του Χριστόφορου Σερμαγέλη
Ο Θανάσης Φράντζας Πρόεδρος του Συλλόγου «Μάγνητες Τυφλοί»
Ο Θανάσης Φράντζας, μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος του Σωματείου Ατόμων με Αναπηρία Όρασης «Μάγνητες Τυφλοί», εδώ και λίγες ημέρες ανέλαβε την προεδρία του συλλόγου, αναπληρώνοντας το κενό που άφησε η απώλεια του Γιάννη Καραγιώργου στις αρχές Ιουλίου.
Ζει μόνιμα στην Τσαγκαράδα και γνωρίζει από πρώτο χέρι τις δυσκολίες που βιώνει κάποιος που ζει μακριά από την πόλη και αντιμετωπίζει πρόβλημα με την όρασή του. Στην ίδια μοίρα με τον Θανάση Φράντζα βρίσκεται αρκετός κόσμος στο Πήλιο, όπου συχνά κάτω από αντίξοες συνθήκες καλείται να βρει λύσεις στην καθημερινότητα του χωριού. «Όταν ζεις μακριά από την πόλη, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα για πολλούς λόγους», τόνισε ο 67χρονος άνδρας, για να συμπληρώσει: «Στον Κισσό και στο Ανήλιο γνωρίζω δύο γυναίκες με μειωμένη όραση. Δεν είναι εύκολο για εκείνες να απομακρύνονται πολύ από τα σπίτια τους. όπως και άλλοι δύο γνωστοί μου στο Ξουρίχτι. Βρίσκουν κάποιον να τους συνοδεύσει μέχρι το καφενείο και μετά γυρίζουν πίσω. Αντίθετα στον Βόλο έχεις περισσότερες επιλογές. Ο σύλλογος επιτελεί σπουδαίο έργο. Πηγαίνοντας στους «Μάγνητες Τυφλούς», μπορείς να διαβάσεις Braille, να ακούσεις μουσική, να αθληθείς, να μιλήσεις με κόσμο. Πράγματα που στο χωριό δεν μπορείς να κάνεις».
Πως έχασε την όραση του
Ο Θανάσης Φράντζας απώλεσε την όρασή του πριν από 44 χρόνια, ενώ υπηρετούσε τη στρατιωτική θητεία του στη Λάρισα: «Τραυματίστηκα στα 21 χρόνια μου, ενώ ήμουν στρατιώτης στην 1η Στρατιά στη Λάρισα. Λόγω των γεγονότων της Κύπρου παρατάθηκε η θητεία μου. Το ατύχημα έγινε 16 Φεβρουαρίου 1975. Μία απροσεξία κι έγινε το κακό». Έκτοτε προσπάθησε με διαδοχικές χειρουργικές επεμβάσεις να ξαναδεί, αλλά το πρόβλημα όρασης δεν αποκαταστάθηκε ποτέ: «Αφότου τραυματίστηκα, άρχισα τα χειρουργεία. Στην αρχή νοσηλεύτηκα στο 404 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Λάρισας. Έπειτα με μετέφεραν στο 401 στην Αθήνα. Εκεί γνώρισα πάρα πολλούς που είχαν έρθει από την Κύπρο με διάφορα προβλήματα. Εκείνη την εποχή γνώρισα και τον Θανάση Ζαφειρίου. Τον Θεσσαλονικιό καταδρομέα, ο οποίος ήταν ο μοναδικός επιζώντα της πτώσης του Noratlas 4 στις 21 Ιουλίου 1974 στην Κύπρο. Είχε σωθεί πηδώντας χωρίς αλεξίπτωτο από το αεροσκάφος το οποίο δέχθηκε φίλια πυρά κατά την επιχείρηση προσγείωσης στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Κάπου στα 25 χρόνια μου, επανάκτησα μερικώς την όρασή μου. Όμως, μόλις έγινα 55 ετών άρχισε πάλι να μειώνεται. Πλέον από το ένα δεν βλέπω καθόλου, ενώ από το άλλο η όρασή μου είναι στο 1/20».
Η ζωή του μετά την απώλεια όρασης
Η ζωή του Θανάση Φράντζα άλλαξε δραματικά, μόλις έπαψε να βλέπει. «Η απώλεια της όρασης αποτελεί μεγάλο πλήγμα. Είναι διαφορετικό πράγμα να γεννηθείς έτσι και άλλο να είσαι νέος και να πάψεις να βλέπεις. Είχα απελπιστεί, ήθελα να αυτοκτονήσω. Όταν τυφλώνεσαι, δεν μπορείς να αποδώσεις και στα πιο απλά πράγματα, που έκανες μέχρι πρότινος», εξομολογήθηκε με ειλικρίνεια, περιγράφοντας τη δύσκολη εκείνη περίοδο. Στάθηκε, όμως, στη γνωριμία του με τον Γιάννη Καραγιώργο, ο οποίος τον έκανε να αναθεωρήσει πολλά πράγματα και πλέον ο Θανάσης Φράντζας βοηθά όσους βιώνουν σήμερα ανάλογες καταστάσεις με εκείνον πριν από 44 χρόνια: «Ο πρώτος άνθρωπος που γνώρισα στον Βόλο ήταν ο συχωρεμένος ο Γιάννης. Ήρθαμε σε επαφή μέσω του γιατρού Νίκου Μπρισίμη, σπουδαίος οφθαλμίατρος στον Βόλο, ο οποίος τότε ήταν υφυπουργός Υγείας στην κυβέρνηση Καραμανλή. Ο Καραγιώργος μου έδωσε κουράγιο. Με παρακίνησε να πάω στον «Φάρο Τυφλών» στην Αθήνα και να πάρω πτυχίο χειριστή πίνακα για τυφλούς. Με τους «Μάγνητες Τυφλούς» είχα επαφή από την πρώτη στιγμή με τον Καραγιώργο, που πρωτοστάτησε για την ίδρυσή τους μαζί με τον Λάμπρο Παρασκευά. Πλέον στο σωματείο είμαστε όλοι μια γροθιά. Τέτοιες καταστάσεις τις αντιμετωπίζουμε. Πολύς κόσμος έχει μειωμένη όραση. Άλλοι ντρέπονται, άλλοι δεν θέλουν να ασχοληθούν και δεν φανερώνουν το πρόβλημά τους. Εμείς ενθαρρύνουμε τον κόσμο, γιατί δεν πρέπει να μένεις μόνος, όταν χάνεις την όρασή σου».
Πηγή: Εφημερίδα «Η Θεσσαλία»
