Ο Θανάσης Βισκαδουράκης σε συνέντευξή του στην εκπομπή «Ελένη», μίλησε για την οικογένεια του και τον 4χρονο γιο του Ιερώνυμο, που του αλλάξαν τη ζωή, τα δύσκολα παιδικά χρόνια που πέρασε στο ορφανοτροφείο και τη συγγνώμη που του ζήτησε ο πατέρας του πριν πεθάνει.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ

Ο Θανάσης Βισκαδουράκης έχει μεγάλη αδυναμία στο γιο του, Ιερώνυμο και φροντίζει τον περνά πολύ χρόνο μαζί του. Ο ηθοποιός έχει δηλώσει σε συνέντευξή του πως δεν περίμενε φτάνοντας κοντά στα 50 του χρόνια να δημιουργήσει μια όμορφη οικογένεια. «Ποτέ δεν είχα ένα ζεστό φαγητό, ένα μητρικό φαγητό από τα χέρια μίας μαμάς», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά, συγκινώντας τους πάντες.

Ο γιος του που θα γίνει 5 ετών τον Δεκέμβριο είναι το σημαντικότερο πλάσμα στη ζωή του γι’αυτό και θέλει να είναι μαζί του απολαμβάνοντας όλα όσα κάνει μεγαλώνοντας.

«Το παιδί μου είναι δώρο Θεού. Μετά τη γέννησή του και με τη σύζυγο μου έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος, κοιτάω το γιο μου που μεγαλώνει, με λέει μπαμπά και λιώνω. Οι πιο ιερές λέξεις της ζωής είναι να λες μπαμπά και μαμά, λέξεις που δεν τις είπα ποτέ, όλα ξεκινάνε από την οικογένεια.”

ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΒΙΩΣΕ ΣΤΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ

Όπως εξομολογήθηκε ο ηθοποιός ” Ήταν δύσκολα τα παιδικά μου χρόνια. Όταν πέθανε η μαμά μου, μωρό παιδί βρέθηκα στο ορφανοτροφείο στη Θήβα. Στο ορφανοτροφείο έμεινα μέχρι την τρίτη λυκείου μέχρι που πήγα Αθήνα για να περάσω περιοδεύων στο στρατό».

ΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΕΝΑΣ ΜΠΑΜΠΑΣ ΚΩΦΟΣ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ 1973;

«Ο πατέρας μου πριν πεθάνει μου ζήτησε συγγνώμη, δεν το περίμενα. Στην κηδεία του πατερά μου συνειδητοποίησα ότι μπορεί να απέτυχε ως μπαμπάς αλλά ένωσε τους κωφούς της Ελλάδας. Ο πατέρας μου έκανε το Σωματείο Κωφών το 1945 και είμαι υπερήφανος για αυτόν. Τι να καταφέρει ένας μπαμπάς κωφός με πέντε παιδιά το 1973;

Σαν παιδί στερήθηκα τη διασκέδαση, το προνόμιο να ζητάω δώρα, ήμουν μόνος μου.

Δεν επιτρεπόταν να ονειρευτώ, υλικά αγαθά δεν υπήρχαν. Δεν μου επιτράπηκε να μάθω αγγλικά ή να σπουδάσω. Αγρίευα όταν με κοίταζαν λυπητερά».

ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΘΙΑ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΙΕΡΩΝΥΜΟ

Για την σχέση του με την θρησκεία και την Εκκλησία σχολίασε: «Από μικρό παιδί αγαπάω την Εκκλησία. Δεν άντεχα τις καλόγριες, έτρωγα πολύ ξύλο. Ήμουν πάντα το παπαδάκι του Αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου. Έδωσα στο παιδί μου το όνομα του Ιερώνυμου γιατί χωρίς αυτόν δεν ξέρω που θα ήμουν».

Όπως έχει δηλώσει και κατά το παρελθόν «Έχω μεγάλη αδυναμία στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, του χρωστάω πολλά.

Είναι ο άνθρωπος που το 1973 βρέθηκα δίπλα του στο ορφανοτροφείο, μεγάλωσα τώρα και το σημαντικό είναι ότι σε μια φωτογραφία είμαι δίπλα του πέντε χρονών και αυτή τη στιγμή ο γιος μου, Ιερώνυμος, είναι πέντε χρονών.

Δηλαδή είναι σαν “εγγόνι” και είμαι πολύ χαρούμενος που πήρε το όνομα του γιατί για μένα είναι ο μπαμπάς μου. Εκείνος με μεγάλωσε κοντά του γύρω στα 12 με 13 χρόνια, από το νήπιο μέχρι και την τρίτη λυκείου»