Τι αποδίδει καλύτερα σε ένα παιδί (και όχι μόνο), να υπηρετεί τα πρέπει ή να το βοηθήσουμε να καταλάβει την πολύπλευρη αξία της γνώσης έτσι ώστε να επιλέξει και να πράξει προς το συμφέρον του επειδή απλά θα θέλει;
Ποιο σας φαίνεται το πιο σωστό και αποδοτικό;
Να πρέπει ή να θέλει;
Σίγουρα κάποιοι θα πουν ότι όλα τα παιδιά δεν θέλουν π.χ. να μελετούν. Εδώ λοιπόν πρέπει να αναφέρουμε πως «ένα παιδί που δε θέλει να μελετά είναι επειδή δεν έχει βρει το κατάλληλο βιβλίο».
Επιπλέον υπάρχει το ενδεχόμενο ένα παιδί να μην θέλει να μελετά αυτά που του επιβάλλονται απλά και μόνο επειδή υπερέχει και κλίνει προς άλλη κατεύθυνση.
Γονείς και εκπαιδευτικοί ας μην μπλοκάρουμε άτομα που πιθανότατα θα εξελίσσονταν προς τα εκεί που κλίνουν με απόλυτη επιτυχία.
Με το να ακολουθούμε μεθόδους που ίσχυαν πριν 20 και 30 χρόνια στα παιδιά του σήμερα τα οποία έχουν άλλα ερεθίσματα το πιθανότερο είναι να τα παγιδεύσουμε και να τα αποπροσανατολίσουμε από τα θέλω τους, το στόχο τους και ίσως από την επιτυχία τους και την προσωπική τους πληρότητα που θα τα οδηγούσε στην προσωπική τους ευτυχία.
Δεν μορφωνόμαστε για να πάρουμε ένα πτυχίο έτσι ώστε να χαρούν οι γονείς και οι συγγενείς. Μορφωνόμαστε γιατί έτσι θα αναπτυχθεί ο νους και θα εξελιχθούμε σαν άνθρωποι.
Η γνώση είναι όπλο όταν αυτή συνοδεύεται από παιδεία και συνοδεύεται από παιδεία όταν είμαστε απαλλαγμένοι από κόμπλεξ και ψυχολογική πίεση.
Όταν ένα παιδί μορφώνεται επειδή «πρέπει να πετύχει» φτάνοντας στο στόχο κυβερνάται από τον εγωισμό του «ορίστε τα κατάφερα» απευθυνόμενο στον κόσμο. Γι’ αυτό πάλευε τόσο καιρό.
Όταν ένα παιδί μορφώνεται γιατί θέλει όσο και αν κουραστεί το κάνει από επιλογή άρα το κάνει για τον εαυτό του. Φτάνοντας λοιπόν στο στόχο ευχαριστεί τον εαυτό του με την αναγνώριση και αποκτά αυτοπεποίθηση που θα τον οδηγεί και θα τον καθοδηγεί στο υπόλοιπο της ζωής του. Έχουμε αναφέρει πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η αυτοπεποίθηση στον άνθρωπο από τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Ένα άτομο με αυτοπεποίθηση είναι ένα άτομο απαλλαγμένο από κόμπλεξ και είναι υγιή !
Άρα σαν γονείς πρέπει να εμπιστευτούμε τα παιδιά μας και όχι μόνο όταν συμφωνούν οι απόψεις μας, αυτό πρέπει να γίνεται από πολύ μικρή ηλικία. Πρέπει να είμαστε διαλλακτικοί και να προσαρμοστούμε στο σήμερα. Να εξελιχτούμε εμείς αντί να μπλοκάρουμε με απαρχαιωμένες απόψεις τα παιδιά μας. Πρέπει να εξελιχθούμε μαζί τους.
Σαν εκπαιδευτικοί να βρούμε τρόπους οι οποίοι να είναι προσαρμοσμένοι στο σήμερα, έτσι ώστε να προσελκύσουμε και να δώσουμε κίνητρα στα παιδιά με τα τόσα ερεθίσματα. Να μαγευτούν από τη γνώση. Είναι καθήκον του εκπαιδευτικού να μαγεύει με τη γνώση που μεταλαμπαδεύει.
Σε όλα τα επαγγέλματα υφίσταται εξέλιξη το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην εκπαίδευση. Αυτός δε ο τομέας επειδή είναι περισσότερο λειτούργημα από ότι επάγγελμα παρακαλώ να γίνεται με μεγαλύτερη ευαισθησία και συνέπεια η εξέλιξή του γιατί έχει να κάνει με την επόμενη γενιά και το ρόλο που θα παίξει για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Αν θέλουμε ένα καλύτερο αύριο.
Μπακοπούλου Νάνσυ
Πτυχίο Προσχολικής Αγωγής Δραστηριοτήτων Δημιουργίας και Έκφρασης
Μεθοδολογία Αναλυτικού Προγράμματος Παιδικού Σταθμού και Νηπιαγωγείου
