του Βαγγέλη Αυγουλά

Μια πολύ μεγάλη επιτυχία του Στέλιου.

Στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, ο αγαπητός φίλος Στέλιος Κυμπουρόπουλος κατάφερε κάτι που είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει κάποιος : να τον έχουν δει, έστω και για κάποια δευτερόλεπτα στην τηλεόραση ή να έχουν ακούσει – έστω- το όνομά του όλοι οι  Έλληνες πολίτες. Να τον ξέρουν όλοι δηλαδή. Και μάλιστα χωρίς ο ίδιος να το προκαλέσει προεκλογικά, κατάφερε χάρη στην πορεία ζωής του, να εκλεγεί με τεράστιο αριθμό σταυρών, πρώτος στο Ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας και να είναι πλέον ευρωβουλευτής.

Πρόκειται για μια πολύ μεγάλη επιτυχία του Στέλιου. Αλλά η πιο σημαντική, κοινωνική επιτυχία του δεν είναι ότι εξελέγη. Είναι ότι στο πρόσωπό του, επιβραβεύτηκε και «έσπασε» κάθε φραγμό και κάθε σύνορο η αναπηρία. Η οποία, ως στοιχείο της προσωπικότητας ενός σημαντικού ανθρώπου, μπήκε ως καθοριστικός παράγοντας στα κριτήρια ψήφου εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών και παράλληλα δεν εμπόδισε και τον Στέλιο να ανοίξει κι άλλο τα φτερά του.

Η αναπηρία που ως τα χτες ήταν βέβαια ένας κρίσιμος παράγοντας που παρέχει θέμα και τροφή προς σκέψη σε κάθε συλλογική δραστηριότητα μια και παρά την κοινωνική πρόοδο, οι ανάπηροι ούτε τη δικαίωσή τους είχαν βρει, ούτε την δίκαιη αντιμετώπισή τους. Αντιθέτως: Όπως αποδείχτηκε και προεκλογικά στη χώρα μας για άλλη μια φορά, η επιλογή ενός αναπήρου ως υποψηφίου στις εκλογικές διαδικασίες, θεωρείτο από πολλούς ως «πράξη φιλευσπλαχνίας», ως «χάρη», ως «χάιδεμα» ενός ανθρώπου που είτε είχε γεννηθεί, είτε στην πορεία της ζωής του έχασε την ανεξαρτησία του και έπρεπε ή να χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο, είτε «βοηθό», είτε λευκό μπαστούνι, είτε σκύλο οδηγό, είτε διερμηνέα, είτε οτιδήποτε άλλο θα του επέτρεπε να πλησιάσει έστω τη λειτουργία ενός μη ανάπηρου ανθρώπου.

Η κοινωνία ολόκληρη ξεκίνησε να βλέπει «Με Άλλα Μάτια» την αναπηρία

Τι σημαίνει αυτή η επιτυχία του Κυμπουρόπουλου πέρα από το ότι η κοινωνία ολόκληρη ξεκίνησε να βλέπει «Με Άλλα Μάτια» την αναπηρία;  Ελπίζω να σημαίνει ότι ήρθε η ώρα  η διάσταση της αναπηρίας, να τεθεί στη  δημόσια συζήτηση και σε θεματικές τηλεμαχίες (debates) μεταξύ των κομμάτων του Δημοκρατικού τόξου ενόψει και εθνικών εκλογών.

Και εξηγούμαι: Οι ΑμεΑ είμαστε στην Ελλάδα το 10% του Ελληνικού πληθυσμού, δηλαδή πάνω από 1.000.000 πολίτες, οι περισσότεροι με δικαίωμα ψήφου. Μαζί λοιπόν με τις  οικογένειές μας, περιμένουμε να ακούσουμε δημόσια και με σαφήνεια από τα κόμματα, να αναλύουν στα προγράμματα τους και τα θέματα και τα καθημερινά προβλήματα που μας αφορούν, είτε στο κομμάτι της προσβασιμότητας , είτε σε δεκάδες άλλους τομείς όπως η εργασία, η εκπαίδευση, χώρους απ΄ όπου ένας κινητικά ανάπηρος, ένας τυφλός, ένας κωφός, ένας πάσχων από κάποιο από τα τόσα «σύνδρομα» που τον καθιστούν «διαφορετικό» και μέχρι πριν από 20-30 χρόνια, «άχρηστο» και «σακάτη», αποδεικνύεται σήμερα περίτρανα ότι μπορεί να διακριθεί.

Οι ουρές στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, η ανάγκη βοηθών αμειβόμενων από το  κράτος οι οποίοι θα υποστηρίζουν το δικαίωμα των ΑμεΑ στην ανεξάρτητη διαβίωση, η επέκταση και υποστήριξη των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης για ΑμεΑ που όταν εκλείψει το οικογενειακό τους περιβάλλον και εκείνοι δε μπορούν να  φροντίσουν μόνοι τους τον εαυτό τους δε θα είναι αναγκασμένοι να καταφύγουν σε κάποιο ίδρυμα, η αποϊδρυματοποίηση των παιδιών με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, τα στερεότυπα που  κρατούν τους αναπήρους σε υψηλά ποσοστά ανεργίας, τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την υποστήριξη των φοιτητών με αναπηρία ώστε σήμερα, να μην εγκαταλείπουν τις σπουδές τους και…. και…. και….

Οι τιμές και οι ημερομηνίες λήξης των προϊόντων γραμμένες και σε σύστημα Braille, ελεύθερη και ανεμπόδιστη πρόσβαση στα σήμερα μη προσβάσιμα κτίρια, απελευθερωμένες ράμπες και οδηγοί όδευσης τυφλών στους δρόμους, εισαγωγή του μαθήματος της Κυκλοφοριακής Αγωγής στα Σχολεία, δημιουργία σχολών Επαγγελματικής Κατάρτισης Αναπήρων σε όλη την Ελλάδα, ισότιμη εκπροσώπησή τους σε όλα τα συλλογικά κέντρα λήψης αποφάσεων, δικαιότερα ποσοστά αναπηρίας για τη χορήγηση επιδομάτων και αναπηρικών συντάξεων κ.α..

Ας ολοκληρώσω –προς το παρόν- με μια σκέψη που να μπορέσει να γίνει πράξη στις επερχόμενες Κοινοβουλευτικές Εκλογές : Χρειαζόμαστε έναν Κυμπουρόπουλο, νέο επιστήμονα , γενικής αποδοχής και στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Τουλάχιστον έναν. Που να επιβάλει καθολικά στην ατζέντα της σύγχρονης συλλογικής ζωής και τον παράγοντα της αναπηρίας, με την κατάρτιση του, την παρουσία του, το συλλογικό του πρόσημο για το αναπηρικό κίνημα και το έργο του.