Ο 12χρονος Γιώργος εξαφανίστηκε από τις εγκαταστάσεις του Ειδικού Σχολείου στο Ίλιον την περασμένη Τρίτη.

Σήμανε συναγερμός. Αγωνία τόσο των γονιών του όσο και των εργαζομένων στο Ειδικό Σχολείο. Αλλά όσοι έπρεπε να δράσουν άμεσα ήρθαν αντιμέτωποι με μεγάλα εμπόδια σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των ΜΜΕ αλλά και τα όσα καταγγέλλει ο επικεφαλής του “Χαμόγελου του Παιδιού”, Κώστας Γιαννόπουλος και η Γωγώ Ανδρεάδη, Πρόεδρος των Γονέων και Κηδεμόνων του Δήμου Ιλίου.

Συμπέρασμα: Αγκυλώσεις, εμμονές και γραφειοκρατία καθυστέρησαν την δημοσιοποίηση της εξαφάνισης του μικρού Γιώργου με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος. Και όπως είπε στο newsit.gr ο κ. Γιαννόπουλος, αν ήταν σε λειτουργία οι κάμερες ασφαλείας στο σχολείο, θα υπήρχαν στοιχεία για το που κατευθύνθηκε το παιδί και θα βοηθούσαν στις έρευνες για τον εντοπισμό του.

Ευτυχώς, η υπόθεση είχε αίσιο τέλος αλλά ποιος ΔΕΝ φοβάται ότι ΔΕΝ θα επαναληφθούν τα ίδια αν κάποιοι δεν βάλουν μυαλό ;

Ο 12χρονος Γιώργος εξαφανίστηκε στη μια το μεσημέρι της Τρίτης από το ειδικό σχολείο στο Ίλιον. Βρέθηκε το βράδυ της ίδιας ημέρας από περαστικούς, να περιφέρεται χωρίς παπούτσια, οριακά εντός αστικού ιστού. Και μιλάμε για ένα «σχολείο – κόσμημα με τις τελευταίες προδιαγραφές, τέλεια κατασκευή, πλήρως εξοπλισμένο με κάμερες, σταθερή θερμοκρασία μέσα στους χώρους με πλήρη παρακολούθηση» σύμφωνα με τους γνωρίζοντες.

Είναι όμως ένα ειδικό Δημοτικό με όποια προβλήματα μπορεί να έχουν τα παιδιά μέχρι και βαρύ αυτισμό και είναι ζηλευτό απ’ οποιοδήποτε σχολείο στην επικράτεια, με κάμερες τοποθετημένες από την εταιρεία στην οποία έχουν χορηγηθεί τα χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και πιο συγκεκριμένα από την Μεγάλη Βρετανία. Από εκεί και έπειτα τις κάμερες τις έλεγχε σύμφωνα με αυτά τα οποία γνωρίζουμε ως Ένωση Γονέων, ο ηλεκτρολόγος που είχε τοποθετηθεί από την εταιρεία.

Όπως λέει ο κ . Γιαννόπουλος « Όταν λοιπόν ήρθε η Διευθύντρια του Ειδικού Δημοτικού η κυρία Βερώνη με σπουδές στο εξωτερικό και με διετή φοίτηση ενός μεταπτυχιακού στο Λονδίνο, θέλησε να ενεργοποιήσει τις κάμερες αυτές γιατί στην ουσία είναι συνδεδεμένες με το μόνιτορ το οποίο υπάρχει στο γραφείο της. Αλλά ο Σύλλογος Διδασκόντων και διάφοροι άλλοι θεώρησαν ότι επρόκειτο για …. προσωπικά δεδομένα και δεν έπρεπε να υπάρχουν καν κάμερες σε όλο το σχολείο».

Και μετά; « Μετά από αποφάσεις του Συλλόγου Διδασκόντων και παρέμβαση του προσωπικού αυτές οι κάμερες αποσυνδέθηκαν», λέει η κα Ανδρεάδη.

Ο Κώστας Γιαννόπουλος συνεχίζει : «Η μητέρα περίμενε τρεις ώρες στο αστυνομικό τμήμα να δοθεί έγκριση για την δημοσιοποίηση της εξαφάνισης. Πέρασαν οι γονείς μια τεράστια αγωνία για το παιδί τους, το οποίο ήξεραν ότι κινδύνευε. Και την περάσαμε και όλοι εμείς, που περιμέναμε μετά την ενημέρωση του πατέρα από το σχολείο ότι το παιδί τους εξαφανίστηκε. Περιμέναμε όλοι τρεις ώρες για να δώσουν έγκριση στο «Χαμόγελο του παιδιού» να κινητοποιηθεί και να κάνει αυτά που πρέπει να κάνει και γίνονται σε αυτές τις περιπτώσεις μέσω του amber alert».

Το amber alert βγήκε καθυστερημένα. Η συμμετοχή των πολιτών ήταν πολύτιμη και σε αυτή την περίπτωση έπαιξε καταλυτικό ρόλο γιατί το παιδί βρέθηκε σε κάποια καταστήματα στα οποία μπήκε μέσα και έφαγε κάτι σοκολάτες που τις έπαιρνε αυθαίρετα γιατί είχε κάποια προβληματάκια και μετά χάλασε κάτι παιχνίδια. Ήταν μέσα σε μια σχετική ένταση το παιδί και έκανε μια τεράστια διαδρομή περπατώντας μέχρι να φτάσει εκεί που έφτασε.

Ο κ. Γιαννόπουλος περιγράφει πως βρέθηκε ο 12χρονος. «Το παιδί πρέπει να είχε κουρνιάσει, πρέπει να είχε παγώσει γιατί βρέθηκε από έναν πολίτη ο οποίος πήγαινε τον σκύλο του βόλτα στο δασάκι και αυτό που φοβόμασταν όλοι ότι δηλαδή θα μπορούσε να φτάσει στους πρόποδες του βουνού και μετά να κινδυνεύσει η ζωή του όλη την νύχτα γιατί ήταν μια παγωμένη νύχτα όπου το παιδί θα μπορούσε να βρεθεί σε μια άλλη πιο δύσκολη κατάσταση. Ευτυχώς που λόγω μιας τυχαίας συγκυρίας βρέθηκε το παιδί και το παρέλαβε μετά η ομάδα ΔΙΑΣ και μετά το παρέδωσαν στους γονείς. Εκεί ήταν ο παιδίατρός μας του οποίου ήταν τέτοια η αγωνία που εκτός από την ιατρική του ανάγκη να βρει το παιδί και να του προσφέρει τις υπηρεσίες του, έψαχνε και εκείνος με τη μηχανή. Ο μικρός λοιπόν μετά από μια τεράστια προσπάθεια, περιπέτεια και περπάτημα και κακουχία βρέθηκε νηστικός, ταλαιπωρημένος και ξυπόλητους, κουρνιασμένος προσπαθώντας να αποφύγει το κρύο. Εδώ φαίνεται η επικινδυνότητα της κατάστασης. Φανταστείτε τι θα μπορούσε να συμβεί όλη τη νύχτα αν παρέμενε έξω».

Προσέξτε: Το σχολείο έχει κάμερες ασφαλείας. Μόνο που οι κάμερες αυτές δεν λειτουργούν, με πρόφαση την προστασία των προσωπικών δεδομένων! Και προσέξτε: Ζητήθηκε εισαγγελική εντολή για να δώσουν το βίντεο και στη συνέχεια έμαθαν ότι οι κάμερες ΔΕΝ δεν καταγράφουν κατά τη διάρκεια λειτουργίας του σχολείου λόγω προσωπικών δεδομένων παρά μόνο μετά τις 5 η ώρα όταν το σχολείο κλείνει.