Σαν Θεός, θα ήταν ο Ήφαιστος. Σαν ήρωας, ο Ηρακλής ( Με πόσους άθλους; Λίγη σημασία έχει…) . Αν η εισαγωγή αυτή φαίνεται διαφορετική, είναι γιατί και ο Κωνσταντίνος είναι με τον δικό του τρόπο «διαφορετικός».
Στην ζωή όλα γίνονται για κάποιο λόγο τελικά. Ήταν μόλις πρίν ένα χρόνο όταν η ομάδα του TheHappyArt (www.thehappyart.org) γνώρισε τον Κωνσταντίνο και τα πολλά ταλέντα του. Στην αρχή, ήταν κάποιοι Δράκοι κατασκευασμένοι από αλουμινόχαρτο βγαλμένοι, θαρρείς, από τον κόσμο των παραμυθιών. Μετά, ήταν πολεμιστές Ninja επάνω στους φτιαγμένους από LEGO Δράκους τους έτοιμοι να ριχτούν σε επικές μάχες! Στο τέλος, ήταν στιγμές απαθανατισμένες στις μοναδικές φωτογραφίες της φωτογραφικής του μηχανής.
Τέτοιο ταλέντο δεν το αφήνεις να πάει χαμένο. Έτσι δεν είναι; Η ομάδα του TheHappyArt απευθύνθηκε στην αδερφή του Κωνσταντίνου, την Καλλιρρόη και της ζήτησε απλώς να περιγράψει τον ταλαντούχο κο Κωνσταντίνο. Ιδού!
Αυτός είναι ο Κωνσταντίνος, ο μικρός μου αδερφός…
Από μικρός φαινόταν ότι θα άλλαζε την ζωή μας με τον δικό του πανέμορφο τρόπο. Όταν γεννήθηκε, ήξερα ότι θα είχα το αδερφάκι μου για να παίζω και να κάνω παρέα. Έναν φίλο για να του λέω τα μυστικά μου και να κάνουμε σκανταλιές. Δεν με ένοιαζε που ήταν αγόρι. Όταν μεγαλώναμε, θα με προστάτευε κιόλας.
Ήταν 3 χρόνων και ακόμα δεν είχε μιλήσει. Περπατούσε στις μύτες και το έβρισκα απίστευτα διασκεδαστικό. Οι γονείς μου όμως όχι, ανησυχούσαν. Ο μικρός Κωνσταντίνος, δύσκολα ανεχόταν την φασαρία ενώ τα ξεσπάσματα θυμού ήταν συχνά. Είχε έρθει η ώρα του «ειδικού» . Ο πρώτος κεραυνός έπεσε όταν ο γιατρός είπε τη λέξη “Αυτισμός». Για τον δικό μου Κωνσταντίνο…
«Τι είναι αυτό;;; Τι σημαίνει; Ο Κωνσταντίνος δεν θα είναι ο αδερφούλης μου; Δεν θα με αγαπάει; Θα παίζουμε μαζί, έτσι δεν είναι;». Οι πρώτες μου σκέψεις, η πρώτη μάχη.
Με πίστη στο χρόνο γιατρό και την ελπίδα για σύντομο αποχαιρετισμό με τη «δυσκολία» κυλούσαν οι μέρες βασανιστικά. Ήταν οι γιατροί όμως που αναγκαστικά έπρεπε να μας προσγειώσουν στην πραγματικότητα. Αποδοχή. Φόβος. Απορία. Άρχισα να πιστεύω πως δεν θα μπορούσα να έχω με τον Κωνσταντίνο την σχέση που έχουν τα αδέρφια μεταξύ τους. Έκανα λάθος.
Ήμασταν όπως όλα τα αδέλφια. Παίζαμε, γελούσαμε, διαφωνούσαμε, μονιάζαμε. Την ίδια στιγμή, άρχισε να δίνει δείγματα και του εκπληκτικού του ταλέντου. Playmobil και τουβλάκια LEGO γίνονταν στα χέρια του απίστευτες κατασκευές. Σε αντίθεση με τα περισσότερα παιδιά στην ηλικία του, διέθετε πραγματική επιδεξιότητα στις κατασκευές. Πελώρια κάστρα, γεμάτα ιππότες ο κόσμος των δικών του παραμυθιών.
Στα 10 του αρκούσε να έχει μπροστά του λίγο μόνο αλουμινόχαρτο και ο τεράστιος δικός του κόσμος εμπλουτιζόταν με φανταστικούς δεινοσαύρους βγαλμένους από τον ρου της ιστορίας! Και το δωμάτιο να γεμίζει, να ξεχειλίζει υλικά που στα χέρια του έπαιρναν ζωή. Και οι γονείς στη γωνία, να θαυμάζουν, να καμαρώνουν, να υποστηρίζουν. Μπορεί η μητέρα μου να είχε δώσει περιουσίες ολόκληρες στα κουτιά αλουμινόχαρτου, ένιωθε, ωστόσο, ότι άξιζε τον κόπο. Στο κάτω – κάτω έτσι μπορούσε να εκφραστεί το «ανήσυχο» πνεύμα του μικρού μας καλλιτέχνη.
Δεν ήταν όμως μόνο αυτός ο κόσμος του. Οι μέρες του γεμάτες εκπαιδευτικά ερεθίσματα και ευκαιρίες. Ο Κωνσταντίνος άρχισε ιππασία και κολυμβητήριο. Και διέπρεψε και εκεί.
Στα 17 του πιά, πάει κανονικά στο σχολείο και το πρόγραμμά του μόνο σαν πλούσιο σε δραστηριότητες μπορεί να περιγραφεί. Αν ρωτήσει κανείς τη μαμά μου με τι ασχολείται, θα απαντήσει πολύ περήφανα «Οδηγός του Κωνσταντίνου» . Οι καθημερινές της διαδρομές είναι τεράστιες. Δεν παραπονιέται, όμως, καθόλου! Το αντίθετο μάλιστα, ξεχειλίζει περηφάνια!!!
Τα τελευταία χρόνια γεμίζει τους τοίχους του δωματίου του με χρυσά και ασημένια μετάλλια. Ολόκληρη συλλογή. Κερδισμένη με σκληρή προπόνηση και αγώνα στις Ημερίδες Κολύμβησης που κάθε χρόνο διοργανώνει ο Δήμος Παλαιού Φαλήρου σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Προσαρμοσμένων Δραστηριοτήτων ΑΛΜΑ.
Σύντομα δε, θα συμμετέχει σε μαθήματα Ρομποτικής και STEM. Η φαντασία και ο μαθηματικός τρόπος της σκέψης του είναι καταπληκτικά. Η ικανότητά του να κατασκευάζει δομημένα σύνολα με διακριτές τις λεπτομέρειες τους είναι αυτή που τον ανέδειξε και θα του δώσει την ευκαιρία να εξελίξει το πηγαίο του ταλέντο μέσα από την Ρομποτική.
Και αν για όλους τους άλλους ο Κωνσταντίνος είναι απλά ένα αυτιστικό παιδί, για εμάς είναι ένα παιδί με πολλές δυνατότητες. Πλέον μπορώ να βγω βόλτα με τον αδελφό μου και να τον παίρνω μαζί μου, όταν θα είμαι με την παρέα μου. Αυτό που μου αρέσει στη σχέση μας είναι η επικοινωνία που έχουμε μεταξύ μας. Με αυτισμό ή χωρίς εγώ τον αγαπώ το ίδιο!!!!
Αυτός είναι ο Κωνσταντίνος…
Αυτός, λοιπόν, είναι ο Κωνσταντίνος. Ο Κωνσταντίνος της οικογένειάς του, ο Κωνσταντίνος το ταλαντούχο μέλος του TheHappyArt. Σαν ομάδα του TheHappyArt δεν είμαστε απλά χαρούμενοι που έχουμε γνωρίσει τον Κωνσταντίνο. Είμαστε υπερήφανοι! Αν θέλετε να ανακαλύψετε ακόμη περισσότερες πτυχές του ταλέντου του, μπορείτε πολύ απλά να μας επισκεφθείτε στο www.thehappyart.org .
Φωτογραφία: Κριστιάννα Κολιτσίδα
Χώρος: Georgios Doudessis G Cafe Bar
