Ο 18χρονος μαθητής, που αφαίρεσε τη ζωή του πατέρα του την ώρα που προσπαθούσε να βιάσει τη μητέρα του, πήρε χάρη από τους δικαστές.

Ο Γιάννης Κολοβής, μαθητής της τρίτης λυκείου, επιστρέφει στο σπίτι του στου Ζωγράφου κατά τις 9 το βράδυ, όπου βρίσκονται οι γονείς και ο μικρός του αδερφός, ηλικίας 10 ετών.

Όλοι τους μαζεύονται στο υπνοδωμάτιο και βλέπουν τηλεόραση και μετά από 45 λεπτά, τα δύο παιδιά φεύγουν και αφήνουν τους γονείς τους μόνους τους στην κρεβατοκάμαρα.

Ο πατέρας του αρχίζει να παρενοχλεί σeξουαλικά τη μητέρα του, η οποία τον απωθεί και του ζητά να σταματήσει, αλλά εκείνος δεν το βάζει κάτω και αρχίζει να την τσιμπάει στα πόδια της με σκοπό να την πονέσει.

Ο 18χρονος μαθητής, που πηγαίνει στην τουαλέτα και ακούει τις φωνές της μητέρας του, μπαίνει στο δωμάτιο και βλέπει τον πατέρα του, με βγαλμένο το παντελόνι του, να είναι ξαπλωμένος πάνω της και να της κλείνει με τα χέρια του το στόμα και τη μύτη της για να μην ακούγεται.

Αρχίζει να του φωνάζει αλλά εκείνος δεν σταματά, προσπαθεί να τον απωθήσει, όμως δεν τα καταφέρνει, καθώς ο πατέρας του είναι πολύ πιο δυνατός από εκείνον και έτσι πηγαίνει στην κουζίνα, ανοίγει το συρτάρι και παίρνει ένα σφυρί, γυρίζει πίσω και του λέει για ακόμη μια φορά «πατέρα, άσε τη μητέρα». Εκείνος, όμως, τον αγνοεί ξανά. Τότε σηκώνει το σφυρί και αρχίζει να τον χτυπάει στην πλάτη και στο κεφάλι.

Του δίνει συνολικά δέκα σφυριές που τον αφήνουν αναίσθητο. Προσπαθεί να τον συνεφέρει, αλλά είναι αργά, καθώς έχει πεθάνει. Στο σημείο σπεύδουν ασθενοφόρα και περιπολικά, με το ημερολόγιο να γράφει 26 Φεβρουαρίου 1998.

«Δεν ήθελα να τον σκοτώσω, της έκανε κακό», δήλωσε ο 18χρονος μαθητής

Ο 18χρονος μαθητής οδηγείται στο ανακριτικό γραφείο και εξομολογείται με κάθε λεπτομέρεια το χρονικό του φονικού. «Δεν ήθελα να τον σκοτώσω. Το μόνο που ήθελα ήταν να τον τραβήξω από πάνω της. Νόμιζα, όμως, ότι θα της έκανε κακό, την πονούσε. Εκείνη τη στιγμή ούτε που θυμάμαι τι έγινε και πόσες φορές τον χτύπησα. Πήγα στην κουζίνα, το συρτάρι ήταν ανοιχτό και ούτε που κατάλαβα τι πήρα. Της είχε κλείσει το στόμα. Θόλωσα» επεσήμανε δακρυσμένος, μπροστά στην ανακρίτρια του 19ου Τακτικού Τμήματος και τον αρμόδιο εισαγγελέα.

Όπως αποκάλυψε, η κακοποίηση της μητέρας του από την πατέρα του ήταν μια συνηθισμένη εικόνα στο σπίτι τους, αφού από μικρό παιδί θυμάται τον εαυτό του να γίνεται μάρτυρας πολύ σκληρών σκηνών.

Μάλιστα, ο «πατέρας-αφέντης» έφτασε στο σημείο να βιάζει τη μητέρα του ακόμη και μπροστά στα μάτια των δύο γιων του, οι οποίοι δεν άντεχαν άλλο αυτή την κατάσταση.

Έξω από το ανακριτικό γραφείο βρίσκεται η μητέρα του, μαζί με τους φίλους, τους συμμαθητές και τους καθηγητές του σχολείου του Γιάννη, οι οποίοι διατυμπανίζουν την αθωότητά του και προσπαθούν να του δώσουν κουράγιο. Κάποιοι μάλιστα απ’ αυτούς, τον προστατεύουν από τους φωτογραφικούς φακούς, ώστε να μην εκτεθεί το πρόσωπο του φίλου τους σ’ όλο το πανελλήνιο.

Ανάμεσα στους συμπαραστάτες του βρίσκεται και ο λυκειάρχης του σχολείου, στο οποίο φοιτεί ο Γιάννης Κολοβής, Θρασύβουλος Σκίπας, ο οποίος τον χαρακτηρίζει ένα «ευγενικό, σεμνό, υπάκουο και πρόθυμο παιδί». «Ο Γιάννης ήταν για μας ο μαθητής του φτωχού διαμερίσματος και θα φροντίσουμε να τελειώσει το σχολείο» σημείωσε στους δημοσιογράφους.

Ο 18χρονος μαθητής δηλώνει μετανιωμένος και ζητά να παραστεί στην κηδεία του πατέρα του και να του ζητήσει συγνώμη, με τις αστυνομικές αρχές να απορρίπτουν το αίτημά του και η ανακρίτρια, μαζί με τον εισαγγελέα, να αποφασίζουν την προφυλάκισή του με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση.

Ο Γιάννης Κολοβής οδηγείται στο εδώλιο του κατηγορουμένου στις 14 Ιανουαρίου 2000. Στο πλευρό του βρίσκεται για ακόμη μία φορά η μητέρα του, ενώ ως μάρτυρες κατηγορίας καλούνται οι δύο αδερφοί του θύματος και θείοι του δράστη. Δικηγόρος του 20χρονου δράστη είναι ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος.

Ο ίδιος καταδικάζεται σε οκταετή ποινή φυλάκισης με αναστολή για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως εν βρασμώ ψυχικής ορμής, ωστόσο, δύο χρόνια, αργότερα, η ετυμηγορία του Μικτού Ορκωτού Εφετείου τα ανατρέπει όλα, καθώς μετά από μια σύντομη ακροαματική διαδικασία, οι δικαστές αναγνωρίζουν έξι ελαφρυντικά και του επιδικάζουν, τελικά, ποινή φυλάκισης τριών ετών με τετραετή αναστολή για το αδίκημα της σκοπούμενης θανατηφόρου βλάβης.

Στην κατάθεσή της ενώπιον των δικαστών, η μητέρα, Ευανθία Κολοβή, τονίζει ότι ο γιος της ήθελε να την προστατέψει. «Έπρεπε να είχα φύγει νωρίτερα», λέει, με τον πρόεδρο να της απαντά «μπορούσατε να βρείτε λύση, αλλά δεν δούλευε το μυαλό σας. Δεν χρειαζόταν ούτε να σκοτωθείτε ούτε να χωρίσετε».

Τα ρεπορτάζ της εποχής αναφέρουν ότι οι δικαστές καταλαβαίνουν ότι απέναντί τους δεν κάθεται ένας φονιάς, αλλά ένα παιδί που, ορμώμενο από την αγάπη του για τη μητέρα του, προσπάθησε να τη σώσει, σκοτώνοντας άθελά του, τον πατέρα του.

«Κοίταξε να διορθώσεις ό,τι έκανες, βοηθώντας την οικογένειά σου», είπε ο πρόεδρος του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών στον Γιάννη και του εύχεται καλή επάνοδο στην κοινωνία, λύοντας τη συνεδρίαση.

Οι σκηνές που ακολουθούν έξω από την αίθουσα, με τη μητέρα να πέφτει στην αγκαλιά του γιου της και μαζί να κλαίνε με λυγμούς, προκαλούν συγκίνηση σε όλο το πανελλήνιο.