Του Μιχάλη Κωτσάκου
Ο Βασίλης Χαρόπουλος επιχειρεί αυτή την περίοδο κάτι πολύ δύσκολο. Αν και άτομο με σοβαρά κινητικά προβλήματα, κάνει αυτό που αποφεύγουν ακόμη και όσοι πατούν γερά στα πόδια τους: είναι ταυτόχρονα υποψήφιος ευρωβουλευτής με το Ποτάμι και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στον Άγιο Δημήτριο με τον συνδυασμό της νυν δημάρχου Μαρίας Ανδρούτσου. Το εντυπωσιακότερο όλων; Δίνει τη μάχη του σταυρού τόσο με την παρουσία του σε εκδηλώσεις του Ποταμιού, όσο και στις γειτονιές του Αγίου Δημητρίου, όπου ζει επί χρόνια. Κι όπως ομολογεί στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Α», «είμαστε εδώ, είμαστε αγωνιστές και ήρωες της ζωής, δεν κρυβόμαστε, διεκδικούμε και αγωνιζόμαστε για την ισοτιμία σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής».
«Η υποψηφιότητά μου δεν ήταν προσχεδιασμένη δεν υπήρξε προετοιμασία παρασκήνιο και συναλλαγές, καθώς δεν ήταν στις προθέσεις μου η συμμετοχή μου στην τοπική αυτοδιοίκηση. Η πολύ καλή μου φίλη Μαρία Ανδρούτσου νυν, αλλά και επόμενη δήμαρχος του Αγίου Δημητρίου Αττικής, που ήδη συνεργαζόμαστε μέσα από τη συμμετοχή σε επιτροπές κυρίως κοινωνικού χαρακτήρα του δήμου, μου πρότεινε να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο της πολυσυλλεκτικής ανεξάρτητης παράταξης “ΑλλάΖΟΥΜΕ την ΠΟΛΗ”. Η τιμητική αυτή πρόσκληση και η απόφαση δύσκολη, καθώς οι ευθύνες ως τομεάρχης Πρόνοιας του Ποταμιού είναι ήδη πολύ μεγάλες, αλλά η ιδέα της γεφύρωσης μεταξύ κεντρικής πολιτικής σκηνής και η αμεσότητα που μπορεί να προσφέρει η ενασχόληση με τους ΟΤΑ και η άμεση ανατροφοδότηση, μου δίνουν μια αίσθηση ασφάλειας για ορθότερες αποφάσεις που δεν θα είναι αποκομμένες από την καθημερινότητα του πολίτη. Όσο για την ύψιστη τιμητική πρόταση συμμετοχής μου στις ευρωεκλογές ως υποψήφιος με το Ποτάμι, αυτή ήρθε μόλις λίγες ημέρες αργότερα. Το Ποτάμι με επέλεξε να εκπροσωπήσω τις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες της χώρας μας στο Ευρωκοινοβούλιο, όχι τόσο για τη θεωρητική μου κατάρτιση, αλλά για την εμπειρική μου γνώση. Το ήθος μου δεν μου επέτρεψε να αθετήσω τον λόγο μου και να αποχωρήσω από τις αυτοδιοικητικές εκλογές, κι έτσι δίνω τον αγώνα από δύο μετερίζια με μεγαλύτερη έμφαση στις ευρωεκλογές, αλλά πάντα παρών και στην καθημερινότητα του πολίτη του Αγίου Δημητρίου».
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις όχι μόνο στα άτομα με κινητικά προβλήματα, αλλά συνολικά στην κοινωνία;
«Το μήνυμα δεν απευθύνεται μόνο στα άτομα με κινητικά προβλήματα, αλλά κυρίως στην κοινωνία με έμφαση σε όλες τις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, στους γονείς με παιδιά ΑμεΑ στους συμπολίτες μας με “αόρατες” αναπηρίες, στους συμπαραστάτες μας, τους συμπολίτες μας που προσπαθούν να επιβιώσουν στα όρια της φτώχιας. Είμαστε εδώ, είμαστε αγωνιστές και ήρωες της ζωής, δεν κρυβόμαστε, διεκδικούμε και αγωνιζόμαστε για την ισοτιμία σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής».
Έχεις σκεφθεί το σενάριο να εκλεγείς και στις δύο κάλπες; Θα επιλέξεις Ευρώπη ή Δημοτικό Συμβούλιο; Ή από τη στιγμή που δεν υπάρχει ασυμβίβαστο θα το παλέψεις και σαν ευρωβουλευτής και σαν δημοτικός σύμβουλος;
«Δεν είμαι άνθρωπος που κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του, αλλά δεν αιθεροβατώ κιόλας. Με γοήτευσε η πιθανότητα εκλογής. Έτσι, αν θα βρισκόμουν στο δίλημμα ενός θεωρητικού σεναρίου επιτυχίας και στις δύο κάλπες, η απάντηση είναι πως μέσα από το Ευρωκοινοβούλιο η προσφορά στην πατρίδα μου, τα παιδιά μας και τους πολίτες που εκπροσωπώ, θα έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο και οφέλη στο κοινωνικό σύνολο».
Τι σημαίνει για σένα η ενασχόληση με την πολιτική;
«Επέλεξα να ασχοληθώ με την πολιτική γιατί με ώθησε η ανιδιοτέλειά μου. Εργάζομαι από την ηλικία των 12 ετών, ευθύς αμέσως μετά το δημοτικό. Όλα μου τα χρόνια άκουγα για τους “μπαρμπάδες από την Κορώνη” και πως για να ανελιχτώ θα έπρεπε να βρω έναν. Επίμονος καθώς είμαι, το πάλεψα χωρίς “μπαρμπάδες”, μόνο με τις δικές μου δυνάμεις, παρά τις δυσκολίες στην υγεία μου που ήρθαν από νωρίς. Η προσφορά είναι στο DNA μου, έτσι ό,τι μπορεί να βελτιώσει την κοινωνία και την πατρίδα θα είναι και για δικό μου όφελος».
Ποιος είναι
Ο Βασίλης Χαρόπουλος είναι τομεάρχης Πρόνοιας του Ποταμιού. Γεννήθηκε το 1963 από οικογένεια με μικρασιατική καταγωγή στα Μανιάτικα της Νίκαιας του Πειραιά. Είναι Άτομο με Αναπηρία και περιορισμένη κινητικότητα, πάσχων από σκλήρυνση κατά πλάκας διαγνωσμένη από το 1987.
Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας. Ασχολήθηκε από το 1989 με τη διδασκαλία της Αγιογραφίας και τις εικαστικές τέχνες με τη φιλοτέχνηση και αποκατάσταση φορητών εικόνων και τοιχογραφιών σε ιερούς ναούς με την καλλιτεχνική ψηφιακή επεξεργασία και άλλες μορφές τέχνης έως το 2010.
