Γκουλή-Σταματοπούλου: «Θέλουμε το όνειρο του Τόκιο 2020 να γίνει πραγματικότητα»
Οι πρωταθλήτριες της κολύμβησης, Έφη Γκουλή και Αλεξανάνδρα Σταματοπούλου, μιλούν στο gazzetta.gr για τα όνειρα και τη ζωή τους.
Φωτογραφίες: Μίνα Ρήγα
Η Έφη και η Αλεξάνδρα είναι δυο κορίτσια που αγαπούν με πάθος τη ζωή και τον αθλητισμό. Το κοινό τους σημείο είναι η κολύμβηση αλλά και η «δίψα» τους να πρωταγωνιστήσουν.
Από αριστερά: Η Έφη και η Αλεξάνδρα.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στην κολύμβηση; Είχατε κάποιο πρότυπο όταν ξεκινούσατε;
Ε: «Στην ηλικία των 3 ετών ήταν η πρώτη επαφή με την πισίνα. Ήταν απόφαση της μητέρας μου να με πάει να ξεκινήσω κολύμβηση λόγω της αναπηρίας του χεριού μου, για να μην ατροφησει. Από εκείνη την στιγμή και μέχρι σήμερα δεν έχω σταματήσει να κολυμπάω. Είναι η αίσθηση του νερού, είναι το χρώμα που με έχει συνεπάρει, η ένταση, η αδρεναλίνη και μετά την προπόνηση ή ηρεμία που νιώθω ψυχικά. Όταν ξεκίνησα δεν είχα κάποιο πρότυπο διότι ήμουν πολύ μικρή».
A: «Ξεκίνησα την κολύμβηση για θεραπευτικό σκοπό, λόγω της αυτοάνοσης πάθησης που έχω ,το «Stiff person syndrome». Αρχικά επειδή δεν γνώριζα το χώρο του αθλητισμού, απλά έτυχε να “αντιγράψω” το τρόπο κολύμβησης μιας κοπέλας που θα συμμετείχε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, και μέχρι σήμερα την θαυμάζω. Είναι η Παραολυμπιονίκης Μαρία Λιάσκου».
Είναι αλήθεια ότι οι κολυμβητές βαριούνται να μετρούν πλακάκια στις προπονήσεις;
Ε: «Δεν νομίζω να έχω μετρήσει ποτέ πλακάκια στην πισίνα. Κάποιοι μπορούν όντως να το κάνουν γιατί μπορεί να συγκεντρωνονται έτσι. Προσωπικά προτιμώ να τραγουδάω όταν κολυμπαω απλά σκέφτομαι ρυθμούς από τραγούδια που με βοηθάνε να πιάσω ρυθμό για να βγάλω το πρόγραμμα αλλά αυτό δεν γίνεται πάντα γιατί πρέπει να είσαι και συγκεντρωμενος σ’ αυτό που κάνεις».
Α: «Λόγω της μειωμένης όρασής μου, από την πάθηση, δεν είναι εφικτό να μετράω πλακάκια, όμως μετράω τις χεριές μου, που εξίσου είναι μια διαδικασία που άλλοτε με ευχαριστεί και άλλοτε μου προσθέτει άγχος. Όλα είναι μια συνήθεια, όταν ο σκοπός γίνεται ένας στόχος και ειδικά όταν φέρνει όμορφα αποτελέσματα».
Τι στόχους έχετε για το 2019 και πως έχει πάει έως τώρα η χρονιά σας;
Ε: «Για το 2019 στόχος είναι το Παγκόσμιο πρωτάθλημα κολύμβησης που θα διεξαχθεί στο Λονδίνο το Σεπτέμβριο. Η χρονιά φέτος ήταν παραγωγική σε θέμα επιδόσεων, πέτυχα το όριο για το Παγκόσμιο και η συμμετοχή μου στους διεθνείς αγώνες κολύμβησης στην Ιταλία στο «World series lighano sabbiadoro» ολοκληρώθηκε με 3 τελικούς όπου ήμουν πολύ κοντά στο πανελλήνιο ρεκόρ και είχα μία 3η, μια 4η και μια 5η θέση».
Α: «Οι στόχοι μου για το 2019 είναι , όσο το δυνατόν περισσότερο να «κατεβάζω» χρόνους, να βελτιώνομαι. Φέτος στο Δουβλίνο, στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κέρδισα την 1η θέση στο ύπτιο. Έτσι νιώθω ότι έκανα την χώρα μου υπερήφανη και προπάντων εμένα χαρούμενη . Ωστόσο φέτος τον Σεπτέμβριο έχω το Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Λονδίνο, που είναι ο βασικός στόχος αυτής της χρονιάς. Θέλω να έχω μια αξιοπρεπή παρουσία και ευελπιστώ σε μια καλή στην κατάταξη, τώρα πια σε παγκόσμιο επίπεδο. Λόγω του ότι έχω αλλάξει κατηγορία από s3 σε s4 και φυσικά οι απαιτήσεις είναι περισσότερες, δεν γνωρίζω πως θα είναι τα πράγματα».
Ε: «Οι Παραολυμπιακοι Αγώνες του Τόκιο είναι ένα όνειρο που θέλω να το κάνω πραγματικότητα. Είναι όνειρο ζωής να συμμετάσχω στους Παραολυμπιακους Αγώνες. Δουλεύουμε συστηματικά για να πάρουμε την πρόκριση και πιστεύω ότι με πίστη, θέληση και σκληρή δουλειά θα τα καταφέρουμε μαζί με τον προπονητή μου».
Α:«Είναι ένα μεγάλο όνειρο οι Αγώνες του Τόκυο.Ευελπιστώ να μην μείνει όνειρο και να πετύχω το στόχο μου . Θα είναι μαγικό να ζήσω μια δεύτερη παραολυμπιάδα , μετά από το Ρίο του 2016».
Ποιο είναι το μεγαλύτερο προσόν ενός κολυμβητή;
Ε: «Ο κάθε αθλητής έχει τις δικές του αξίες και ιδανικά. Προσωπικά πιστεύω ότι το προσόν που πρέπει να έχει ο αθλητής (κολυμβητής) είναι ν’ αγαπάει το άθλημα του να το κάνει επειδή δεν μπορεί να φανταστεί τον ευατο του εκτός νερού και όχι από συμφέρον. Προσωπικά είμαι 20 χρόνια στις πισίνες και είναι η ζωή μου. Θεωρώ πολύ σημαντικό το να είσαι ταπεινός μ’ αυτό που κάνεις και αποφασισμένος να προσπαθήσεις να φτάσεις ψηλά».
Α:«Το προσόν του κάθε αθλητή θεωρώ ότι διαφέρει σημαντικά από αθλητή σε αθλητή αλλά το κοινό σημείο η προσπάθεια και η προσήλωση στο στόχο. Αρα θεωρώ ότι, ο στόχος , η επιμονή και η συνεχής προσπάθεια για την αυτοβελτίωση φέρνει το προσόν. Μέσω του αθλητισμού χτίζεται ένα αίσθημα ευθύνης, προγραμματισμού και δημιουργία μιας ισορροπημένης λειτουργίας σώματος και ψυχής. Αυτό πιστεύω ότι είναι το “μαγικό” συστατικό ενός αθλητή με προσόν».
Ποια είναι η συμβολή του προπονητή στις επιτυχίες σας;
Ε: «Ο πρωταθλητισμός και ο αθλητισμός συνολικά θέλουν καλούς συνεργάτες. Εγω 10 χρόνια προπονούμαι μ’ έναν εξαίρετο άνθρωπο και προπόνηση τον Νικόλαο Βέζο. Είναι πολύ σημαντικος ο ρόλος του προπονητή διότι εκείνος θα είναι δίπλα σου και θα σου δείξει τον δρόμο της «σκληρής» δουλειάς και της επιτυχίας.Προσωπικά αισθάνομαι πολύ τυχερη γιατί εκτός από προπονητής μου ο κύριος Βέζος είναι ο μέντορας μου, ο “πατέρας” μου στον χώρο του αθλητισμού. Είναι δίπλα μου σε κάθε επιτυχία και αποτυχία. Έχουμε μια πάρα πολύ καλή συνεργασία και είμαι σίγουρη ότι θα καταφέρουμε μαζί πολλές επιτυχίες στον χώρο της κολύμβησης».
Α: «Η συμβολή του κάθε προπονητή είναι να συμμετέχει ενεργά σε κάθε επιτυχία αλλά και αποτυχία του αθλητή του . Να δέχεται και κυρίως να αποδέχεται την ιδιοσυγκρασία του κάθε αθλητή, ώστε να καταφέρει να εναρμονιστεί με την κάθε συνθήκη. Ο αθλητής, μπορεί να έχει το ταλέντο, να έχει το λεγόμενο “άστρο” ,όμως ο προπονητής είναι αυτός που παίζει το πρωταρχικό ρόλο στην διαπαιδαγώγηση και στην διαμόρφωση του αθλητή. Στην ουσία ο αθλητής θα έλεγα ότι είναι ο καθρέφτης του προπονητή. Αν έχουν δοθεί εξαρχής οι σωστές βάσεις, ο σεβασμός και η κατάλληλη στήριξη,είναι σίγουρο ότι η επιτυχία θα έρθει σύντομα. Αυτό που κατάφερα με τον προπονητή μου Μιχάλη Νικολόπουλο, είναι να νιώσω ασφάλεια που χρειαζόταν και οι συμβουλές του , αυτόματα έγιναν πιο οικείες σε μένα. Έτσι λειτουργώ εγώ και ο προπονητής μου. Δεν γνωρίζω στην ουσία απόλυτα ποια είναι η συμβολή του κάθε προπονητή. Σίγουρα θα διαφέρει σε πολλές περιπτώσεις.Είναι τελείως υποκειμενικό νομίζω».
Ε: «Ναι, παράλληλα με τον αθλητισμό σπουδάζω στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ. Χρωστάω 6 μαθήματα για το πτυχίο. Πολλές φορές έχω χάσει μαθήματα λόγο προπονήσεων αλλά πάντα βρίσκεται τρόπος να παρακολουθω και τα δύο».
Α: «Εκτός από τον αθλητισμό, λόγω του ότι έχω τελειώσει τη σχολή μου, εδώ και χρόνια και εργάζομαι. Ναι, συνδυάζω εργασία για βιοποριστικούς λόγους και γιατί λατρεύω την δουλειά μου και τον αθλητισμό που εξίσου λατρεύω. Όλα γίνονται άμα το θες. Ναι μεν κουράζεσαι, αλλά το αποτέλεσμα σίγουρα με δικαιώνει».
Πόσο σημαντική είναι η συμβολή των χορηγών στην προσπάθειά σας;
Ε: «Το κομμάτι των χορηγών είναι πολύ σημαντικό για έναν αθλητή διότι υπάρχουν πολλά έξοδα που πρέπει να καλυφθούν για τις ανάγκες του αθλητή και ειδικά του πρωταθλητή. Οι ανάγκες του αθλητή για να έχει μια σωστή πορεία είναι πολλές και τα έξοδα επίσης. Η οικονομική στήριξη είναι σημαντική διότι δεν υπάρχει σημαντική βοήθεια από το κράτος και όλο το βάρος των εξόδων πέφτει στον ίδιο τον αθλητή. Πολλές φορές εμείς οι αθλητές χάνουμε τις ευκαιρίες να συμμετάσχουμε σε διεθνή πρωταθλήματα διότι δεν μπορούμε να καλύψουμε τα έξοδα αποστολής ή πολλές φορές στα μεγάλα παγκόσμια ή Πανευρωπαϊκα πρωταθλήματα δεν έχουμε την παρουσία του προπονητή μας που είναι άκρως σημαντικός παράγοντας για έναν αθλητή διότι δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να καλύψουμε τα έξοδα. Ελπίζω το 2020 που είναι η Ολυμπιακή χρόνια να υπάρξουν όλο και περισσότεροι χορηγοί να στηρίξουν εμάς τους αθλητές διότι εμείς θα βάλουμε να τα δυνατά μας και θα δουλέψουμε σκληρά για να τους κάνουμε περήφανους. Μεγάλος χορηγός μου στην προετοιμασία μου για το Λονδίνο και το Τόκυο είναι η Herbalife Nutrition που είναι πανέτοιμη να καλύψει τις ανάγκες μου σε ό,τι χρειαστώ από εξοπλισμό και διατροφή. Τους ευχαριστώ πολύ που είναι δίπλα μου σε αυτή την υπέροχη διαδρομή για τους Παραολυμπιακους Αγώνες».
