Μάγδα Σταυροπούλου – Νατάσσα Ανδριοπούλου: Δύο καθημερινές ηρωίδες κατά του Σακχαρώδη Διαβήτη
«Στο άκουσμα πως κάποιο μέλος της οικογένειάς σου έχει διαγνωστεί με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 (υποχρεωτική λήψη ινσουλίνης καθημερινά), παθαίνεις σοκ, χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου, ωστόσο δεν έχεις χρόνο για να κλάψεις ή να πενθήσεις, καθώς αυτόματα πρέπει να αλλάξεις τη ζωή σου και να εξοικειωθείς με τις οδηγίες των γιατρών και τις ριζικές αλλαγές που προκαλεί ο διαβήτης, για το υπόλοιπο της ζωής σου»!
Με αυτό τον τρόπο περιέγραψαν στον «Λ» η Μάγδα Σταυροπούλου και η Νατάσσα Ανδριοπούλου την αρχική τους εμπειρία με τον Διαβήτη, όταν ο 38χρονος σύζυγος και το 10χρονο παιδί της πρώτης καθώς και το 6χρονο παιδί της δεύτερης διαγνώστηκαν με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1, πριν από μερικά χρόνια.
Επίσης, πρόκειται να συμμετέχουν μαζί με τους Δρομείς Σύρου στο καλοκαιρινό SYROS RUN (15 Ιουνίου), που θα φέρει τον διακριτικό τίτλο «τρέχω για το διαβήτη», ενώ μέρος των εσόδων θα διατεθεί για τις ανάγκες της ΠΕΑΝΔ.
«Η ινσουλίνη τους κρατάει στη ζωή»
Στην περίπτωση της Μάγδας, η λανθασμένη ενημέρωση που είχε αρχικά για τον Διαβήτη προκάλεσε ακόμη σοβαρότερες επιπλοκές, με αποτέλεσμα ο σύζυγός της να πάθει ένα ελαφρύ, ευτυχώς, έμφραγμα. Από τότε, όμως, που εμπιστεύτηκε ένα Διαβητολογικό Κέντρο σε ένα δημόσιο Νοσοκομείο, στην Αθήνα, και ο σύζυγος και το 10χρονο αγοράκι της έχουν μπει σε ένα καθημερινό πρόγραμμα αναφορικά με τον τρόπο της διατροφής και της άσκησής τους.
Αυτό που προκύπτει, λοιπόν, ως κανόνας είναι η διαφορετική αντιμετώπιση που πρέπει να έχει ένας ενήλικας και ένα παιδί το οποίο αναπτύσσεται συνεχώς.
Και όλα αυτά σε συνάρτηση με την χορήγηση ινσουλίνης, μιας ουσίας που χορηγείται κάθε μέρα σε ενέσιμη μορφή, κάθε φορά ανάλογα με την ποσότητα του γεύματος που έχει καταναλώσει ο διαβητικός και τον χρόνο άσκησης που έχει επιτελέσει. Η συνεχής παρακολούθηση, μάλιστα, των αυξομειώσεων του σακχάρου στο αίμα ενός διαβητικού τύπου 1 γίνεται πλέον με σύγχρονο τρόπο, καθώς ένα μηχανηματάκι, το οποίο είναι συνδεδεμένο με καθετήρα (αλλάζει κάθε 2-3 μέρες) στον διαβητικό, ειδοποιεί πότε υπάρχουν χαμηλές τιμές σακχάρου στο αίμα (υπογλυκαιμία) και πότε υψηλές (υπεργλυκαιμία), έτσι ώστε να του χορηγηθεί η κατάλληλη ποσότητα ινσουλίνης.
«Για μία οικογένεια που έχει διαβητικό άτομο, είναι αρκετά δύσκολο να απολαμβάνει ένα γεύμα σε ένα εστιατόριο ή ένα ψητοπωλείο καθώς πέρα από την ποιότητα των υλικών που χρησιμοποιούνται, δεν γνωρίζουμε την ακριβή ποσότητα του φαγητού που προσφέρεται από το μαγαζί. Γι αυτό τον λόγο έχουμε προτείνουμε στα συριανά καταστήματα μαζικής εστίασης να χρησιμοποιούν δοσομετρητές ή μια απλή ζυγαριά φαγητού, έτσι ώστε να ενημερώνουν τον διαβητικό πόση ποσότητα φαγητού υπάρχει στο πιάτο του και αναλόγως αυτός να προσαρμόζει την ποσότητα ινσουλίνης που πρέπει να πάρει», σημειώνει η Μάγδα, για να καταδείξει την πειθαρχία που οφείλει να έχει ένας διαβητικός αναφορικά με την διατροφή του και κατά πόσο αυτή επηρεάζει την κοινωνικότητά του.
Οφείλουμε να λειτουργούμε έτσι γιατί «η ινσουλίνη τους κρατάει στη ζωή», ομολογεί η Μάγδα για τα δύο μέλη της οικογένειάς της, για τα οποία φροντίζει ανά πάσα στιγμή να γνωρίζει που βρίσκονται (και τούμπαλιν), σε περίπτωση που σημειωθεί κάποιο έκτακτο γεγονός (κρίση, σοκ κ.ά.).
Όπως επισημαίνει, το ποσοστό των διαβητικών στη Σύρο είναι πάρα πολύ υψηλό, χωρίς να υπολογίζονται τα άτομα που θεωρούν το θέμα ως ταμπού και δεν αποδέχονται ή ακόμα και δεν γνωρίζουν ότι έχουν διαβήτη τύπου 1, καθώς αυτό θα θεωρηθεί ως κοινωνικό στίγμα.
«Ζούμε με τη συνεχή αγωνία μήπως πέσουμε σε διαβητικό κώμα»
Από τη μεριά της, η Νατάσσα επισημαίνει την κατάλληλη και συνεχή εκπαίδευση που πρέπει να λαμβάνει ο κάθε γονιός για να αντιμετωπίσει την πάθηση του παιδιού του, και ειδικά όταν αυτό είναι βρέφος, όπως στην δική της περίπτωση που το παιδί της διαγνώστηκε σε ηλικία μόλις 21 μηνών.
«Πρέπει να καταλάβει κανείς ότι ένα 4% παίζει ρόλο ο κληρονομικός παράγοντας και ότι ένα 50% των ατόμων δυνητικά μπορεί να νοσήσει. Και οι παράγοντες που μπορούν να πυροδοτήσουν τη νόσο είναι διαφορετικοί: μπορεί να είναι μία απλή ίωση, μια στρεσογόνος κατάσταση, οι κακές διατροφικές συνήθειες ή η έλλειψη άσκησης. Ωστόσο, μαθαίνουμε και ζούμε με αυτό και το αντιμετωπίζουμε με όσο το δυνατόν περισσότερη ψυχραιμία, γιατί είναι η αλήθεια πως ζούμε με την αγωνία μήπως κάτι πάει στραβά.
Η έννοια ενός γονιού που έχει διαβητικό παιδί σε μικρή ηλικία, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για βρέφος που δεν μπορεί ακόμη να εκφράσει συναισθήματα, είναι μην το παιδί του πέσει την ώρα που κοιμάται σε διαβητικό κώμα. Είναι η πραγματικότητά μας. Κάθε μέρα, ή εγώ ή ο σύζυγός μου, κατά τις 3 – 4 τα ξημερώματα, ξυπνάμε για να ελέγξουμε το παιδί μας που τώρα είναι περίπου 6,5 ετών, έτσι ώστε να βεβαιωθούμε ότι δεν έχει κάποιο πρόβλημα, που μπορεί να του κοστίσει ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Και αυτό είναι υποχρεωτικό να γίνεται για κάθε μέρα, για το υπόλοιπο της ζωής του»!
Σε κάθε περίπτωση, πάντως και οι δύο «ηρωίδες της καθημερινότητας» έχουν σφυρηλατήσει – λόγω των δεδομένων συνθηκών – μια αξιοθαύμαστη θέληση για να συνεχίσουν τον αγώνα τους, ο οποίος εξαιτίας των πολλών και καθημερινών δυσκολιών, έχει φέρει ακόμα περισσότερο κοντά τους αγαπημένους τους ανθρώπους, με μια βαθιά και ειλικρινή εκτίμηση γι αυτά που έχει να τους προσφέρει η οικογενειακή τους ζωή.
Τι είναι ο διαβήτης
Ο διαβήτης είναι ένας κοινός όρος ο οποίος περιγράφει αρκετές διαταραχές του μεταβολισμού. Στο διαβήτη, ο οργανισμός παράγει λιγότερη ή και καθόλου ινσουλίνη, ή χρησιμοποιεί την ινσουλίνη με τρόπο μη αποτελεσματικό.
Είναι συχνή πάθηση και χαρακτηρίζεται από υψηλά επίπεδα γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα.
Ο διαβήτης αλλάζει δραστικά τον τρόπο με τον οποίο ο οργανισμός χρησιμοποιεί το φαγητό. Στο επίκεντρο του προβλήματος βρίσκεται η ινσουλίνη – μια ορμόνη, της οποίας ο ρόλος είναι να βοηθάει τη γλυκόζη να μπαίνει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού και να χρησιμοποιείται ως πηγή ενεργείας.
Ο διαβήτης χαρακτηρίζεται από τη μερική ή την πλήρη έλλειψη παραγωγής ινσουλίνης. Η ινσουλίνη παράγεται φυσιολογικά από συγκεκριμένα κύτταρα στο πάγκρεας- ένα όργανο του σώματος που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή ινσουλίνης και άλλων ορμονών που προάγουν το μεταβολισμό των τροφών.
- Διαβήτης Τύπου 1 – Δεν παράγεται καθόλου ινσουλίνη
- Διαβήτης Τύπου 2 – Δεν παράγεται αρκετή ινσουλίνη ή η παραγόμενη ινσουλίνη δεν ανταποκρίνεται στο σκοπό της.
- Διαβήτης της Κύησης – Πολλές γυναίκες αναπτύσσουν διαβήτη κατά τη διάρκεια της κύησης.
Ο Διαβήτης Τύπου 1 & 2 είναι χρόνιες καταστάσεις. Ο Διαβήτης της κύησης συνήθως είναι παροδικός και διορθώνεται μετά τη γέννηση του παιδιού.
