Στον αέρα η παράλληλη στήριξη
Οι γονείς των παιδιών με αναπηρία αναγκάζονται να επωμιστούν το οικονομικό βάρος ιδιωτικής παράλληλης στήριξης, αφού το υπουργείο δεν φροντίζει να τοποθετήσει εκπαιδευτικούς στα σχολεία όπου λειτουργούν τμήματα ένταξης.
Οι πληροφορίες για τη δεύτερη φάση προσλήψεων αναπληρωτών δεν είναι καθησυχαστικές, αφού δεν προβλέπονται τοποθετήσεις για την παράλληλη στήριξη.
Χιλιάδες τα κενά που καταγράφονται στην παράλληλη στήριξη ακόμη και μετά την πρώτη φάση προσλήψεων αναπληρωτών, με τους γονείς των παιδιών που φοιτούν σε σχολεία με τάξεις ένταξης να βρίσκονται στα όρια της απόγνωσης.
Στα μέσα του περασμένου Αυγούστου, με αφορμή τις επικείμενες, τότε, προσλήψεις αναπληρωτών, περισσότεροι από 800 γονείς παιδιών με εκπαιδευτικές και μαθησιακές ανάγκες απέστειλαν επιστολή στο υπουργείο Παιδείας και στα κόμματα του Κοινοβουλίου, ενημερώνοντας για το διαχρονικό ζήτημα των κενών στους εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης και ζητώντας να ικανοποιηθεί το δικαίωμα των παιδιών τους στη μάθηση.
Σήμερα, και αφού έχει ολοκληρωθεί η α’ φάση προσλήψεων αναπληρωτών, τα κενά παραμένουν χάσκοντα, ενώ οι πληροφορίες για τη δεύτερη φάση προσλήψεων δεν είναι διόλου καθησυχαστικές, αφού ναι μεν οι προσλήψεις αναμένεται να ξεπεράσουν τις 8.000 και θα περιλαμβάνουν τοποθετήσεις σε τμήματα ένταξης, αλλά δεν προβλέπονται ιδιαίτερες προσλήψεις για την παράλληλη στήριξη.
«Η απελπισία έχει φτάσει ταβάνι! Στον νομό Δράμας όπου κατοικώ, στην Πρωτοβάθμια, 79 παιδιά δικαιούνται παράλληλη στήριξη, όμως καλύφθηκαν οι ανάγκες μόνο των 49. Ολοι έχουμε μπροστά μας 10-15 σχολικά χρόνια ακόμη και τα προβλήματα παραμένουν, αν δεν εντείνονται. Εχουμε απευθύνει το ζήτημα στο υπουργείο χωρίς, όμως, ανταπόκριση. Αντίθετα, αυτό που μας λένε είναι ότι δεν υπάρχουν πιστώσεις! Η μόνη οδός που μας απομένει είναι η δικαστική», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» η Ελένη Αβραμίδου, μητέρα παιδιού που εμπίπτει στη συμπτωματολογία της διαταραχής αυτιστικού φάσματος και με απόφαση του ΚΕΣΥ (Κέντρο Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης) Δράμας χρήζει παράλληλης στήριξης.
«Η εναλλαγή προσώπων χωρίς καμία σταθερότητα είχε αρνητικό αντίκτυπο στο παιδί μας. Ολο εκείνο το διάστημα βίωνε έντονες κρίσεις πανικού, αγχώδη διαταραχή, σχολική άρνηση και έντονους πονοκεφάλους για διάρκεια μηνών. Σε καθημερινή βάση έχανε την πρώτη διδακτική ώρα εξαιτίας της σχολικής άρνησης που βίωνε μέχρι να έρθει η παράλληλη στήριξή της. Για αυτή την ώρα, την υποστήριζα στον αύλειο χώρο του σχολείου προσπαθώντας να της παρέχω ασφάλεια, έτσι ώστε να εισέλθει στην τάξη της και να παρακολουθήσει το μάθημα», μας εξηγεί η Ελένη Αβραμίδου, τονίζοντας ότι πέραν της ψυχολογικής πίεσης που δέχτηκαν ως οικογένεια, επωμίστηκαν επιπλέον το οικονομικό κόστος της αδυναμίας του υπουργείου Παιδείας να εκπληρώσει το χρέος του, πληρώνοντας ιδιωτική υποστήριξη για το παιδί.
Αντίστοιχα, η Μ.Ζ. (τα στοιχεία της βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας), με παιδί και αυτή στο φάσμα του αυτισμού, που φοιτά σε Νηπιαγωγείο του Δήμου της Αθήνας με τμήμα ένταξης στο οποίο παρακολουθούν μαθήματα συνολικά τέσσερα παιδιά που χρήζουν παράλληλης στήριξης, αναφέρει ότι η σχολική χρονιά ξεκίνησε με κενή τη θέση του ειδικού παιδαγωγού. «Είναι παράλογο να δίνονται γνωματεύσεις από δημόσιους φορείς και το υπουργείο να μην πράττει τα δέοντα.
Οι γονείς ζητούν μεταξύ άλλων την άμεση κάλυψη όλων των μαθητών που δικαιούνται παράλληλη στήριξη με έγκαιρες προσλήψεις στην έναρξη της σχολικής χρονιάς, μέριμνα να συνεχιστεί απρόσκοπτα ο θεσμός της παράλληλης στήριξης και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά και τη στελέχωση των σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας γενικής εκπαίδευσης με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής.