Σερφάροντας στο διαδίκτυο έπεσε στην αντίληψή μου ένα σκίτσο όπου ένας ενήλικας ρωτάει ένα παιδί “έχετε πολλούς ξένους στο σχολείο σας;” και εκείνο απάντησε “όχι έχουμε μόνο παιδιά”. Σαφώς, το συγκεκριμένο σκίτσο προσπαθεί να περάσει το μήνυμα ότι όλα τα παιδιά έχουν υποσυνείδητα την αθωότητα, η οποία τους αποτρέπει από το να διαχωρίσουν τα αλλά παιδιά σε κατηγορίες.

Όσα όμως έχουν την τάση να το κάνουν αυτό, την ευθύνη την έχει αποκλειστικά η οικογένειά τους. Και αυτό γιατί έχουν μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου η διαφορετικότητα είναι μη αποδεκτή. Είτε αυτή αφορά την εμφάνιση, το χρώμα, την καταγωγή, τη θρησκεία, την οικογενειακή κατάσταση.

Διδάξτε τα παιδιά σας να αντιμετωπίζουν την διαφορετικότητα ως κάτι που κάνει τον άνθρωπο μοναδικό και όχι σαν πρόβλημα. Τι νόημα θα είχε αν ήμασταν όλοι ίδιοι; Θα ήταν τόσο μονότονο. Η διαφορετικότητα κάνει τον καθένα από εμάς ξεχωριστό. Είμαστε όλοι άνθρωποι με συναισθήματα, ανησυχίες, φόβους.

Αν αντιμετωπίσετε εσείς ένα χαρακτηριστικό ενός αλλού ανθρώπου ως ελάττωμα, το ίδιο ακριβώς θα κάνουν και τα παιδιά σας στο μέλλον, αφού θα τους έχετε περάσει στο υποσυνείδητό τους ότι είναι κάτι μη κοινωνικά αποδεκτό. Τα παιδιά είναι καθρέπτες των γονιών τους. Από αυτούς ξεκινάει ο ρατσισμός, ο εκφοβισμός, η εχθρότητα που δείχνουν κάποια παιδιά σε κάποια άλλα.

Ας βοηθήσουμε λοιπόν να εξαλειφθούν αυτές οι μάστιγες, διδάσκοντάς τα ότι το διαφορετικό δεν είναι κάτι κατακριτέο αλλά κάτι μοναδικό. Μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος. Ξεκινώντας από τα παιδιά μας. Το μέλλον μας.

Μαρία Αρφαρά