Πώς είναι να είσαι μοντέλο και να έχεις και σύνδρομο Άσπεργκερ; Μια 15χρονη κοπέλα κάνει καριέρα στο μόντελινγκ και προσπαθεί να ισορροπήσει τη ζωή της ανάμεσα στη δουλειά της, την εφηβεία και μια σπάνια διαταραχή.

Η Charlie Matthews από την Αγγλία διαγνώστηκε με σύνδρομο Άσπεργκερ στα στα 7 της χρόνια, όταν η μαμά της την βρήκε στην κουζίνα, με ένα μεγάλο μαχαίρι στο δεξί χέρι, έτοιμη να κόψει τις φλέβες του αριστερού.

Χρειάστηκε να περάσει καιρός για να μπορέσει η οικογένειά της να καταλάβει τι της συμβαίνει και πολλές επισκέψεις και θεραπείες με ειδικούς, αλλά αυτό δεν την σταμάτησε από το να ακολουθήσει το όνειρό της και να ασχοληθεί με την μόδα.

Τα πράγματα, βέβαια, για εκείνη δεν ήταν εύκολα, αφού βίωσε έντονο ρατσισμό και έπεσε συχνά θύμα bullying. «Το bullying είναι, πιθανότατα, μία από τις δυσκολότερες μάχες που έχω δώσει», δήλωσε το νεαρό μοντέλο στο BBC.

Τα Σύνδρομο Άσπεργκερ είναι μια ισόβια ήπια παραλλαγή αυτισμού, που επηρεάζει κυρίως την ικανότητα επικοινωνίας και τις κοινωνικές σχέσεις του ατόμου. Αποτελεί όπως και ο κλασικός αυτισμός μια «διαταραχή φάσματος», επειδή επηρεάζει τα άτομα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και σε ποικίλο βαθμό. 

Η νεαρή κοπέλα έχει πέσει θύμα σκληρού εκφοβισμού – παλιότερα παιδιά που την εκφόβιζαν της έσπασαν και το χέρι – και ζούσε για χρόνια παρέα με την κατάθλιψη και την αγχώδη διαταραχή. Το σχολείο τη δυσκολεύει πολύ, όπως λέει, ενώ ως μοντέλο είναι πιο χαρούμενη.

«Απολαμβάνω πολύ το μόντελινγκ, επειδή καταφέρνω να γνωρίσω νέους ανθρώπους και να κάνω φίλους. Υπάρχουν στιγμές που νομίζω ξέρω πώς είναι η φιλία», λέει η νεαρή κοπέλα. Οι μόνοι πραγματικοί της φίλοι ωστόσο, σύμφωνα με την ίδια, είναι η μητέρα και τα κατοικίδιά της, αφού μαζί τους νιώθει περισσότερη ασφάλεια.

«Οι άνθρωποι ορισμένες φορές σε σπρώχνουν στα όρια σου και φτάνεις σε σημείο να σκέφτεσαι αν αξίζει να συνεχίσεις να αντιστέκεσαι. Νομίζω ότι πονά περισσότερο όταν απομονώνεσαι, όταν ακούς ανθρώπους να σε κουτσομπολεύουν, να σε μειώνουν. Νομίζω αυτό πονά περισσότερο και από το να σου σπάσουν το χέρι».

Σήμερα, όμως, συμμετέχει στην φιλανθρωπική εκστρατεία του οργανισμού “Bullies Out” της Βρετανίας και επιλέγει να μην κρύβεται, πλέον.

«Δεν καταλάβαινα πλήρως τι συνέβαινε. Έλεγα στους άλλους ότι αυτό που κάνουν δεν είναι σωστό, αλλά εκείνοι με χαρακτήριζαν διαφορετική. Και νομίζω το μυαλό και το σώμα μου προσπαθούσαν να μου πουν ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Ήταν έτσι όπως το παρουσιάζαν. Κι αν αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος, τότε ποιο ήταν το νόημα;», θυμάται η 15χρονη.

Στην πασαρέλα, όμως, νιώθει ζωντανή και σίγουρη. Νιώθει ο εαυτός της. «Αυτό που ίσως αγχώνει εσάς, για εμένα είναι κάτι απλό. Περπατώ άνετα στην πασαρέλα και απολαμβάνω κάθε στιγμή πάνω στη σκηνή».

«Μου είναι ακόμη δύσκολο. Δεν έχω στενούς φίλους, όπως άλλοι, και δεν νομίζω ποτέ να αποκτήσω, αλλά το μόντελινγκ είναι κάτι που κάνω όταν η πίεση είναι μεγάλη. Είναι κάτι που με βοηθά να χαλαρώσω».

https://www.facebook.com/bbcthree/videos/341040909809653/