Το σύνδρομο Down είναι η πιο συνηθισμένη χρωμοσωμική διαταραχή στους ανθρώπους. Πήρε το όνομά του από τον Αγγλο John Langdon Down, που πρώτος το περιέγραψε το 1866. Αφορά μια γενετική κατάσταση, που προκύπτει από την εμφάνιση ενός επιπλέον χρωμοσώματος στο 21ο ζευγάρι, για τον λόγο αυτό ονομάζεται Τρισωμία 21.
Προέρχεται σε ποσοστό 90-95% από το ωάριο και 5-10% από το σπερματοζωάριο και συμβαίνει σε μία περίπου από τις 700-800 γεννήσεις παιδιών.
Τα άτομα με σύνδρομο Down και οι οικογένειές τους υπολογίζονται περίπου σε 25.000.000 σε όλο τον κόσμο. Για την πλειονότητα των παιδιών με σύνδρομο Down, η διάγνωση γίνεται κατά τη γέννηση ή λίγο αργότερα.
Ωστόσο, υπάρχουν αρκετοί μύθοι και αλήθειες σχετικά με το σύνδρομο αυτό:
Αποτελούν Μύθο
- Δεν είναι ορθό οτι τα παιδιά με σύνδρομο Down γεννιούνται μόνο από μητέρες που η ηλικία τους είναι πάνω από 35 ετών.
- Δεν είναι ορθό ότι τα παιδιά με σύνδρομο Down δεν μπορούν να ζήσουν μόνα τους μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
- Δεν είναι ορθό ότι τα παιδιά με σύνδρομο Down δεν μπορούν να εκπαιδευτούν σε κανονικά σχολεία.
- Δεν είναι ορθό ότι τα παιδιά με σύνδρομο Down δεν ζουν πολλά χρόνια.
- Δεν είναι ορθό ότι τα παιδιά με σύνδρομο Down έχουν σοβαρές διανοητικές ανωμαλίες και οτι μοιάζουν μεταξύ τους.
Πραγματικότητες για το Σύνδρομο Down
- Το σύνδρομο Down δεν είναι ασθένεια ούτε μεταδοτική ούτε κληρονομική. Το παιδί με το σύνδρομο Down γεννιέται τέτοιο από μια ατυχή διαταραχή στη σύνθεση των χρωμοσωμάτων τη στιγμή της δημιουργίας του.
- Τα πιο πολλά άτομα με το σύνδρομο Down γεννιούνται με καρδιακές ανωμαλίες, αντιμετωπίζουν δε προβλήματα υγείας όπως στα μάτια, στην ακοή κ.τ.λ. Πολλές από τις σωματικές ανωμαλίες μπορούν να διορθωθούν με χειρουργικές επεμβάσεις.
- Οι διανοητικές ικανότητες, η συμπεριφορά, η διαγωγή και η φυσική ανάπτυξη των ατόμων με το σύνδρομο Down ποικίλει. Η εξέλιξη και ανάπτυξή τους εξαρτάται από την έγκαιρη και συνεχή εκπαίδευση αυτών των παιδιών αρχίζοντας από τη βρεφική ηλικία. Τον πρώτο ρόλο στην εκπαίδευση θα παίξουν οι γονείς με σωστή στάση και αποδοχή την παιδιών αυτών. Σήμερα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα οτι τα παιδιά με σύνδρομο Down είναι εκπαιδεύσιμα, μόνο που μαθαίνουν πιο αργά, ο δε χρόνος που διαθέτει ο κάθε γονιός, είναι ανάλογος, κατά κανόνα, με τη νοητική τους ανάπτυξη.
- Άτομα με το σύνδρομο Down ωφελούνται και αναπτύσσονται όταν ζουν σε σπίτια με στοργικούς γονείς που τα καθοδηγούν, τα βοηθούν να ξεπεράσουν τις αδυναμίες τους, τα αγαπούν, τα βοηθούν να ενταχθούν έγκαιρα στο κοινωνικό περιβάλλον και δεν τα απομονώνουν στα σπίτια, γιατί οι ομαλές συνθήκες διαβίωσης τους επιτρέπουν να αναπτύξουν το ψυχικό και τον πνευματικό τους κόσμο ως και τις φυσικές τους ικανότητες όσο γίνεται περισσότερο.
- Οι οικογένειες που έχουν παιδί με σύνδρομο Down απολαμβάνουν από τα παιδιά αυτά τις ίδιες χαρές, τις ίδιες λύπες, τους ίδιους αγώνες, τις ίδιες εμπειρίες όπως και με τα υπόλοιπα παιδιά. Η διαφορά τους; Αναγνωρίζουν περσσότερο όσα τους προσφέρονται και δεν πληγώνουν με την αχαριστία.
- Δεν πρέπει να αγνούνται, ιδιαίτερες δυσκολίες και προβλήματα σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση και εξέλιξη αυτών των παιδιών.
- Η πιθανότητα γέννησης παιδιών με το σύνδρομο Down είναι 1:800 περίπου. Στην Κύπρο δεν έχουμε ακριβή στατιστικά στοιχεία.
- Τα ακριβή αίτια γέννησης του παιδιού με το σύνδρομο Down είναι άγνωστα και άσχετα με φυλή, θρησκεία, εθνικότητα, γλώσσα, οικονομική ή άλλη κοινωνική θέση γονιών.
- Τα παιδιά με σύνδρομο Down έχουν τάση προς παχυσαρκία, άρα πρέπει να ελέγχεται το διαιτολόγιό τους.
- Άσχετα με τη δραστηριότητά τους, τα άτομα με το σύνδρομο Down έχουν έμφυτη την αξιοπρέπεια, την ευαισθησία και άλλες αρετές, τις οποίες και εξωτερικεύουν, όταν σιγουρευτούν για τα αισθήματα των άλλων απέναντί τους.
