Ο Μπαλζάκ έχει μείνει στην ιστορία σαν συγγραφέας μιας ολόκληρης κοινωνίας. Η γαλλική λογοτεχνία, είναι πάρα πολύ πλούσια και άφησε σε αυτήν, το στίγμα του. Ιστορία όμως έχουν γράψει και άλλα πράγματα, για παράδειγμα, η υπομονή. Η διαδρομή της είναι τόσο σημαντική όσο είναι και η περιπέτεια της ζωής της ανθρωπότητας. Εδώ ο Μπαλζάκ συναντιέται με την υπομονή και μας θυμίζει οτι παραμένει μια από τις πιο σημαντικές αρετές που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος.

Πας μόνος σου και τελικά, έρχεται μόνο του.

Από μόνο του, τίποτε δε γίνεται. Αν όμως έχεις κάνει όσα απαιτούνται και έχεις δεχτεί ότι και η τύχη, χρειάζεται να…βάλει την υπογραφή της για να γίνει αυτό για το οποίο κόπιασες, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Τότε δεν έχεις άγχος, δεν έχεις ανυπομονησία, έχεις μια ανώτερη αίσθηση των πραγμάτων. Τότε μπορείς να πεις με σιγουριά πως «Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει και είναι θέμα χρόνου να πετύχω». Είναι αληθινά καθησυχαστικό να ξέρεις πως έχεις κάνει όσα έπρεπε, βήματα και άλματα και πως αυτό από μόνο του, σου ‘δωσε γνώση και εμπειρία. Ο χρόνος κυλά πολύ διαφορετικά από όσο νομίζουμε. Συνήθως η επιτυχία, είναι μια συνέπεια και έρχεται μόνη της. Αν δεν έγινε σήμερα κάτι, δε σημαίνει ότι δε θα γίνει. Εσύ, πρέπει να προετοιμάζεσαι για να το υποδεχτείς. Η αληθινή υπομονή, χρειάζεται προετοιμασία για την υποδοχή…

Κάνοντας το καθήκον μας.

Οτιδήποτε έχεις βάλει στόχο να κάνεις, απαιτεί βήματα και άλματα. Αυτά τα βήματα και τα άλματα, δε θα γίνουν μόνο σε ευθεία. Θα χρειαστεί να γίνεις ακόμη και δρομέας ανώμαλου δρόμου προκειμένου να κάνεις πραγματικότητα ό,τι θέλεις. Το αν θα κάνεις τον «ακροβάτη» για όσα θέλεις να πετύχεις, είναι δικό σου θέμα. Μάλλον, ακόμη καλύτερα, της θέλησής σου. Το σημαντικό είναι οτι έθεσες έναν στόχο και ξεκινάς να τον υλοποιείς. Το μυαλό σου και η ψυχή σου πρέπει να μάθουν να πειθαρχούν. Είναι από τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Το να μπορείς να συγκεντρώνεσαι πάνω σε κάτι και να αφοσιώνεσαι χωρίς να πανικοβάλλεσαι όταν κάτι «στραβώνει» και να μην ενθουσιάζεσαι όταν όλα είναι απρόσμενα καλά. Μπορείς να το πεις και συναισθηματική πειθαρχία. Κάνουμε λοιπόν, αυτό που απαιτεί η περίσταση. Είμαστε συγκεντρωμένοι, ΜΟΝΟ σε αυτό. Στο κάθε βήμα ξεχωριστά. Το αποτέλεσμα, είναι μια άλλη ιστορία…

Όσο και να βιαστείς, ο χρόνος… αδιαφορεί.

Αν η υπομονή είναι αρετή, τότε η ανυπομονησία, δεν μπορεί να είναι και αυτή αρετή. Η ανυπομονησία έχει «πλάκα» μέχρι μια ηλικία. Είναι η ηλικία που περιμένουμε ευχάριστες εκπλήξεις. Όπως καταλαβαίνεις, αν έχεις να κάνεις κάτι που το ακολουθείς βήμα προς βήμα, η ανυπομονησία, μόνο βλάβη θα σου προκαλέσει. Το μυαλό σου όταν ανυπομονεί, βρίσκεται στο τέλος. Μπαίνει στον πειρασμό να κάνει πολύ θετικές σκέψεις, ή πολύ αρνητικές σκέψεις. Σε κάθε περίπτωση, σε έχει βγάλει από αυτά που πρέπει να ακολουθήσεις.

Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, είτε κάνεις «όνειρα», είτε κάνεις «εφιάλτες». Δεν ακολουθείς τα βήματα. Εγκατέλειψες ξαφνικά το παρόν, για να πας στο μέλλον, χωρίς να εισπράξεις τίποτε ουσιαστικό. Όσο και αν βιάζεσαι να έρθει η στιγμή που θα δεις την όποια ανταμοιβή των κόπων σου, δεν πρόκειται να αλλάξεις κάτι…Η δύναμή σου πάνω στον χρόνο, είναι ανενεργή…