Στους γεμάτο κόσμο πλακόστρωτους δρόμους του Dumbo, στη Νέα Υόρκη, μπορεί κανείς να παρατηρήσει ένα ιδιαίτερο φως να φέγγει έξω από το Gleason’s Gym. Αυτό το φως δεν προέρχεται από το χρονόμετρο του boxing, ούτε από την ίδια την επιγραφή του γυμναστηρίου, αλλά εκπέμπεται από την αυτοπεποίθηση και τις φωνές των παιδιών με αυτισμό που παρακολουθούν το Spectrum Bout. Τι είναι όμως ακριβώς το Spectrum Bout;

Πρόκειται για ένα θεραπευτικό πρόγραμμα boxing που σχεδιάστηκε ειδικά για άτομα που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού με στόχο να προάγει την επικοινωνία, την κοινωνικοποίηση, το fitness και πάνω απ’ όλα την αυτοπεποίθηση. Το πρόγραμμα σχεδιάστηκε από την ιδιοκτήτρια Jessica Margulies, που εργάζεται με μαθητές που βρίσκονται στο φάσμα για πάνω από 10 χρόνια τόσο σε δημόσια, όσο και σε ιδιωτικά σχολεία.

«Το boxing έχει αλλάξει τη ζωή μου όχι μόνο αναφορικά με τη φυσική μου κατάσταση· η αυτοπεποίθησή μου ποτέ δεν ήταν υψηλότερη», εξηγεί η Jessica. «Ήθελα να δημιουργήσω ένα πρόγραμμα για όσους έχουν ακούσει ότι δεν μπορούν και να τους δείξω ότι μπορούν».

Το Spectrum Bout χρησιμοποιεί ένα προσαρμοσμένο πρόγραμμα που βασίζεται σε επιστημονικά στοιχεία ώστε να κινητοποιεί τους μαθητές να ολοκληρώνουν μια σειρά ασκήσεων 45 λεπτών, που παράλληλα ενισχύουν την επικοινωνία και την αυτοπεποίθηση σε έναν πληθυσμό που τυπικά αντιμετωπίζει πρόβλημα σε αυτά τα πεδία.

Οι ηλικίες των παιδιών που παρακολουθούν το πρόγραμμα ποικίλλουν: βρίσκει κανείς παιδιά από 4 ετών μέχρι νέους 21 ετών με αυτισμό. Οι γονείς των παιδιών που συμμετέχουν αναφέρουν ότι παρατηρούν όχι μόνο τα παιδιά τους να πετυχαίνουν στόχους σωματικής αντοχής, αλλά και να μεταφέρουν αυτή τη γνώση και δύναμη στην καθημερινή τους ζωή.

Όταν η Latonia, μητέρα ενός παιδιού, ερωτήθηκε για το πρόγραμμα, εκείνη σχολίασε: «Ο γιος μου μου αντιμετώπισε μια απόπειρα bullying από έναν συμμαθητή του στο σχολείο την προηγούμενη εβδομάδα. Και λέω απόπειρα, γιατί κατάφερε να το διαχειριστεί σωστά και είμαστε περήφανοι γι’ αυτόν».

Συνεχίζει, λέγοντας: «Αυτό το αναφέρω για να δείξω ότι είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτό το πρόγραμμα. Ο γιος μου δεν μπλέχτηκε σε καυγά, αλλά ένιωθε αρκετά σίγουρος για τις ικανότητές του, αν χρειαζόταν να το κάνει. Ο γιος μου είπε: δεν είμαι θυμωμένος, απλά ενοχλημένος. Μπορεί να μην καταλαβαίνω, αλλά δεν φοβάμαι». Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό και για εκείνον και για εμάς.

Η Jessica εξηγεί: «Όταν ξεκίνησα αυτό το πρόγραμμα, γνώριζα ότι θα ήταν μια σπουδαία ευκαιρία για την κοινότητα των αυτιστικών ατόμων, αφού υπάρχουν ελάχιστα προγράμματα που να κατέχουν τη γνώση του πώς να στηρίζουν και να βοηθούν αυτό τον πληθυσμό, αλλά ποτέ δεν περίμενα πόσο μεγάλη επίδραση θα είχε έξω από το ρινγκ».