Αν κάποιος σε αγκαλιάσει επειδή κλαις, χάρισε και εσύ την αγκαλιά σου σε όποιον τη χρειάζεται.

Αν κάποιος σε σηκώσει όταν πέσεις, βοήθησε και εσύ κάποιον να σηκωθεί, να περπατήσει ή να σταθεί στα πόδια του.

Αν κάποιος σε βοηθήσει, βοήθησε και εσύ δυο τυχαίους ανθρώπους που δεν σου έχουν προσφέρει κάτι.

Αν κάποιος σε ευχαριστήσει για όσα έκανες για εκείνον, δείξε και εσύ ευγνωμοσύνη προς κάποιον τρίτο για κάτι που σου προσέφερε.

Αν κάποιος σου ζητήσει να τον συγχωρέσεις, ζήτα και εσύ συγχώρεση από κάποιον που πλήγωσες στο παρελθόν.

Αν κάποιος σε πλησιάσει και σου πει ότι αξίζεις, κοίτα γύρω σου και σκέψου ποιος αξίζει στη ζωή σου. Βρες τον και πες του πόσο σημαντικός είναι για σένα.

Αν κάποιος σε σεβαστεί, σεβάσου και εσύ άλλους πέντε.

Αν κάποιος σου πει ότι σε αγαπάει, πες το και εσύ σε όσους αγαπάς.

Μη νιώσεις όμως ποτέ πως το καλό το στέλνεις πίσω.

Μη νιώσεις υποχρεωμένος.

Δεν έχεις καμία υποχρέωση να επιστρέψεις το καλό στον ίδιο άνθρωπο.

Το καλό το μοιράζεις. Το σκορπίζεις. Και έτσι το πολλαπλασιάζεις.

Το πολλαπλασιάζεις… και ξέρεις ότι θα φτάσει στον άνθρωπο που αρχικά σε βοήθησε εκατό φορές πιο δυνατό.

Το καλό δεν είναι απλά ένας σπόρος που πρέπει να φυτέψεις.

Δεν είναι ούτε φυτό που πρέπει να ποτίσεις.

Το καλό είναι η βροχή που θα ποτίσει το σώμα και ο ήλιος που θα ζεστάνει την καρδιά.

Να παίρνεις το καλό από τους ανθρώπους και να το μοιράζεις.

Γιατί η καλοσύνη μόνο με πράξη πολλαπλασιασμού μπορεί να μοιάζει.

Γίνε λοιπόν εσύ ο ήλιος. Γίνε και η βροχή.

Στη ζωή του ενός. Στην καρδιά του καθενός.

Της Ματίνας Σταθάκη