Το παιδί που κάνει «bullying» είναι αυτό που υφίσταται «bullying» στο σπίτι του.

Το «bullying» δεν είναι μόνο σωματικό αλλά και ψυχολογικό. Είναι ο πάσης φύσεως εκφοβισμός.

Ένα φοβισμένο παιδί για να μπορέσει να επιβιώσει θα επιλέξει ένα από τα δύο μονοπάτια.

• θα ξεσπάσει σε άτομα που θεωρεί αδύναμα, προκειμένου να εκδικηθεί ασυνείδητα, αυτούς που τού προκαλούν υποτιμητικά συναισθήματα.
• θα γίνει θύμα προβληματικών ατόμων, πιστεύοντας ότι αυτό μόνο αξίζει.

Όταν,

1. υποτιμάμε το παιδί μας,
2. το ακυρώνουμε,
3. το κάνουμε να αισθάνεται ένοχο,
4. το αδικούμε,
5. ασκούμε σωματική βία……..

Τότε,

1. το αδρανοποιούμε,
2. το περιθωριοποιούμε
3. το κάνουμε να αισθάνεται προβληματικό.

Αν ένα παιδί πειστεί, από τη συμπεριφορά μας, πως είναι «προβληματικό», δυστυχώς θα υπηρετήσει αυτόν τον τίτλο.

Θα ζει με το να δημιουργεί προβλήματα στον εαυτό του και στους γύρω του. Νομίζοντας πως μόνο αυτό μπορεί να κάνει.

Αφού λοιπόν δεν λαμβάνει το θαυμασμό και την αναγνώριση από τους γονείς του, που έχει τόσο ανάγκη, θα ψάξει να βρει αποδοχή από το περιβάλλον που συναναστρέφεται.

Σε αυτή τη φάση, δεν το νοιάζει από ποιον θα πάρει την αναγνώριση, τού αρκεί μόνο να νοιώσει  ότι κάποιος το αποδέχεται και το θαυμάζει.

Όποιο παιδί έχει ακολουθήσει το πρώτο μονοπάτι, μεταμορφώνεται σε νταής και παίρνει αρχηγική θέση σε ένα σύνολο. Παρουσιάζει το εαυτό του σαν έναν ατρόμητο και ψυχρό εκτελεστή, που στο πέρασμά του μοιράζει φόβο και τρόμο.

Του αρκεί , που έστω από φόβο, κάποιοι τον σέβονται και δεν τον ενοχλούν.

Είναι τόσο εξειδικευμένη και πονεμένη η ψυχή του, που μόνο πόνο μπορεί να δώσει. Έτσι για να ανακουφιστεί λίγο από το δικό του.

Όποιο παιδί ακολουθήσει το δεύτερο μονοπάτι θεωρεί ότι δεν του αξίζει τίποτα περισσότερο από την κοροϊδία και την υποτίμηση, έτσι υπομένει κάθε άδικη συμπεριφορά.

Έχει πειστεί πως δεν αξίζει σεβασμό. Νοιώθει αδύναμο.

Αυτή η παθητική στάση είναι πολύ επικίνδυνη.

Αυτό το παιδί θα αγκιστρωθεί σε οποιοδήποτε άτομο ή κατάσταση τού χαρίσει λίγη δύναμη. Έτσι αρχίζει να ορθοποδεί πάνω σε κινούμενη άμμο, που η κάθε στιγμή μπορεί να αποβεί μοιραία.

Τα τελευταία χρόνια έχει πολύ ακουστεί ο όρος bullying και έχει πολύ συζητηθεί.

Ο εκφοβισμός υπήρχε πολλά χρόνια πριν γιατί πάντα υπήρχαν γονείς που εξαθλίωναν ψυχικά και σωματικά τα παιδιά τους. Άλλοι ηθελημένα, άλλοι άθελά τους.

Όταν ενημερωθεί ο γονιός για το παιδί του,

• πως ασκεί εκφοβισμό, θα πρέπει να εντοπιστεί πιθανών , λάθος συμπεριφορά που έχει προς το παιδί του. Πάντως σίγουρα δεν πρέπει να του φωνάξει, υποτιμώντας το. Η τρομοκρατία θα του ενισχύσει αυτή τη συμπεριφορά.
• πως είναι θύμα εκφοβισμού, πρέπει να το αναφέρει. Στην συνέχεια πρέπει να αποδείξει στο παιδί του, έμπρακτα στην καθημερινότητα, πως αναμφισβήτητα, αξίζει σεβασμό.

Στα σχολεία πρέπει να δίνουν την πρέπουσα προσοχή, σε τέτοιες συμπεριφορές. Δεν αρκεί η επίπληξη και η αναφορά στο γονιό. Πολλές φορές δεν έχουν και κανένα αποτέλεσμα αυτές οι μέθοδοι.  Στόχος είναι ο σωφρονισμός και όχι η τιμωρία.

Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να δίνουν περισσότερη σημασία όταν κάποιο παιδί τους εκμυστηρευτεί πως κάποιος το χτύπησε ή το κορόιδεψε. Μπορεί τις περισσότερες φορές να είναι κάτι αθώο και φυσιολογικό αλλά δεν είναι πάντα έτσι.

Καλό θα ήταν σε όλα τα σχολεία να υπάρχει σχολικός σύμβουλος ή παιδοψυχολόγος, όχι όμως για να καλυφθεί ακόμα μία θέση εργασίας στο δημόσιο τομέα, που θα υπολειτουργεί, αλλά για να ασχολείται διεξοδικά με θέματα συμπεριφορών που πιθανών προκύπτουν.

Και ο θύτης και το θύμα του «bullying» χρειάζονται στήριξη.  Γι’  αυτό το λόγο πρέπει να εντοπίζονται.

Για να εντοπιστούν δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε και να προσπερνάμε αβίαστα κάποια σημάδια.

Γονείς, μη αισθανθείτε ντροπή αν καταλάβετε πως το παιδί σας έχει οδηγηθεί σε ένα από τα δυο μονοπάτια του εκφοβισμού. Αρκεί να το αντιληφτείτε.
Αγκαλιάστε το και πείτε του πόσο το αγαπάτε.
Εξηγήστε του για πιο λόγο δεν αρμόζει, σε ένα σπουδαίο άνθρωπο όπως είναι αυτός, να συμπεριφέρεται έτσι απάνθρωπα. Κάντε το να καταλάβει πώς μπορεί να αισθάνεται ο άλλος.
Γεννήστε του συναισθήματα.
Καλλιεργείστε ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ.

Ποτέ δεν είναι αργά. Το παιδί πάντα θα περιμένει να του γεμίσουμε τα κενά. Πάντα ελπίζει.

Πολλές φορές  οι ακραίες συμπεριφορές των παιδιών μας είναι η παράκλησή τους προς εμάς, να κατανοήσουμε κάποιες βαθιές τους ανάγκες που μάς διαφεύγουν.

Μπακοπούλου Νάνσυ

Πτυχίο Προσχολικής Αγωγής  Δραστηριοτήτων Δημιουργίας και Έκφρασης

Μεθοδολογία Αναλυτικού Προγράμματος Παιδικού Σταθμού και Νηπιαγωγείου