Για την βετεράνο εκπαιδευτικό Μπαρμπ Χάιμ, η σχολική μέρα δεν ολοκληρώνεται με το τελευταίο κουδούνι ούτε με το που φεύγει απ’ το σχολείο. Ολοκληρώνεται μόνο αφού επισκεφθεί έναν από τους μαθητές της, ο οποίος δίνει τη μάχη της ζωής του, ώστε να επαναλάβει το μάθημα της μέρας μόνο για ‘κείνον – ώστε να μη μείνει πίσω από τα άλλα παιδιά.

Ο μικρός Χάρισον Κόνερ βρίσκεται σε διαδικασία θεραπείας για λευχαιμία και δεν είναι δυνατόν να παρακολουθεί διά ζώσης μαθήματα εν μέσω πανδημίας. Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση όμως, δεν είναι το ίδιο άμεση κι έτσι η αγαπημένη του δασκάλα, αποφάσισε να του παραδίδει το μάθημα κατ ιδίαν, στο σπίτι, μετά το πέρας της σχολικής μέρας.

Φυσικά, οι δυο τους τηρούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, ενώ για επιπλέον προστασία τους χωρίζει πάντα ένα διαφανές παραπέτασμα από πλέξιγκλας.

«Ήξερα ότι αγαπάει πολύ το μάθημα», λέει η 35χρονη δασκάλα, «και πώς αδημονούσε να επιστρέψει στην τάξη.»

Χαρακτηριστικό είναι ότι η Μπαρμπ ήταν η πρώτη που παρατήρησε την αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού, πριν γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες που οδήγησαν στη δυσάρεστη, αλλά έγκαιρη διάγνωση.

Η δασκάλα δεν έμαθε τα νέα όταν ένας μαθητής της της είπε ότι «ήρθε ένα ελικόπτερο και πήρε τον Χάρισον στο νοσοκομείο». Η απουσία του έγινε αμέσως αισθητή σε όλους στην τάξη. «Είναι απίθανο παιδί», λέει η Χάιμ, «διασκεδάζει τους πάντες με το χαμόγελό του και λατρεύει να μαθαίνει καινιούργια πράγματα».

Πριν ξεσπάσει η πανδημία, η τάξη συνδεόταν με τον Χάρισον μέσω Zoom κάθε μέρα για να του στείλουν όλοι μαζί τις ευχές και τη θετική ενέργειά τους. Με την επ’ αόριστον καραντίνα, όμως, η απομόνωση του Χάρισον έγινε ακόμη πιο δύσκολη.

Τότε η Μπαρμπ αποφάσισε να αναλάβει δράση για να μη χάσει ο μικρούλης ούτε στο ελάχιστον την επαφή με το σχολείο που τόσο αγαπά.

Το ευχάριστο είναι ότι η πάθηση βρίσκεται πλέον σε ύφεση, οι θεραπείες όμως συνεχίζονται για ακόμη ένα χρόνο και η δασκάλα του σκοπεύει να παραμείνει στο πλευρό του ώσπου να επιστρέψει εκεί που ανήκει: στην τάξη της.