Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Ο πρώτος σημαιοφόρος με κινητική αναπηρία υποψήφιος Ευρωβουλευτής
Ο Στέλιος μέσα από την αξιοζήλευτη πορεία του η οποία ήταν στρωμένη κυρίως με αγκάθια αντί με ροδοπέταλα, έμαθε να αγωνίζεται και να νικάει.
Ο Δρ. Στέλιος Κυμπουρόπουλος είναι ένα από τα 15 νέα ονόματα που επέλεξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ. Ο 34χρονος πάσχει από Νωτιαία Μυϊκή Ατροφία, και που έχει συγκινήσει το πανελλήνιο με την ιστορία του.
Παρά τις δυσκολίες, κατάφερε να είναι άριστος μαθητής και να σπουδάσει ιατρική αποκτώντας μάλιστα τον τίτλο του «Δόκτωρα».
«Γεννήθηκα το 1985 στον Βύρωνα. Δεκατεσσάρων μηνών διαγιγνώσκομαι με Νωτιαία Μυϊκή Ατροφία σε ένα μάλλον απροετοίμαστο κράτος, αλλά βιώνω μια γεμάτη παιδική και εφηβική ηλικία λόγω της αγαπημένης μου οικογένειας.
Το 2014 αποκτώ μεταπτυχιακό τίτλο στην Προαγωγή Ψυχικής Υγείας-Πρόληψη Ψυχιατρικών Διαταραχών και την περίοδο 2013-2015 μετεκπαιδεύομαι στα ζητήματα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.
Το 2016 αποκτώ ειδικότητα στην ψυχιατρική και έκτοτε εργάζομαι ως επιμελητής Β’ στο ΠΓΝ ΑΤΤΙΚΟΝ. Το 2014 συν-ιδρύω το i-Living, τον πρώτο ελληνικό οργανισμό ανεξάρτητης διαβίωσης, εκλεγόμενος έκτοτε μέλος του ΔΣ του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Ανεξάρτητη Διαβίωση.
Είμαι στην πιο δημιουργική περίοδο της ζωής μου, έχοντας συγκεντρώσει εμπειρίες από λάθη και επιτυχίες, χωρίς ποτέ να εφησυχάσω. Πιστεύοντας βαθιά στη Συμφωνία Αλήθειας του Κυριάκου Μητσοτάκη και για αυτό αποφάσισα να είμαι υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία.
Θα ήθελα μέσω της παρουσίας μου στο Ευρωκοινοβούλιο να προωθήσω κυρίως τα συμφέροντα της νέας γενιάς και της τρίτης ηλικίας, αλλά και να συνεχίσω τον αγώνα για την ουσιαστική κατοχύρωση του δικαίωμα των Ατόμων με Αναπηρία σε ισότιμη συμμετοχή στην εργασία, στην κοινωνία και στην πολιτική».
Τι έχει γράψει για τον άνθρωπο
Οι λέξεις Δημοκρατία, Αξιοκρατία, σήμερα έχουν καταρρεύσει, παγκοσμίως. Όταν δεν υπάρχει ένα αξιακό σύστημα, ο άνθρωπος καταρρέει κι αυτός. Χάνουμε το ποιοι είμαστε… Έχουμε χάσει την έννοια Άνθρωπος. Και από την στιγμή που έχουμε χάσει την έννοια Άνθρωπος δεν μπορούμε να ορίσουμε και το ποια σχέση θα έχω εγώ με εσένα, αφού δεν είμαστε τίποτα.
Αυτό θέλει πολύ κόπο και πολύ προσπάθεια, για να αναγνωρίσουμε τελικά πάλι, τι είναι συνείδηση, τι είναι ήθος, τι είναι πνεύμα, τι είναι γενικότερα άυλα πράγματα που δεν φαίνονται αλλά υπάρχουν στην καθημερινότητα μας.
Για την καθημερινότητά του
«Είναι πάρα πολύ δύσκολη επειδή η μοναδική υποστήριξη που έχω είναι μόνο από τους γονείς μου και την οικογένειά μου. Εγώ βασίζομαι στους δικούς μου πόρους προκειμένου να βοηθηθώ στο χώρο εργασίας μου. Αυτό που χτίζω είναι αβέβαιο και μου προκαλεί μεγάλο άγχος αυτή η κατάσταση. Δεν μου παρέχεται βοηθός. Έχω ζητήσει βοήθεια αλλά δεν έχει υπάρξει καμία ανταπόκριση.
Όμως η χώρα είμαστε εμείς. Αν δεν δημιουργήσουμε εμείς μια καλή χώρα, πώς μπορούμε να περιμένουμε να φτιαχτεί από μόνη της; Αν φεύγουν αυτοί που αξίζουν, η νοοτροπία αυτή θα παραμείνει. Πρέπει να κάνει ο Έλληνας το θυμό του ενέργεια και θέληση αλλαγής και με αυτή να πορευτεί».
Για τον έρωτα…
Μέσα σε όλα αυτά, υπέρτατη θέση έχει, ο έρωτας. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό. Είναι πηγή, τροφοδότης για μένα, είναι αναγκαίο για να υπάρχω και να προχωρώ. Όταν το ζω, όταν το βιώνω νοιώθω πάρα πολύ δυνατός. Εάν προχωράω με ταχύτητα το 1, όταν το έχω προχωράω με ταχύτητα 1 0. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που θέλει πάρα πολύ κόπο, πάρα πολύ καλλιέργεια και πάρα πολύ τριβή για να μπορέσεις να την εξυψώσεις, να την φτάσεις σε ένα σημείο που όταν κοιτάς τον άλλον να ξέρεις τι θέλει. Η αγάπη δημιουργείται και καλλιεργείται από δύο.
