Η Anja Ringgren Lovén είναι από τις γυναίκες που αξίζει να γνωρίζει κανείς. Για την ακρίβεια, την ξέρετε ήδη, αφού η φωτογραφία της να δίνει νερό σε ένα σχεδόν αποστεωμένο μωρό, στη Νιγηρία, πριν από ακριβώς 3 χρόνια, έκανε τον γύρο του πλανήτη, προκαλώντας παγκόσμιο θαυμασμό για την ανθρωπιστική δράση της.

Η Δανέζα Anja, λοιπόν, ήταν η γυναίκα που μέσω της ανθρωπιστικής της οργάνωσης εντόπισε στις 30 Ιανουαρίου 2016 στη Νιγηρία ένα σχεδόν ετοιμοθάνατο 2 ετών αγόρι, το οποίο είχε εγκαταληφθεί από την οικογένειά του που πίστευε ότι είναι μάγος, και έτσι περιπλανιόταν μόνο του στον δρόμο για 8 μήνες!

Η Anja φρόντισε το αγόρι σαν παιδί της -ήταν ήδη μαμά ενός μικρού αγοριού. Το βοήθησε να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα υγείας και, όχι μόνο το κράτησε στη ζωή, αλλά του χάρισε μία νέα, υπέροχη ζωή! Εκείνη και ο άντρας της David, έχουν ιδρύσει μία φιλανθρωπική οργάνωση και ένα ορφανοτροφείο στη Νιγηρία και μέσω αυτών φροντίζουν παιδιά σε κίνδυνο, ενώ πλέον θεωρείται μία από τις πιο σημαντικότερες γυναίκες παγκοσμίως.

Πριν λίγη ώρα, δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook την παρακάτω ανάρτηση που θεωρούμε ότι ο καθένας πρέπει να διαβάσει:

«Σήμερα είναι ακριβώς 3 χρόνια από τότε που δημοσιεύτηκε η φωτογραφία του Hope σε τρομακτική κατάσταση, όπως τον βρήκαμε, περισσότερο νεκρό παρά ζωντανό.

Στις 30 Ιανουαρίου του 2016, ο κόσμος κατάλαβε τι θα πει δεισιδαιμονία. Όχι απλά δεισιδαιμονία, όπως την ξέρουμε από τις ταινίες ή τις δικές μας πεποιθήσεις, αλλά για μια δεισιδαιμονία που σκοτώνει χιλιάδες αθώα παιδιά κάθε χρόνο.

Όχι απλά τα σκοτώνει, αλλά τα βασανίζει με τον πιο βάρβαρο τρόπο που μπορείτε να φανταστείτε, μέχρι ο θάνατος να τους φέρει ανακούφιση.

Δεν ήμουν μόνη εκείνη τη μέρα. Ο Hope δεν σώθηκε μόνο από εμένα. Ο Hope σώθηκε από τον David Emmanuel Umem, τον Nsidibe Orok και ολόκληρη την ομάδα μας. Ήταν μια ομαδική προσπάθεια. Δεν είμαι, ούτε θα γίνω ποτέ, η λευκή Σωτήρας που ήρθε να σώσει παιδιά της Αφρικής. Είμαι απλά ένας άνθρωπος που κάνει αυτό που νιώθει σωστό.

Σήμερα ο Hope είναι ένα πολύ δυνατό και πολύ υγιές αγόρι, με απίστευτη αυτοπεποίθηση. Είναι ιδιαίτερα έξυπνος και λατρεύει να πηγαίνει στο σχολείο. Έχει πραγματικό ενδιαφέρον για τη ζωή. Εννοώ, ότι θέλει να μαθαίνει κάτι νέο κάθε μέρα. Τον βρίσκεις να δημιουργεί παιχνίδια από το τίποτα. Έχει πολύ δημιουργική φαντασία. Έχει πολύ θάρρος. Δεν φοβάται τίποτα. Μπορώ να πω, χωρίς καμία αμφιβολία, ότι δεν του έχει μείνει κανένα πνευματικό ή σωματικό ‘κουσούρι’ από την ημέρα που τον βρήκαμε, πριν από ακριβώς 3 χρόνια. Εκείνη η ημέρα αποτελεί πια παρελθόν.

Η ανάρρωση του Hope είναι αξιοσημείωτη. Όταν περιβάλλεται από αγνή αγάπη, φροντίδα και προστασία, ακόμα το πιο ευάλωτο και άρρωστο παιδί μπορεί να γίνει πρωταθλητής.

Ο κόσμος πρέπει να αναγνωρίζει την ομάδα Land of Hope, με επικεφαλής τον David. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να δουλεύεις με παιδιά που έχουν βασανιστεί, κακοποιηθεί και διωχθεί από μία ολόκληρη κοινότητα.

Εγώ διασώζω παιδιά, αλλά αυτό, στην πραγματικότητα, είναι το εύκολο. Αυτό που ακολουθεί είναι το πιο δύσκολο. Το να επαναφέρεις το διαλυμένο μυαλό, τη διαλυμένη καρδιά, την διαλυμένη αυτοπεποίθηση των πιο ευάλωτων παιδιών, παιδιών που έχουν βιώσει τον θάνατο στο πετσί τους, αυτή είναι η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου. Απαιτεί πολλές θυσίες και ισχυρή δέσμευση. Απαιτεί από το προσωπικό να βάζει στην άκρη τις δικές του ανάγκες για λίγο. Δεν είσαι πια το επίκεντρο του κόσμου σου. Δίνεις αυτή τη θέση στα παιδιά που παίρνεις υπό την προστασία σου. Δουλεύοντας με ευάλωτα παιδιά είναι το πιο δύσκολο και το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή.

Ο Hope έφτασε εκεί που έφτασε σήμερα χάρη στο προσωπικό του Land of Hope. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες της ιστορίας αυτής. Και ελπίζω ότι κάποια μέρα, η κυβέρνηση της Νιγηρίας θα εξασφαλίσει ότι θα εφαρμόζεται η δικαιοσύνη κάθε φορά που ένα αθώο παιδί βασανίζεται και σκοτώνεται εξαιτίας γελοίων δεισιδαιμονιών που προκαλούνται από αμάθεια, θρησκεία, ακραία φτώχεια και διαφθορά!

Και πάντα θα αναρωτιέμαι γιατί η παγκόσμια κοινότητα κλείνει το μάτια, αναφορικά με την θανάτωση τόσων αθώων παιδιών;

Προς τον Hopi μου: Πάντα θα σε αγαπώ. Αυτή είναι η τελευταία φορά που κάνουμε μία τέτοια φωτογραφία. Ξέρω ότι το αγαπάς, αλλά έχεις ήδη αποδείξει στον κόσμο, ότι είσαι ένας πρωταθλητής. Δεν χρειάζεσαι πια την προστασία μου. Είσαι δυνατός και ξέρω, ότι πολύ σύντομα θα κατακτήσεις τον κόσμο. Κι εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου να ζητωκραυγάζω.»