Την αντίδραση των γονέων με παιδιά που χρήζουν ειδικής αγωγής προκαλούν οι μειώσεις που περιλαμβάνει ο νέος ΕΚΠΥ και η επιβολή των voucher που προωθούν το υπουργείο Υγείας και ο ΕΟΠΥΥ.

Χαρακτηριστικά είναι όσα αναφέρει η Ομάδα Γονέων με παιδιά που χρήζουν Ειδικής Αγωγής «Παρέμβαση»:

«Ακριβώς δύο χρόνια μετά την αιφνίδια απόφαση του Υπουργείου Υγείας να “νοικοκυρέψει τον χώρο της ειδικής αγωγής”, με λύπη αλλά και απογοήτευση διαπιστώνουμε ότι όχι μόνο δεν έχουμε πάει ένα βήμα μπροστά αλλά η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη.

Ειδικότερα:

• Θεωρούμε ότι απώτερος στόχος της κυβέρνησής είναι η δραστική μείωση του κονδυλίου της ειδικής αγωγής και αυτό διαφαίνεται ξεκάθαρα από τον προϋπολογισμό που μόλις κατατέθηκε. Από τα 105 εκατ. που διατέθηκαν το 2015 (τελευταία καταγεγραμμένα ποσά από τον ΕΟΠΥΥ) για το 2019 εγκρίνονται μόνο 65 εκατ. Αυθαίρετη μείωση δηλαδή 40% χωρίς να μπορεί η κυβέρνηση να το αιτιολογήσει. Επαναλαμβάνουμε ότι είμαστε κάθετα αντίθετοι στον κλειστό προϋπολογισμό για την ειδική αγωγή. Το κονδύλι θα πρέπει να διαμορφώνεται με βάση τις πραγματικές ανάγκες και όχι οι ανάγκες να καλύπτονται από τα τυχόν ποσά που έχουν προϋπολογιστεί.
• Ο νέος ΕΚΠΥ – ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΠΑΡΟΧΩΝ ΥΓΕΙΑΣ (ΦΕΚ 2315/Β/19.6.2018) που συντάχθηκε τόσο βιαστικά και χωρίς επιστημονικό υπόβαθρο βάση της απόφασης του υπουργείου Υγείας ισχύει μετά από πολλές παρατάσεις και αναμονές από την 1η Νοεμβρίου 2018. Ακόμη και σήμερα υπάρχει ασαφές νομικό πλαίσιο και υπάλληλοι του ΕΟΠΥΥ που δεν έχουν σαφείς οδηγίες και ερμηνεύουν τον νόμο κατά την κρίσης τους. Ο παραλογισμός ξεκινά από το ίδιο το περιεχόμενο του νέου ΕΚΠΥ που μειώνονται θεραπείες τόσο στο πλήθος τους όσο και στο είδος τους. Ζητείται μάλιστα ανανέωση της κάθε γνωμάτευσης σε κάποιες περιπτώσεις κάθε 4 μήνες, ενώ προβλέπεται και ανώτατος χρόνος παρέμβασης που σε κάποιες διαγνώσεις είναι υπό διερεύνηση. Επιπλέον αυξάνεται η γραφειοκρατία και φαίνεται να μην έχει γίνει αντιληπτό ότι κάποιες παθήσεις είναι ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΕΣ και είναι άσκοπη η ταλαιπωρία των παιδιών κάθε 4 μήνες.
• Ζητάμε εδώ και δύο χρόνια ηλεκτρονική συνταγογράφηση και είναι άξιον απορίας πως δεν έχει υπάρξει ακόμη πολιτική βούληση να περαιωθεί το ζήτημα αυτό που θα είναι και το κλειδί ελέγχου της δαπάνης. Με την ασάφεια που επικρατεί λόγω του νέου ΕΚΠΥ αλλά και με την προσμονή της ΗΣ οι γονείς από 01 Φεβρουαρίου έχουν μπει σε νέα περιπέτεια προσκόμισης της νέας γνωμάτευσης αρ. εγγράφου ΔΒ3Β/Φ11/οικ.1647/15-01-2019.

Σε ένα ηλεκτρονικό σύστημα που ακόμη δεν είναι έτοιμο, ο ΕΟΠΥΥ προσπαθεί να το «εκβιάσει» (σύστημα e-ΔΑΠΥ) με πολλά τεχνικά προβλήματα, με τους γιατρούς να μην καταφέρνουν να μπουν στην πλατφόρμα και τους γονείς σε αναμονή.

Παίρνοντας την πολυπόθητη νέα γνωμάτευση από τους πιστοποιημένους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ στα χέρια τους οι γονείς, θα πρέπει να πηγαίνουν για έγκριση στους ελεγκτές ιατρούς ειδικών θεραπειών στον ΕΟΠΥΥ στην αρμόδια περιφερειακή διεύθυνση που ανήκουν. Από εκεί θα αποστέλλονται ηλεκτρονικά οι χειρόγραφες γνωματεύσεις που εκδόθηκαν σύμφωνα με το πρότυπο καθώς και την πρότυπη γνωμάτευση θα την προωθούν στην κεντρική υπηρεσία του ΕΟΠΥΥ στην Αθήνα από όπου και θα ελέγχονται πανελλαδικά από ειδική ελεγκτική επιτροπή.

Από μια επιτροπή που δεν έχει ανακοινωθεί ούτε η σύστασή της ούτε το επιστημονικό της υπόβαθρο. Καταλαβαίνουμε όλοι ότι αντί να απλουστευθεί η διαδικασία προστέθηκε ένα ακόμη ενδιάμεσο στάδιο αναμονής και καθυστέρησης. Μεγαλώνουμε τη γραφειοκρατία με ακόμη ένα γρανάζι.

• Τέλος το θέμα των voucher που επίμονα προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση είναι σε διαδικασία εκδίκασης στο ΣτΕ όπου προσέφυγαν οι θεραπευτές. Το μέτρο αυτό αναμφίβολα είναι το «όχημά» σας για την μείωση του κονδυλίου. Οι εισφορές όμως που καταβάλουμε όλοι οι ασφαλισμένοι χάνουν με αυτόν τον τρόπο την ανταποδοτικότητά τους και είναι ένας ακόμη τρόπος αποθάρρυνσης των οικογενειών να συνεχίσουν το έργο τους.

Όλοι εμείς οι γονείς αισθανόμαστε εκτεθειμένοι σε ένα κράτος που μας βομβαρδίζει με νέους κανονισμούς, γνωματεύσεις, πιστοποιημένους γιατρούς, νέα συστήματα. Αναγκαζόμαστε να ασχοληθούμε με έννοιες όπως ΕΚΠΥ, Παράρτημα, πλαφόν χωρίς αυτό να πρέπει να μας αγγίζει. Χρέος μας και μόνο είναι η φροντίδα των παιδιών μας που θα γίνουν ενήλικες με ιδιαιτερότητες και προβλήματα σε μια αφιλόξενη πολιτεία.

Άλλωστε το αποδιδόμενο ποσό από την πολιτεία είναι το ελάχιστο που μπορεί να καλύψει τις πραγματικές θεραπείες των παιδιών μας».