Συμβουλευτείτε τον παρακάτω οδηγό για να γνωρίζετε πώς να απευθύνεστε σε κάποιο άτομο με αναπηρία και να μην κακοχαρακτηριστείτε. Καθώς είμαι ανάπηρη και δεμένη με το αναπηρικό αμαξίδιο για μία ζωή, έχω έρθει σε επαφή με χιλιάδες ανθρώπους (ανάπηρους και μη).Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχω συναντήσει έχουν ένα κοινό γνώρισμα: δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν όταν απευθύνονται σε κάποιο ανάπηρο άτομο. Είτε πετούν υπονοούμενα κατά τη συζήτηση είτε προσβάλλουν χωρίς να υπολογίζουν τίποτα

5. «Τι σου συνέβη; Πώς έγινε;»

Μου κάνουν ΣΥΝΕΧΩΣ αυτήν την ερώτηση. Μη με παρεξηγήσετε. Εάν κάποιος είναι φίλος μου, ευχαρίστως θα του μιλήσω για την αναπηρία μου. Όμως, δεν μπορώ να ανοιχτώ σε ένα εντελώς άγνωστο άτομο και να του εξηγήσω γιατί είμαι «ελαττωματική». Ειλικρινά, εάν κάνετε κάτι τέτοιο, θεωρώ πως θα ήταν καλύτερο να σας κάνω εγώ αυτήν την ερώτηση.

4. «Πώς …….είσαι ……σήμερα;»

Το ότι κάποιος είναι σωματικά ανάπηρος δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι έχει και νοητική αναπηρία. Σε κάθε περίπτωση, η συμπεριφορά αυτή είναι απαράδεκτη. Να συμπεριφέρεστε ανθρώπινα στα άτομα με αναπηρία. Εάν χρειαστεί να μιλήσετε πιο γρήγορα ή αργά, σας διαβεβαιώνω πως θα σας το πούμε.

3. «Είσαι τόοοσο δυνατός! / Με κάνεις να νιώθω τόσο τεμπέλης/ Εάν μπορείς να τα καταφέρεις εσύ, τότε σίγουρα μπορώ κι εγώ!»

Όταν κάποιος λέει αυτά τα λόγια σίγουρα έχει καλή πρόθεση. Όμως, είναι πολύ εκνευριστικό να σε θεωρούν συνεχώς «πορνογραφία έμπνευσης». Είμαι άνθρωπος, όχι κινητήρια δύναμη. Επίσης, σκοπός μου δεν είναι να αποτελώ συνεχώς πρότυπο για κάποιον. Κάποιες φορές είναι τόσο δύσκολο να ζεις με αναπηρία που δεν μπορείς σ’ αυτές τις καταστάσεις να αποτελείς υπόδειγμα για τους άλλους. Όπως είχε αναφέρει και η Στέλλα Γιανγκ «Μας έχουν πουλήσει το παραμύθι ότι η αναπηρία είναι Κακό Πράγμα, με κεφαλαία τα αρχικά. Ότι είναι κάτι άσχημο και πως σε καθιστά μοναδικό. Όχι, δεν είναι κάτι κακό και δεν σε καθιστά μοναδικό. Το ότι κάποιος «καλοπιάνει» μία σκάλα δεν σημαίνει ότι μπορεί να τη μετατρέψει σε ράμπα. (Με άλλα λόγια, το πρόβλημα πολλές φορές δεν έγκειται στη δυσκολία καθαυτή αλλά στην έλλειψη πρόσβασης και υποδομών)».

2. «Δεν σε θεωρώ καν άτομο με αναπηρία.»

Λοιπόν, θα έπρεπε, γιατί είμαι. Και πάλι, η πρόθεση είναι καλή όμως η αναπηρία είναι μέρος του εαυτού μου. Όταν είναι κανείς φίλος μου, είναι φίλος και με αυτήν. Το ότι μεγάλωσα μ’ αυτήν σημαίνει ότι έχει επηρεάσει πολύ την προσωπικότητά μου. Όταν κάποιος αρνείται την ύπαρξή της, παραμερίζει και ένα κομμάτι της ύπαρξής μου.

1. «Σταμάτα να προσποιείσαι/ να είσαι μελοδραματικός/ να είσαι τόσο τεμπέλης.»

Αυτό είναι παρόμοιο με το νούμερο 2 αλλά η πρόθεση δεν είναι καλή.

Σίγουρα πιστεύετε ότι μ’ αυτό που λέτε «προσπαθείτε να με κάνετε να νιώσω θαρραλέα και στην εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών στην οποία ζούμε και … μπλα…μπλα…μπλα». Και λέτε ανοησίες θέλοντας να τονίσετε τη διαφορά μας με εσάς τους αρτιμελείς.

Η αναπηρία μου είναι μέρος της προσωπικότητάς μου. Καθώς έχω ζήσει μαζί της για πολύ περισσότερο χρονικό διάστημα από όσο με γνωρίζετε, είμαι η μόνη που μπορώ να αποφασίσω για το τι μπορώ να κάνω ή όχι. Ο καθένας μόνος του γνωρίζει ποια είναι τα δυνατά και τα αδύνατά του σημεία και αυτό δεν θα το ορίσετε εσείς.

Επιμέλεια κειμένου Σωτηριάδου Χριστίνα