Ως ο καλύτερος γενικός οικογενειακός γιατρός της Ευρώπης για το 2019 αναδείχτηκε ο Δρ Ανάργυρος Μαριόλης, διευθυντής του Κέντρου Υγείας Αρεόπολης της Μάνης, στον οποίο απονέμεται τον Ιούνιο μια κορυφαία διάκριση, το WONCA Europe Excellence in Health Care, επιβραβεύοντας τις προσπάθειες του ιδίου και του προσωπικού του Κέντρου.

«Ουσιαστικά δεν έχω βραβευτεί εγώ, έχει βραβευτεί μια προσπάθεια μέσα από αυτό που ζητούσαν οι ασθενείς, είναι ο ασθενής που βραβεύεται και κατά δεύτερο λόγο εγώ» τόνισε o κ. Μαριόλης, που ανακηρύχθηκε καλύτερος Οικογενειακός Γιατρός για το 2019 (The 5-Star Doctor 2019) από τον έγκριτο οργανισμό, ενώ ταυτόχρονα αναφέρθηκε στη σημασία της προληπτικής ιατρικής τόσο στον αστικό ιστό, όσο και σε σημεία της Ελλάδας όπου οι ανάγκες είναι σημαντικές και οι αποστάσεις μεγαλύτερες.

«Βραβεύεται ουσιαστικά το ότι δεν κοροϊδέψαμε ποτέ τον άνθρωπο. Όλα όσα έχουμε κάνει είναι αυτά που ήθελαν οι πολίτες, δεν είναι αυτό που θέλαμε εμείς» τόνισε ο Έλληνας ιατρός και μίλησε για μια προσπάθεια που γίνεται «εδώ και είκοσι χρόνια». «Ιδρύσαμε, όταν δεν υπήρχε τίποτε σε αστικό ιστό, στον τομέα που λέγεται “εξωνοσοκομειακή φροντίδα”, το Κέντρο Υγείας Αστικού τύπου στον Βύρωνα Αττικής (…), ουσιαστικά κάναμε αυτή την πορεία στο συγκεκριμένο Κέντρο Υγείας σε όλο το φάσμα, βλέποντας και παρακολουθώντας τους ασθενείς στο σπίτι» εξιστορεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Μαριόλης, που όταν αναφέρεται στο βραβείο του Γενικού Οικογενειακού Ιατρού της Χρονιάς για την Ευρώπη που θα παραλάβει στο συνέδριο WONCA Europe στην Μπρατισλάβα της Σλοβακίας, στις 26-29 Ιουνίου 2019 και στην προσωπική του διάκριση προτιμά να περιγράφει τις δράσεις του προσωπικού συνολικότερα στη γωνιά αυτή της Μάνης τα τελευταία χρόνια.

«Εδώ δεν μπορούμε να πάρουμε απόφαση για τη ζωή τη δική μας. Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι (να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο) και μάλιστα σε μια απομονωμένη και απομακρυσμένη περιοχή. Νομίζω όμως ότι δεν έχουμε κάνει τίποτε ακόμα. Μπορεί να φαίνονται όλα αυτά σαν ένα μικρό παραμύθι, αλλά αυτή είναι η προσωπική αντιμετώπιση» εξηγεί, ενώ περιγράφει πως ο συγκεκριμένος απομονωμένος οικισμός, «με δύσκολο συγκοινωνιακό δίκτυο, διάσπαρτους οικισμούς, ηλικιωμένους, αλλά και τα λιγοστά παιδιά, που ακούγεται ο αντίλαλός τους καθημερινά» ήταν και μια ευκαιρία να περάσει η έννοια της «κατ’ οίκον νοσηλείας» σε ένα άλλο επίπεδο, έστω και αν κατά τον ίδιο υπάρχει περιθώριο βελτίωσης.

«Κάθε μέρα είναι και διαφορετική. Όταν έρχονται 20-30 γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων, και τους ευχαριστώ πολύ, και μεταμορφώνουμε το κέντρο υγείας για λίγες μέρες σε δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο νοσοκομείο, καταλαβαίνετε… Πρέπει να μειώσουμε το κόστος στα νοικοκυριά. Το κόστος στα νοικοκυριά, όταν πρέπει να πάει κάποιος να δει μια ειδικότητα ή να κάνει μια εξειδικευμένη εξέταση.Πριν δύο μήνες κάναμε 200 μαστογραφίες. Ξέρετε το κόστος πόσο είναι στα νοικοκυριά για να γίνει αυτή η πολύ σημαντική εξέταση; Αυτό το κάνουμε κάθε 2-5 μήνες. Κι αναλόγως, όλο το φάσμα, είτε αφορά παιδί είτε γυναίκα είτε τον ηλικιωμένο είτε τη διαχείριση των νοσημάτων. Το κάνουμε γιατί αυτό πραγματικά χρειάζεται. Έχουμε κάνει λίγα. Σε αυτήν την προσπάθεια πρέπει να είσαι λίγο αιρετικός και “παράνομος”. Αλλιώς δεν μπορείς να βοηθήσεις τον άνθρωπο…» καταλήγει ο βραβευμένος Έλληνας γιατρός.

Όσο για το τι σημαίνει «επαφή με τον κόσμο»; «Είναι ένας τρόπος ζωής. Όπου πήγα, βρίσκομαι μέσα εκεί που δουλεύω. Δεν έχω πάρει άδεια, δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό το πλάνο, μπορεί να είναι και λάθος αυτή η στάση ζωής, αλλά αυτό έκανα μέχρι και σήμερα. Δεν ξέρω τι είναι η άδεια, τι είναι να πάρεις ρεπό, τι είναι όλα αυτά τα οποία τα έχω κατακρίνει. Είναι διαφορετικά και είναι δύσκολο (…)να πάρεις αποφάσεις για τις ζωές των άλλων. Πολύ δύσκολο. Εδώ δεν μπορούμε να πάρουμε απόφαση για τη ζωή τη δική μας».