Για όσες/όσους δε με γνωρίζουν, είμαι η Χριστίνα, μητέρα δύο υπέροχων δίδυμων κοριτσιών και σύζυγος του Βασίλη (όχι του Άγιου Βασίλη).
Τα κορίτσια μου λοιπόν είναι τόσο όμοια όσο και διαφορετικά μεταξύ τους με ποικίλους τρόπους!
Η Παρασκευή είναι ένα τσαχπίνικο πλασματάκι γεμάτο δύναμη και η Μαρία είναι ένα γλυκό παιδί που σε κερδίζει με την πρώτη!
Μέχρι τώρα το μόνο που σας έχω πει είναι χαρακτηριστικά δύο όμοιων παιδιών.
Πείτε μου λοιπόν, πόση σημασία μπορεί να έχει το γεγονός ότι η Εύη βλέπει ενώ η Μαρία δε βλέπει;
Πόση διαφορά κάνει το γεγονός ότι η Εύη περπατάει και μιλάει ενώ η Μαρία ίσα που κρατάει το κεφάλι της και κάθεται σε απόλυτη ησυχία;
Ωστόσο η Μαρία μπορεί να δεί με την ψυχή της αυτά που τα μάτια ξεγελιούνται, μπορεί να παίξει και να τρέξει με την ψυχή της με την αστείρευτη και αγνή φαντασία της, μπορεί ακόμη και να πετάξει… Είμαι σίγουρη…
Ποιοι είμαστε εμείς λοιπόν οι σακατεμένοι, ανάπηροι ψυχικά άνθρωποι -ενήλικες κατά το πλείστων -που θα εμποδίζουμε τη Μαρία να σύρει σε ένα τρελό γαϊτανάκι στα σύννεφα την Εύη, το Γιώργο, τον Κώστα, την Ειρήνη και όλα τα παιδιά του κόσμου που όσο και αν είναι σκληρά μπορούν τελικά να παίξουν μαζί..;;;
Ποιοι είμαστε τελοσπάντων εμείς οι γονείς που ψάχνουμε την τελειότητα και επιβάλουμε το παιδί μας να την κατακτήσει όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε τόσο ελλιπείς..;;
Στην Ελλάδα βέβαια, στον 4ο κόσμο όπως λέω εγώ, όλα αυτά είναι ουτοπικά! Στην Ελλάδα τη γλυκιά Μαρία θα την αντιμετωπίσουν ως άρρωστη, ως ανίκανη, ως απροσάρμοστη, ως χαζή, ως απόβλητη…
Σας φαίνονται πολύ σκληρές λέξεις για το γλυκύτατο δίχρονο παιδάκι της φωτογραφίας;
Θυμηθείτε λοιπόν την τελευταία φορά που απομακρύνατε βίαια το παιδί σας από ένα παιδί με σύνδρομο Down,
την τελευταία φορά που κοιτάγατε έναν άνθρωπο σε καρότσι λες και μόλις είχε κατέβει το Enterprise στην πλατεία Συντάγματος,
την τελευταία φορά στο λεωφορείο που σκυλοβρίσατε μέσα σας -θα το κάνατε και απέξω σας αλλά έχε χάρη που ντρέπεστε τι θα πει ο κόσμος (αυτό είναι μόνιμο πρόβλημα και πιστεύω θα είναι εσαεί…)- επειδή έκανε 5 ώρες να ανοίξει την μπάρα, άλλες 5 να ανέβει το αμαξίδιο και άλλες 5 να ξεκινήσει το λεωφορείο….
Θυμηθείτε την τελευταία φορά που ψάχνατε να παρκάρετε ή που σταματήσατε να πάρετε τσιγάρα και βάλατε το ρημάδι σας πάνω στη ράμπα… (την είδατε τη ράμπα, νιώσατε ένοχοι για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου, κοιτάξατε αριστερά και δεξιά και είπατε έλα μωρέ τι θα κάνει τέτοια ώρα έξω ένας ανάπηρος; -Ναι βγάλατε και λαική εντολή, ΟΙ ΑΝΑΠΗΡΟΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 8 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΧΟΥΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ!!! (Χούντα σα να λέμε ένα πράγμα…)
Θυμηθείτε την τελευταία φορά που το παίξατε κινέζοι και βάλατε το τζιπ στη θέση αναπήρων, τάχα μου δεν είδατε μια σηματάρα ΝΑΑΑΑΑΑ (με το συμπάθειο!!), αλλά είπατε μέσα σας απαλύνοντας τις ενοχές σας «ΜΑ ΚΑΛΑ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΑΝΑΠΗΡΟΣ ΝΑ ΠΑΕΙ SUPER MARKET;;;«
ΓΙΑΤΙ;
Όταν εσείς φέρεστε σκληρά στον συνάνθρωπό σας που το μόνο που αποζητά είναι σεβασμό και ίση αντιμετώπιση είναι καλά;
Θα τελειώσω κάπου εδώ… Δεν έχω σκοπό να προσβάλλω, θίξω, στεναχωρήσω κανένα… Εγώ έχω ήδη πολύ στεναχωρηθεί από εσάς….
Φροντίστε λοιπόν τα παιδιά σας να μάθουν το σεβασμό στη διαφορετικότητα, την αγάπη και το ενδιαφέρον στο συνάνθρωπο… φροντίστε να αξιοποιήσετε την ευκαιρία που σας δίνεται κάνοντας κάτι καλύτερο… άλλωστε μην ξεχνάτε ποτέ ότι ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ….
Για την Ιστορία σας παραθέτω τα παρακάτω:
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.
7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από μια αναπηρία, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το 80% κατ’ εκτίμηση ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες…
Χριστίνα
Υ.Γ. Το βίντεο αυτό το έφτιαξα εγώ είναι στιγμές απόλυτης καθημερινότητας και αγώνα της οικογένειας μας:
https://youtu.be/O8TlpT9Hm1c
