλι τις αισθήσεις της. Ο βασανισμός κράτησε πάνω από μία μέρα, ενώ την επομένη κυριολεκτικά την πέταξαν στο δωμάτιό της, αφήνοντάς την νηστική για 24 ώρες. Ώσπου η Αντιγόνη Βεϊζαδέ μπαίνοντας μέσα στο δωμάτιο και βλέποντας την κατάσταση της Σπυριδούλας, αποφάσισε να τη μεταφέρει στο νοσοκομείο φοβούμενη μην πεθάνει στο σπίτι.

Εκεί η Σπυριδούλα, μετά από τις επίμονες ερωτήσεις των γιατρών εξομολογήθηκε τι της συνέβη. Η αστυνομία συνέλαβε την Αντιγόνη Βεϊζαδέ η οποία υποστήριξε στην αρχή το αφήγημα του καυτού νερού για να ομολογήσει λίγο αργότερα το κάψιμο με σίδερο.«Ήμουν μόνη στο σπίτι και ενώ σιδέρωνα το απόγευμα της Τετάρτης μπήκε στο δωμάτιο η Σπυριδούλα» υποστήριξε ενώπιον του ανακριτή.

«Μόλις την είδα εκνευρίστηκα γιατί επί μέρες με παίδευε για να μου υποδείξη το σημείο που είχε κρύψει το χαρτονόμισμα. (…) Μέσα στον εκνευρισμό μου την έπιασα από το χέρι, την τράβηξα κοντά μου, σήκωσα το ηλεκτρικό σίδερο πάνω της και τη φοβέρισα. Της είπα να μου πει που είχε το χαρτονόμισμα γιατί θα την έκαιγα. Αυτή έβαλε τα κλάματα και τις φωνές και χύθηκε πάνω μου για να μου πάρει το σίδερο (…). Ακολούθησε πάλη και σε μια στιγμή, η μικρή έπεσε κάτω και πάνω της το σίδερο. Έτσι έγιναν τα εγκαύματα που έχει στο κορμί της.

Εγώ δεν της ακούμπησα το σίδερο. Και εγώ και ο άνδρας μου πάντοτε την κοιτάζαμε. Δεν της έλειπε τίποτα και φροντίζαμε να μην την κουράζουμε με πολλές δουλειές. (…) Η Σπυριδούλα είναι ένα πονηρό και ευφάνταστο κορίτσι. Όλα αυτά που λέει είναι ψέματα, φανταστικά». Ο Γιώργος Βεϊζαδές από την πλευρά του, ισχυρίστηκε ότι ήταν εντελώς αμέτοχος στον βασανισμό της Σπυριδούλας.

Ο ιατροδικαστής Συλλάνταβος, ωστόσο, ανέφερε ότι η Σπυριδούλα έφερε εγκαύματα 1ου, 2ου και 3ου βαθμού στο πρόσωπο, τον τράχηλο, το θώρακα, την κοιλιά και τα άνω και κάτω άκρα, καθώς και εκχυμώσεις στο μέτωπο, τα βλέφαρα, τους μηρούς και τις κνήμες, ενώ στην έκθεση που συνέταξε τις επόμενες μέρες και υπέβαλε στην εισαγγελία Πειραιά κατέληγε χαρακτηριστικά: «Τα εγκαύματα έχουν επάλληλον διάταξιν κλιμακοειδούς τύπου και καλύπτουν το 60-65% της επιφανείας του σώματός της. Ίνα προξενηθούν τα εγκαύματα τούτα, το θύμα καθηλώθη υπό δύο αλληλοβοηθουμένων προσώπων».

Η δίκη των Βεϊζαδέ ξεκίνησε στις 30 Ιανουαρίου 1956 στο Κακουργιοδικείο Λαμίας, με τη συγκλονιστική μαρτυρία της Σπυριδούλας που περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια, τις στιγμές φρίκης που έζησε στα χέρια του Γιώργου και της Αντιγόνης Βεϊζαδέ.

Η Αντιγόνη Βεϊζαδέ καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκισης και ο Γιώργος Βεϊζαδές σε 4,5 αφού το δικαστήριο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και της ειλικρινούς μεταμέλειας. Παράλληλα τους  επιβλήθηκε και χρηματικό πρόστιμο 20.000 δραχμών για ψυχική οδύνη.

Ο Γιώργος και η Αντιγόνη Βεϊζαδέ πέθαναν λίγα χρόνια αργότερα, ενώ η Σπυριδούλα μετά από πολλές επεμβάσεις και αφού ενηλικιώθηκε, παντρεύτηκε και απέκτησε δυο παιδιά.

Δέχτηκε την αγάπη του κόσμου απλόχερα, λίγο αργά βέβαια.

Συγκεντρώθηκαν χρήματα, πολλά για την εποχή, δέχτηκε προτάσεις γάμου, την επισκέφθηκαν ο πρωθυπουργός, εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού χώρου, της Εκκλησίας.

Τη ζήτησαν να πρωταγωνιστήσει σε ταινία, ενέπνευσε το Παύλο Σιδηρόπουλο να βαφτίσει το συγκρότημά του.

Έγινε σύμβολο της βιοπάλης και του αγώνα κατά της κακοποίησης.