Τα κωφάλαλα παιδιά ‘βλέπουν’ τη μουσική, νιώθουν τον ρυθμό. Έχουν συνηθίσει να βλέπουν ως σύνολο το καθετί (με τις χειρομορφές), σε αντίθεση με εμάς που χρειαζόμαστε μια σειρά από λέξεις για να καταλάβουμε την έννοια. Η δημιουργικότητα όλων αναπτύσσεται σε 3 στάδια: τη βιωματική αναπαράσταση (πχ ας γίνουμε λαγοί), την εικονική αναπαράσταση [από 7 ετών] (πχ ας κινηθούμε σαν το λαγό), και τέλος τη συμβολική [από 11 ετών] (πχ ας υιοθετήσουμε στοιχεία της συμπεριφοράς του λαγού).

Στα κωφάλαλα παιδιά η δημιουργικότητα βρίσκεται στο βιωματικό στάδιο ανάπτυξης, ακόμη κι όταν χρονολογικά θα έπρεπε να βρίσκονται στο συμβολικό. Η ανάπτυξη της γλώσσας (όχι μόνο ομιλούμενης) είναι επίσης πολύ σημαντική. Η νόηση του ατόμου αναπτύσσεται καθώς κατακτά τη γλώσσα κι επικοινωνεί με αυτήν. Επειδή στα κωφά παιδιά η διάγνωση γίνεται αργά (στο σχολείο), περνούν τα χρόνια της προσχολικής ηλικίας χωρίς επικοινωνία, χωρίς κάποια μορφή γλώσσας. Επιπλέον πολλοί γονείς δεν μαθαίνουν τη Νοηματική, κι έτσι το κωφάλαλο παιδί δεν έχει τρόπους να επικοινωνεί και να εκφράζεται.

Καταλαβαίνουμε απ’ αυτό πόσο σημαντικό είναι να μπορέσει να εκφράζεται με εναλλακτικούς τρόπους, εκείνους που του προσφέρει η αισθητική αγωγή και ιδιαίτερα η μουσική και η κίνηση. Όλοι αρέσκονται στο να κινούνται, τα παιδιά αυτά πολύ περισσότερο έχουν ανάγκη την αυτοέκφραση και την ψυχαγωγία, την αντίληψη του χώρου και του σώματός του που κινείται σ’ αυτόν, την ισορροπία και τη συνεργασία με τα άλλα παιδιά, που τους προσφέρει η μουσική και η κίνηση (χορός). Δεν είναι λοιπόν αδύνατο να μάθουν μουσική τα κωφάλαλα παιδιά, είναι ζητούμενο.

Η παιδαγωγός ακολουθεί συγκεκριμένα στάδια. Πρώτα συνηθίζει τα παιδιά στο να συγκεντρώνονται και να την παρακολουθούν για λίγο διάστημα χωρίς να διασπάται η προσοχή τους. Αυτό το πετυχαίνει με το παιχνίδι ‘κοίτα με’ όπου καλούνται να την κοιτάζουν προσεκτικά για λίγο. Σε δεύτερο στάδιο τα παιδιά τρέχουν προς την κατεύθυνση που δείχνει με το χέρι της. Μετά χτυπούν το τυμπανάκι μέχρι να τους κάνει σήμα να σταματήσουν, ώστε να αντιληφθούν το ‘παίζω-σταματάω’. Επισκεφθείτε το Casinoin για να ανανεώσετε τα συναισθήματά σας και να απολαύσετε μια περιπέτεια γεμάτη δράση και ανατροπές.

Στη συνέχεια βάζει η παιδαγωγός μουσική, όχι βέβαια για να την ακούσουν, αλλά για να τη νιώσουν ακουμπώντας το χέρι τους στο ηχείο. Αντιλαμβάνονται την ένταση όταν νιώθουν το ηχείο να τραντάζεται περισσότερο καθώς η παιδαγωγός δυναμώνει τη μουσική. Με το να αισθανθούν τον παλμό της μουσικής αναπτύσσουν και τον εσωτερικό ρυθμό, τη ‘μυική μνήμη’ κατά τον Dalcroze. Έλεγε πως το σώμα μας θυμάται τις κινήσεις του χορού, και το μυϊκό μας σύστημα που έχει δικό του ρυθμό κι αναπτύσσεται με την επανάληψη των χορευτικών ασκήσεων, συνηθίζει να χορεύει. Νιώθει τη μουσική και το ρυθμό χωρίς την εμπλοκή του αυτιού.