Η γερμανική κατοχή στην Ελλάδα μας δεν ήταν απλώς σκληρή, αλλά δολοφονική. Οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους Ιταλοί και Βούλγαροι διέπραξαν τρομακτικά εγκλήματα πολέμου εις βάρος των Ελλήνων, στους οποίους εμφανίζονταν –κατά τα άλλα– σαν «φίλοι» που επιτέθηκαν στην Ελλάδα για να «εκδιώξουν τους Άγγλους και το φιλοβρετανικό καθεστώς».

Οι Έλληνες δεν δείλιασαν πάντως και εξ’ αρχής αντιστάθηκαν στους κατακτητές όσο μπορούσαν, όσοι μπορούσαν, παθητικά ή δυναμικά, αλλά πάντα με ηρωισμό και αυταπάρνηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ελληνικής αυτοθυσίας αποτελεί το παρακάτω που έχει καταγραφεί σε επίσημη έκθεση με ημερομηνία 28 Οκτωβρίου 1943.

»Δύο ανάπηροι του παρόντος Ελληνοιταλικού Πολέμου, τραυματισθέντες εν Αλβανία, παρουσιασθήσαν εις τας Γερμανικάς Αρχάς και εδήλωσαν ότι ούτοι ετύγχανον οι φονείς των Γερμανών αξιωματικών. Επί τη δηλώσει των ταύτη ετυφεκίσθησαν πάραυτα. Μετ’ ολίγας ημέρας ανευρέθησαν τα πτώματα των Γερμανών αξιωματικών. Εκ της εξετάσεως δε απεδείχθη ότι οι προσφερθέντες τραυματίαι, οι θυσιασθέντες διά να σώσουν την ζωήν 100 ανθρώπων, ετύγχανον αθώοι»!