ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΖΩΝΤΑΝΟ, απέναντι σε ένα τέρας ύπουλο, σκληρό που κατατρώει το μέσα του παιδιού σου … κι εσύ είσαι άοπλη, αδύναμη, απελπισμένη και απροετοίμαστη …
Στη φαρέτρα σου, μάνα , υπάρχει μόνο η δύναμη της αγάπης σου για το σπλάχνο σου και ρίχνεσαι σε έναν αγώνα άνισο και άδικο και επίπονο !!!
Έγινες νοσηλεύτρια, αλλάζεις γάζες στο hickman καθημερινά , όταν χρειαστεί τραβάς μονή σου το αίμα από το σωληνάκι, έμαθες να αποστειρώνεις τα πάντα , σταματάς και να ανασαίνεις κοντά του για να μην πάρει μικρόβιο …
Έγινες ψυχολόγος , για το παιδί σου , για τον εαυτό σου για την υπόλοιπη οικογένεια σου . Ξημεροβραδιάζεσαι για μήνες πάνω σε μια πολυθρόνα με έναν υπολογιστή για να βρεις κάπου την ελπίδα , έστω και στην άλλη άκρη του κόσμου
Έμαθες τα πρωτόκολλα , τι λέει το Αγγλικό , τι το Αμερικανικό … έμαθες τα φάρμακα , τις δόσεις .
Έμαθες να επικοινωνείς με γιατρούς σε όλο τον κόσμο .
Παρακολουθείς τα φάρμακα που ρέουν στις καταπονημένες φλέβες του , στα αδύναμα κιτρινωπά χεράκια του … Γιατί ξέρεις ότι λίγες σταγόνες λάθος , θα σκοτώσουν το παιδί σου . Άγρυπνη διπλά στο κρεβάτι του πόνου του παιδιού σου .
Έγινες κλόουν και χαμογελάς όλη μέρα και μόλις το παίρνει ο ύπνος βγαίνεις στο διάδρομο ή πας στο εκκλησάκι του νοσοκομείου και γίνεσαι ένα με το πάτωμα . Και πνίγεις μέσα σου εκείνη τη κραυγή που θες να αφήσεις να βγει και να σκίσει τον ουρανό για να εκτονώσεις τον πόνο που ξεσκίζει την καρδιά σου .
Έγινες και ζωγράφος και τραγουδίστρια και ηθοποιός . Δίνεις παραστάσεις και ο μονάκριβος σου θεατής σε χειροκροτεί και σε αγκαλιάζει με όση δύναμη του έχει απομείνει .
Σοκαρίστηκες όταν έχασε τα μαλλιά του, όταν έχασε όλα εκείνα τα κιλά και το χρώμα του . Άλλαξε τόσο πολύ που δυσκολευόσουν να το αναγνωρίσεις .. Και θυμώνεις, θυμώνεις πολύ , που μήνες στο νοσοκομείο οι περισσότεροι σας ξέχασαν , λες και δεν υπάρχετε .
Και πονάς που ελάχιστοι θυμούνται να σηκώσουν το τηλέφωνο τους να καλέσουν . Και αγαλλιάζει η κάρδια σου με τη λάμψη στα μάτια του κάθε φορά που ένας αληθινός φίλος του τηλεφωνεί και μιλάνε . Βλέπεις , εκείνο το τηλεφώνημα του δίνει δύναμη , του θυμίζει ότι εκεί έξω η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να παλέψει , να αντέξει , να τα δώσει όλα για να ζήσει . Και το κάνει !!! Παλεύει σαν λιοντάρι .
Όσες πέρασαν από εκεί όλα αυτά τα χρόνια , κι αυτές που σήμερα είναι μέσα με τα παιδιά τους .
Ποτέ δεν ξεχνώ , ποτέ !!!
Οι προσευχές μου είναι μαζί σου μαμά του ογκολογικού.
Με σένα και το παιδί σου ❤
Μαμά Κυριακή Β.
