Ο πόνος, η θλίψη, η αγωνιά και η δυστυχία είναι οι καταστάσεις που ορίζουν ποιοι είμαστε, διότι αναδεικνύουν τα θεμέλια της συνείδησης. Αποκαλύπτοντας αντανακλαστικά την ασχημία, τον φόβο, την αδυναμία και το θάρρος των ανθρώπων που έχουν την ευκαιρία των διαπιστώσεων.
Είναι η οδύνη το καύσιμο των θαυμάτων.
Ανήκω σε εκείνους που βίωσαν την εμπειρία του καρκίνου και έχουν την ευκαιρία να την μοιραστούν, ανήκω στους προνομιούχους των διαπιστώσεων. Ανήκω σε αυτούς που κάποτε ονόμαζαν επάρατους.Είμαι και εγώ ένας από εκείνους που χαϊδέψαν τον φόβο στοργικά ώστε να μην αντικρίσει το μένος και τρομάξει. Ανήκω σε αυτούς που κατέθεσαν κάθε ρανίδα της ύπαρξης τους σε ένα χαμόγελο τόσο μεγάλο καταλαγιάζοντας την οργή, την θλίψη και την αβεβαιότητα των ανθρώπων που θλίβονται γύρω του.
Δεν υπάρχει δάκρυ, δεν υπάρχει θρήνος, δεν υπάρχει ουρλιαχτό που να χωράει το μεγαλείο της μάχης με τον καρκίνο, μόνο το θάρρος των ανθρώπων που παλεύουν.
Είναι η οδύνη το καύσιμο των θαυμάτων.
Είναι το σκότος που ξεθωριάζει καθώς καταπίνει το φως το απαστράπτον, το σπάνιο. Είναι το έρεβος που αναβλύζει απαλλαγμένο από τον απολυτό χαρακτήρα του, μοιραία ακατανίκητο.
Είναι η οδύνη το καύσιμο των θαυμάτων.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που νικήθηκε από τον καρκίνο, επειδή ο αγώνας για ζωή είναι αγώνας αξιοπρέπειας, δύναμης και ελπίδας. Ακόμα και η απέλπιδη ανάμνηση δεν λογίζεται για ήττα. Δεν υπάρχουν δάκρυα θλίψης, επειδή όταν αυτά αποχωρίζονται τα πρόσωπα παρασύρουν την απελπισία. Υπάρχουν μονό ορόσημα, ζωή, λύτρωση και θαυμασμός.
Σήμερα νίκησα τον καρκίνο. Αυτό το κείμενο είναι η δική μου παρακαταθήκη για αυτούς που συνεχίζουν να αγωνίζονται.
Μάνος Ναρασλής
