Αυτοί που κάνουν την αδυναμία τους δύναμη, που το λίγο τους το κάνουν πολύ, κι είναι ευχαριστημένοι μ΄ αυτό που έχουν –τι δύσκολο πράγμα- κοιτώντας πως κυλάει παρακάτω η ζωή.

Τον Στράτο, στον λίγο καιρό που βρίσκεται στη Ρόδο καταλαμβάνοντας θέση τηλεφωνητή  στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου, την οποία πήρε μέσω ΑΣΕΠ, πολλοί τον φωνάζουν με το μικρό του όνομα στο δρόμο, στο λεωφορείο, στο ταξί που μπαίνει με το Γκόλντεν Ριτρίβερ, τον σκύλο –οδηγό του- που μπορεί και να είναι από τα πιο αγνά πλάσματα της γης.

Στα 24 του ο Στράτος Εγγλέζος  από τη Μυτιλήνη, που σπούδασε στη Θεσσαλονίκη δάσκαλος και όλη η οικογένεια μετακόμισε εκεί, που ταξίδεψε παίζοντας ποδόσφαιρο, που μαστορεύει παρά την ολική τύφλωση, και φυτεύει και είναι έξυπνος και ενήμερος, ήρθε στη Ρόδο, και είναι ένας ακόμα φίλος απ΄ αλλού ο οποίος  προσαρμόστηκε και παρά τις δυσκολίες, προσπαθεί να στήσει τη ζωή του από την αρχή.

Σ΄ έχω δει στους δρόμους της Ρόδου με το σκύλο σου. Πώς έγινε και τον πήρες;
Γεννήθηκα με πρόβλημα όρασης, έχω όμως αντίληψη φωτός. Bράδυ, πρωί… Τους τελευταίους τέσσερις μήνες απέκτησα σκύλο-οδηγό, από τη Σχολή Σκύλων Οδηγών Ελλάδος, ένα θεσμό των τελευταίων χρόνων που εκπαιδεύει σκύλους   και τους παραχωρεί δωρεάν, μετά από αξιολόγηση, σε άτομα με πρόβλημα όρασης.

Ο Μπρούνο, σε σκλαβώνει, είναι τόσο ευγενικός και πράος… τι ράτσα είναι και τι ράτσας είναι συνήθως οι σκύλοι- οδηγοί;
Συνήθως τα σκυλιά αυτά είναι Λαμπραντόρ, αλλά ο δικός μου είναι το μοναδικό Γκόλντεν Ριτρίβερ που έχει εκπαιδευτεί. Τα σκυλιά αυτά είναι πολύ ήρεμα στο χαρακτήρα, καθόλου επιθετικά και είναι πολύ εκπαιδεύσιμα. Η εκπαίδευσή τους ξεκινάει από ενάμιση μηνών. Η Σχολή αγοράζει τα σκυλιά από κουτάβια, τα αναθέτει σε εθελοντές για να  κοινωνικοποιηθούν και στην ηλικία των 10-12 μηνών  τα ξαναπαίρνει για να τα εκπαιδεύσει για περίπου ένα χρόνο.

Το όνομα εσύ του το έδωσες;
Ο Μπρούνο, ήρθε με τ’ όνομά του, έτοιμος, εκπαιδευμένος. Με βοηθάει πολύ. Ο πρώτος μήνας είναι πάντα προσαρμογής, κάναμε μαθήματα μαζί με τον εκπαιδευτή. Εκείνο το μήνα έμαθα σε ποιες εντολές υπακούει, έμαθα ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά μου προς το σκύλο και κάποιες συγκεκριμένες καθημερινές διαδρομές μαζί του. Βρεθήκαμε μαζί στη Θεσσαλονίκη όπου ζούσα και ήρθαμε μαζί και στη Ρόδο. Πριν απ’ αυτόν είχα μόνο το λευκό μπαστούνι.

Έχεις σπουδάσει, έχεις ταξιδέψει, έχεις κάνει πολλά!
Από τη Μυτιλήνη είναι η καταγωγή μου, εκεί ζούσε η οικογένειά μου, σπούδασα στη Θεσσαλονίκη, στο Αριστοτέλειο  στο Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης, και τελείωσα και το ΙΕΚ τηλεφωνητών στη Θεσσαλονίκη που είναι δημόσιο ΙΕΚ και υπάρχει και στην Αθήνα. Είναι μόνο για άτομα με πρόβλημα στην όραση.

Εσύ επέλεξες το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου για τη θέση του τηλεφωνητή;
Πήρα τη θέση μέσω ΑΣΕΠ,  επέλεξα τη Ρόδο αντί της Κω που δεν τη δήλωσα καθόλου. Η Ρόδος μου φάνηκε ότι είναι πολύ μακριά από τη Θεσσαλονίκη που ζούσα πια μαζί με όλη μου την οικογένεια, τον πατέρα μου που είναι συνταξιούχος πυροσβέστης, τη μητέρα μου που είναι νηπιαγωγός και τα δύο αδέλφια μου που είναι μικρότερα, ο ένας  21 έτους και ο άλλος 15. Είναι ο πατέρας μου στη Ρόδο αυτές τις μέρες, ήρθε πάλι να με βρει μέχρι να προσαρμοστώ,  να μάθω τα κατατόπια…

Είδα ότι σε αναγνωρίζουν ήδη στο δρόμο, σε φωνάζουν με τ’ όνομά σου και μιλάνε και στον Μπρούνο!
Ναι, οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ φιλικοί. Δεν έχω κανένα πρόβλημα. «Καλημέρα Στράτο…», μου φωνάζουν. Μόνο που τα πεζοδρόμια είναι στενά, κάποια δέντρα πάνω στα πεζοδρόμια μάλλον είναι ακλάδευτα και οι διαβάσεις  μακάρι να υπήρχαν σε όλους τους μεγάλους δρόμους και να ήταν και έντονες για να μην έχουν δικαιολογία οι οδηγοί. Στη Μιχαήλ Πετρίδη που βρήκα σπίτι για να είμαι όσο γίνεται πιο κοντά στο νοσοκομείο, δεν υπάρχουν διαβάσεις ή δεν φαίνονται. Και η συγκοινωνία αν ήταν συχνότερη όλα θα ήταν καλύτερα. Ά, να σας πω ότι τον Μπρούνο δεν του άρεσε εδώ, βρίσκει ότι κάνει ζέστη, τα σκυλιά ζεσταίνονται πολύ, αλλά τι να κάνει θα προσαρμοστεί.

Πώς μετακινείσαι πέρα από τα πόδια;
Με λεωφορείο, με ξέρουν οι οδηγοί, μ΄ έχουν μάθει μαζί και τον Μπρούνο, με ταξί που επίσης συνήθως μας βάζουνε οι Ροδίτες ταξιτζήδες, κι αν καμιά φορά διστάζουν, βγάζω το χαρτί με το νόμο που λέει ότι ο Μπρούνο πρέπει να μπαίνει όπου μπαίνω κι εγώ… αλλά γενικά δεν έχω τέτοια θέματα είναι όλοι φιλικοί.

Αν έβλεπες θα ήταν καλύτερη η ζωή σου, το ‘χεις σκεφτεί;
Δεν ξέρω μπορεί και να ήταν. Έχω εκ γενετής ατροφία οπτικού νεύρου, σύνδρομο Λεμπέρ, λέγεται. Μέχρι ενός έτους έβλεπα, έχασα το φως μου σταδιακά μετά.

Όμως σπούδασες, γυμνάζεσαι, έχεις δουλειά στο δημόσιο ήδη στα 24 σου χρόνια,  έχεις ταξιδέψει και κάνεις πολλά ακόμα!
Πάω γυμναστήριο, παίζω εδώ και χρόνια ποδόσφαιρο τυφλών 5Χ5, είναι παραολυμπιακό άθλημα, κι έχω ταξιδέψω πολύ στο εξωτερικό με την ομάδα μου. Έχω ανέβει τον Όλυμπο δύο φορές, πεζοπορία, έκανα ιστιοπλοΐα, πήρα μέρος και στη «Ρεγκάτα του Αιγαίου 2017» με τερματισμό τη Ρόδο και με τίμησε ο δήμαρχος ο Φώτης Χατζηδιάκος…  Μαστορεύω, επίσης…

Και φυτεύεις κιόλας. Πότε ήταν που τους ξάφνιασες όλους με τις ντοματιές που φύτεψες, τι είχες κάνει;
Στη Γ΄ Λυκείου φύτεψα ντομάτες στον κήπο μας. Έβαλα το καλάμι σαν οδηγό, μετρούσα δύο πιθαμές, άνοιγα λακκούβα και φύτευα ντομάτα. Δεν το πίστευαν, αλλά το ‘κανα εγώ!