Τί αποκαλύπτει μέσω καταγγελίας της στο ΣΕΗ η Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών –  Τον κατηγορούν για ρατσιστική συμπεριφορά – Τα περιστατικά που αναφέρουν στη μακροσκελή τους αναφορά

Ολοένα και νέες, σοβαρές πτυχές προστίθενται στο ελληνικό  #MeToo, το κίνημα εναντίον κάθε είδους επιθετικών συμπεριφορών στους ευρύτερους καλλιτεχνικούς κύκλους που έχει λάβει μορφή χιονοστοιβάδας. Αυτή τη φορά οι καταγγελίες προέρχονται από μια ιδιαίτερα ευαίσθητη αλλά και γενναία ομάδα συνανθρώπων μας, τους καλλιτέχνες με αναπηρία και στρέφονται, με ιδιαίτερη σφοδρότητα, εναντίον του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Στάθη Λιβαθινού, λίγες ημέρες μετά την παραίτησή του από το διδακτικό προσωπική της δραματικής σχολής του μετά από απαίτηση σπουδαστών.

Η Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών πήρε την απόφαση να καταγγείλει στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) την προσβλητική και υποτιμητική συμπεριφορά που εισέπραξαν εκπρόσωποί της από τον κ. Λιβαθινό, πριν από τρία χρόνια. Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην καταγγελία τους, η οποία κατατέθηκε στις 11 Μαρτίου στο ΣΕΗ, αφορμή της συνάντησης τους, τον Δεκέμβριο του 2017, με τον τότε καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου ήταν ο αποκλεισμός κωφού υποψηφίου από τις εισαγωγικές εξετάσεις της δραματικής σχολής παρά το γεγονός ότι έχει καταγηθεί ο όρος της «αρτιμέλειας», που προβλεπόταν ως τότε με Προεδρικό Διάταγμα, για τις ιδιωτικές δραματικές σχολές. Οι ίδιοι αναφέρουν πως παρότι μετά από κινητοποιήσεις που πραγματοποίηθηκαν η ηγεσία του Εθνικού Θεάτρου, με την σύμφωνη γνώμη του υπουργείου Πολιτισμού, δεσμεύθηκε να δεχτεί τις αιτήσεις ΑμεΑ και να συμβάλει στην επεξεργασία των αναγκαίων λειτουργικών και εκπαιδευτικών προσαρμογών που απαιτούνται για την απρόσκοπτη ένταξη των ΑμεΑ στο πλαίσιο της θεατρικής εκπαίδευσης, οι προθέσεις του Στάθη Λιβαθινού, έτσι όπως εκφράστηκαν στην κατ΄ιδίαν συνάντησή τους, αποδείχτηκαν αποδείχτηκαν εντελώς διαφορετικές. Ο ίδιος φέρεται να ήταν κάθετα αντίθετος στην προοπτική της συμμετοχής ατόμων με αναπηρία τόσο στα μαθήματα όσο και στις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου.

«O σκοπός του εθνικού είναι να βγάζει επαγγελματίες από τη σχολή του σε μια δύσκολη αγορά εργασίας κι ότι ο ανάπηρος ηθοποιός δεν θα μπορεί να γίνει επαγγελματίας κι ούτε να βρει δουλειά ως καλλιτέχνης, άλλο να είσαι ερασιτέχνης κι άλλο επαγγελματίας» τούς απάντησε μεταξύ άλλων στην προσπάθειά του να εξηγήσει τη στάση του ενώ όταν τον ενημέρωσαν πως πολλές σχολές του εξωτερικού διαθέτουν πρακτικές για τους ανάπηρους ηθοποιοιούς εκείνος απάντησε κυνικά: «Το θέμα δεν είναι το δικαίωμα αλλά το πώς θα ανταπεξέλθει στις πιέσεις των μαθημάτων, όταν υπάρχουν σπουδαστές που φτάνουν με τις πρόβες να είναι έως και 12 ώρες στη σχολή πώς θα ανταπεξέλθει ένας ανάπηρος σε αυτές τις πιέσεις. Άλλωστε το θέατρο δεν είναι δημοκρατικό, είναι φασιστικό και επιλέγει τους πιο ικανούς…!Εμείς στο Εθνικό ψάχνουμε πρωταθλητές. Δεν εφαρμόζουμε δικαιώματα, αλλά αναζητούμε ικανότητες».

Σύμφωνα με το μακροσκελές κείμενο της καταγγελίας ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου αντιμετώπισε με πεισματικό αρνητισμό, δυσπιστία, απαξίωση αλλά επιθετικότητα, κάποιες στιγμές, τα επιχειρήματα που του έθεσαν οι εκπόσωποι της Κίνησης Αναπήρων Ηθοποιών. Σε μία από τις προτάσεις τους μάλιστα, που αναφερόταν στην ετήσια εισαγωγή στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου ατόμων με αναπηρία με το σύστημα της ποσόστωσης ο κ. Λιβαθινός εξεράγη λέγοντας: «Τι είναι αυτά που λέτε; Θα γεμίσει το Εθνικό ανάπηρους! Με το σύστημα της ποσόστωσης, αν ο άλλος δεν αξίζει, θα μπει δηλαδή στο Εθνικό επειδή είναι ανάπηρος, δίπλα στους άλλους που κάνουν πρωταθλητισμό;».

Απέκλεισε μάλιστα κάθε περίπτωση να γίνει επαγγελματίας καλλιτέχνης ένας ανάπηρος εκφράζοντας την σκληρή άποψη πως «ο ανάπηρος ηθοποιός δεν θα μπορεί να γίνει επαγγελματίας κι ούτε να βρει δουλειά ως καλλιτέχνης». Στην επίμονη προσπάθειά του δε να διακαιολογήσει τη στάση του έφθασε στο σημείο να προβεί σε μια ατυχέσταστατη παρομοίωση η οποία, δικαίως, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις: «Aν βάλω έναν ανάπηρο πάνω στη σκηνή και δίπλα του έναν ηθοποιό, τον καλύτερο ηθοποιό να βάλεις, όλοι θα κοιτάνε τον ανάπηρο. Πώς είναι όταν βάζεις ένα ζώο στη σκηνή. Κανένας δεν κοιτάει τον ηθοποιό όσο καλός κι αν είναι, όλοι κοιτάνε το ζώο…»

Το κείμενο της καταγγελία της Κίνησης Αναπήρων Καλλιτεχνών ολοκληρώνεται με την γεμάτη συμβολισμούς φράση «Έφτασε η στιγμή ο φόβος να αλλάξει πλευρά».