Η έκτακτη ανάγκη δεν προειδοποιεί για τον ερχομό της.

Οι συνέπειες της περιορίζονται όταν η οργάνωση των μονάδων αντιμετώπισής της είναι άριστη και η εξάσκηση τους στην εφαρμογή των καταστρωμένων σχεδίων είναι διαρκής. Όταν στις αρχές του 2018 έγραψα το άρθρο (διαβάστε το πατώντας εδώ), δεν εξελισσόταν κάποιο γεγονός έκτακτης ανάγκης. Με απασχολούσε το θέμα και προσπάθησα να μάθω αν υπάρχει κάποιο καταστρωμένο σχέδιο διάσωσης Ανθρώπων με Ειδικές Ανάγκες και ηλικιωμένων.

Επικοινώνησα με τους αρμοδίους της πολιτικής προστασίας, με ανώτερα στελέχη μεταξύ των οποίων και ο αρμόδιος επιπυραγός κ. Σπύρος Γεωργίου. Έντρομος αποκάλυψα πως δεν υπάρχει κανένα οργανωμένο εφαρμόσιμο σχέδιο. Μόνο κάποιες γενικές, οδηγίες που αφορούν στο σεισμό, στον ιστότοπο του Οργανισμού αντισεισμικής προστασίας.

Διαμαρτυρήθηκα λέγοντας πως αυτό δεν αποτελεί ούτε κατά διάνοια οργανωμένο κρατικό σχέδιο πολιτικής προστασίας για τη διάσωση Ανθρώπων που αδυνατούν ν’ αυτοπροστατευτούν. Τους κάλεσα εγγράφως να οργανώσουν μια συνάντηση για να συζητηθεί το ζήτημα, τους ενημέρωσα ότι προτίθεμαι να καταθέσω ορισμένες παρατηρήσεις και προβληματισμούς.

Στόχος, η κατάστρωση σχεδίων άμεσης επέμβασης, όπως σύστημα ειδοποίησης των αρχών για επερχόμενο κίνδυνο, ενημέρωσης των Ανθρώπων με Ειδικές Ανάγκες και των ηλικιωμένων για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, ώστε ταυτόχρονα να επιτυγχάνεται και η άμεση ενημέρωση των διασωστών, ως προς την ακριβή θέση των εγκλωβισμένων και τις ειδικές ανάγκες τους.

Δεν έλαβα ποτέ καμιά απάντηση.

Τονίζω πως αν εξετάσουμε τον κατάλογο των θυμάτων της πρόσφατης τραγωδίας, θα βρούμε, ίσως, μέσα σ’ αυτόν αρκετούς Ανθρώπους με Ειδικές Ανάγκες και ηλικιωμένους, για τους οποίους, δυστυχώς, δεν υπάρχει σχέδιο πολιτικής προστασίας.